Ferda Keskin CHP'ye oy çağrısı yapanların ideolojik konumlarının tuhaflığını da ruhsal sarsıntılarının arka planını da Marksist.org yazısında çok başarılı bir şekilde ele aldı.

Keskin'in yazısı bir tartışmayı yapmamızın zorunlu olduğunu gösteriyor

"Bas geç" diyerek CHP'ye oy çağrısı yapanlar, fabrika ayarlarına dönmüş bulunuyorlar. Sorunları, bireysel özgürlüklerinin kısıtlandığını düşündükleri yerde ve anda başlıyor ama hepimiz bireysel özgürlüklerimizin baskılanmasına öfke duysak da, buradan CHP'ye oy verme çağrısına yuvarlanmıyoruz.

AKP'nin yasakçı uygulamaları, Erdoğan'ın konuşmalarındaki vicdansızlık, birilerini son sürat CHP teknesine atlamaya neden oldu.

Twitter yasağı, youtube yasağı, bardağı taşıran son damla gibi ele alındı. Buraya kadar tamam! Velev ki bardağı taşıran son damla olsun, CHP ne alaka?

Hele, CHP'nin ikinci olmadığı şehirlerde, MHP'ye oy verme çağrısı, nasıl yapılabiliyor?

Fabrika ayarları burada devreye giriyor.

İslamfobisi olarak, Kürtlerin akıl hocalığının depreşmesi olarak ve yalancılık olarak. Tüm bu yaşam tarzı solculuğu, fabrika ayarları bir dizi fobinin değişen koşullara göre kendini ürettiği bir mekanizmaya kopmaz bir şekilde bağlı.

Fabrika ayarlarına geri döndüler! Her kimse bastı restart tuşlarına.

PKK gerillalarının geri çekilişini izleyen bir ünlü gazeteci, CHP'ye oy vereceğini açıkladı.

Bir başkası, BDP'nin AKP'yle işbirliği içinde olduğunu ima etti.

Hizmetçisiyle eşitlendiğini anlatarak alay konusu olan bir diğerinin neleri savunduğu belli.

Kandil'de röportaj kapma peşinde olanlar, seçim sandığında "bas geç" demenin erdemlerinden söz ediyorlar. Açık açık yalan söylememizi, CHP verip, sohbet ortamlarında "HDP'ye verdim" dememiz gerektiğini söyleyebiliyorlar. Verdikleri akıl, akıllarının sınırını gösteriyor.

Bazıları daha iyi niyetli.

AKP'nin frenlenmesi için, dengeli bir siyasal iklimin kurulması için, bu kadar yolsuzluğa batmışken AKP'nin cezalandırılmasını talep ediyorlar.

Ama sanırım unuttukları bir şey var: Bizler cezalandırma sorumlusu değil, antikapitalist bir muhalefeti inşa etmek isteyen insanlarız!

Ölsek de vazgeçemeyeceğimiz taleplerimiz, ilkelerimiz var: Abdullah Öcalan'ın özgürlüğünü istiyoruz! Sarıgül'e oy vermenin bu talebimizin hayata geçmesine nasıl bir katkısı olacak?

Ermeni soykırımının tanınmasını istiyoruz! Mansur Yavaş'ın seçilmesi soykırımla yüzleşme sürecini mi hızlandıracak?

Şehirleri kendimiz yönetmek istiyoruz! "Basıp geçince" demokratik özerkliğe mi ulaşmış oluyoruz?

CHP-MHP koalisyonunu oylarımızla desteklememizi nasıl önerebilirsiniz?

Bu ne utanmazlık!

Esasında bu arkadaşların bu telaşları çok tehlikeli!

Olur da bugün seçimlerden AKP oylarında çok büyük kayıplara uğramadan çıkarsa, bu telaş başka hedeflere yönelebilir. Çok tehlikeli bir ruh haline kapıldılar. Seçimlerde "bas geç" diyenler, basıp geçmenin istedikleri sonucu yaratmadığını görünce, başka güçlere seslenmeye başlayabilirler.

Bu nedenle, mücadeleye hazırlanmak açısından oylarımızın HDP adaylarının etrafında birleşmesi lazım. Sanırım seçimlerden sonra sadece AKP'nin nobranlığıyla uğraşmayacağız. En nobran gücü göreve çağıran "demokratik" bir muhalefet de bela olacak. Şimdiden Kürt hareketine bel altından vurmaları bunun işareti olabilir.

Yıldız Önen

yildizonen@gmail.com

http://marksist.org/yazarlar/yildiz-onen/14418-fabrika-ayarlari-baskin-cikti