Eskiden devlet, Kürt sorununu PKK sorunu olarak takdim ederdi. Terör bitirse sorun da biter diye düşünülürdü. Bu bakış açısı hem güvenlikçi perspektifi öne çıkarıyordu, hem de Kürtlüğü inkar ediyordu. Çok boyutlu olan Kürt meselesi gelip tek bir alana sıkışıyordu. PKK'yı üreten bağlam hiç düşünülmüyor, sebep sonuç ilişkisi doğru anlaşılmıyordu. Asayişi odağına alan bu zihniyet, Kürtleri ve Kürtlüğü dışladıkça ya da teröristle halkı aynı kefeye koydukça örgütün kitle desteği de artıyordu.

Bugün ise yine PKK odaklı bir yaklaşım var. Ancak bu sefer tam ters taraftan... Bugün de meseleyi PKK'ya ve onun amaçlarına endeksleyen bir anlayış öne çıkıyor. PKK, Kürt meselesinin odağına oturtuluyor, PKK'yı ikna ve tatmin etmeden netice alınamayacağı varsayılıyor, PKK ile halk ayrılamaz bütün gibi takdim ediliyor. Özellikle örgüt yandaşları için artık PKK'nın meşrulaşması, statü ve imtiyaz elde etmesi, kabullenilmiş bölgesel bir otorite haline gelmesi, Kürt meselesinden ve Kürtlerden daha önemli. Kürtlerle ilgili hak ve özgürlükler bireysel hak diye küçümseniyor, kolektif hak diye PKK'nın menfaatleri dayatılıyor.

Kürt meselesini dert edinen Hasan Cemal'in son kitabı üzerine yapılan yorumlarda özellikle PKK ile Kürt meselesinin ayrılamazlığı hususu öne çıkarılıyor. Örgüt ile halkın etle parmak gibi birbirine kenetlendiği, PKK'sız bir çözümün çözüm olamayacağı, belki de önce PKK sorunun çözmek gerektiği yönündeki yorumlar gazetelerde yer alıyor.

PKK'nın büyük bir sorun olduğu, hatta çözümün önündeki en büyük engellerden biri olduğu malum. PKK'nın kullandığı terör ve şiddet yöntemiyle netice alınamayacağı da malum. Bugün PKK'nın örgütsel amaç ve hedefleri 'Kürt meselesi' diye takdim ederek, çözüm çabalarını zorlaştırdığı, açılım sürecini açık şekilde sabote ettiği de malum.

PKK ile Kürt meselesinin ayrılamayacağı savını örgütün yorumları üzerinden okursak şunu görüyoruz: Örgüt için bugün Kürtlerin ne olacağı değil Öcalan'ın ne olacağı, Kürtlerin ana dilini geliştirmesi değil örgüt yöneticilerinin geleceği, Kürtlerin demokratik hakları değil PKK'nın imtiyaz ve statüsü önem taşımaktadır. PKK, iddiasının aksine Kürtlerin bireysel veya kolektif haklarını değil, Kürtlere tahakküm edeceği bir iktidar alanını talep etmektedir. Örgüt, PKK'sız çözümü Kürt meselesinin çözümsüzlüğü olarak göstermektedir. Bunun sebebi, Kürtlerin hangi hakkı alıp almayacağıyla ilgili değil, PKK'nın faşist politikalarını dayatacağı bir egemenlik alanının oluşup oluşmayacağıyla ilgilidir. Zaten PKK'nın en büyük korkusu, hükümetin yeni anayasayı da fırsat bilerek tek taraflı adımlar atması, PKK'yı değil Kürtleri tatmin etmeye çalışmadır.

Öcalan'a göre kendisinin içinde olmayacağı bir çözüm zaten en büyük kandırmaca ve ihanettir. Öcalan'ın korkusu, sadece Kürtlerin muhatap alınarak çözümün zorlanması değildir; asıl felaketi, BDP ve Kandil üzerinden bunun yapılmasında görmektedir. Biraz öne çıkan veya popülerleşen BDP'lilerin ağır hakaretlere maruz kalmasının tek sebebi, kendi otoritesini gölgede bırakacak farklı bir aktörün palazlanma ihtimalidir. Bu yüzden mesele Kürtlerle ilgili olmaktan çıkarak Kürtleri sömürmek isteyen bir grubun siyasi çıkar ve istikbal arayışına dönüşmüştür. PKK'yı öne çıkarmak bu yüzden meseleyi Kürtlerden ve Kürtlerin haklarından başka bir alana kaydırmaktadır.

Eskiden güvenlikçi ve inkarcı devlet perspektifi meseleyi teröre ve PKK'ya indirgeyerek Kürtlere haksızlık ediyordu, bugün de PKK, meseleyi kendine ve kendi çıkarlarına indirgeyerek Kürtlere haksızlık etmektedir.

PKK dağda durduğu sürece meselenin halledilmemiş gibi algılanma ihtimali yüksek olabilir. PKK'yı dağdan indirecek çalışmalar da ayrıca yürütülebilir. Ancak Kürt meselesini PKK'nın varlığıyla örtüştürmek, Kürtleri değil örgütü öne çıkarmak ayrı bir yanlış olacaktır. Vatandaş için atılacak adımlar pazarlık konusu veya taviz meselesi olarak görülemez. Örgütün bölgede hem sempatizan kitlesi vardır, hem de geçen süre zarfında bir çok aile bu meseleyle doğrudan ilişkili hale gelmiştir. PKK'yı desteklemese dahi oğlu dağa çıkan veya cezaevinde olan ailelerin 'PKK sorununun çözülmesi'ne dair de bir beklentisi olabilir. Bu noktada örgüte yönelik çalışmalar ayrıca değerlendirilmelidir. Bununla birlikte Kürt meselesini PKK'nın patronajına veya aktörlüğüne havale etmek ayrı sorunlar doğuracaktır. Örgütün istediği budur. Yani çözüm diye kendi amaç ve hedeflerini gerçekleştirmek, elde edeceğiyle statüyle kendisine yeni bir imtiyaz ve hakimiyet alanı açmak. Bunun kabulü bence mümkün değildir.