Türkiye’de siyaset ekseni giderek iki ana blok üzerinde dönmeye başlıyor. Her ne kadar çok sayıda parti olsa ve Meclis’te 4 parti grubu bulunsa da siyaset ekseni ‘demokrasi bloğu’ ve ‘statüko bloğu’ şeklinde iki ana akıma kayıyor. Anayasa değişikliğiyle ilgili referandumda şekillenmeye başlayan bu durum, bu yerel seçimde fiili olarak ortaya çıkıyor. Yüzde 50’ler civarında olan AK Parti’ye karşı diğer partiler arasında adı konulmamış bir ittifak yaşanıyor.Bu ittifakın ilke, değer, ideoloji merkezli olmadığı çok açık.

Fikri ve zihni yapısı taban tabana zıt görünen CHP ve MHP arasındaki oy geçişkenliği iki açıdan izah edilebilir:

Birincisi tek başına bileğini bükemedikleri AK Parti’ye karşı zoraki yardımlaşma içine girmeleri.

İkincisi çözüm sürecinden dış politikaya kadar birçok konuda aynileşen politik tutumlara sahip olmaları...

30 Mart seçimlerinde somut olarak gördüğümüz bu paslaşmanın Cumhurbaşkanlığı sürecinde de tekrar etmesi sürpriz olmaz.

Sol parti olarak ideolojik dönüşümünü bir türlü sağlayamayan CHP ile milliyetçi siyasi kimliği hamaset düzeyinde kalan MHP arasındaki yakınlaşma kısa vadeli faydalar sağlasa da orta vadede ciddi kırılmalara ve çatlamalara sebep olacaktır. Bu iki partinin kendi içinde dönüşüm yapamaması zaten başlı başına bir sorundu. Şimdi bunun üzerine bir de başka bir kimlikle pragmatik işbirliklerine girmeleri kimlik krizini daha derinleştirecektir.

Partiler arasındaki fiili ittifak ve yardımlaşma durumunun bir ‘Proje’ olduğu, üst aklın yürüttüğü bir tür siyaset mühendisliği çabası olduğu açıkça görülüyor. MHP’li bir ismin CHP’nin adayı yapılması çok açık bir mühendislik faaliyetidir.

CHP, MHP, BBP, paralel yapı işbirliği AK Parti karşısında ‘statüko blok’u oluşturuyor. Daha düne kadar birbirlerine demediklerini bırakmayan, her türlü ağır hakareti yapan bu yapıların bir sepete konulması sadece ‘kaybet-kaybet’ sonucunu doğurur, hepsinin topyekün kaybetmesine sebep olur. Hatırlanırsa 2007’de AK Parti’ye cumhurbaşkanı seçtirmemek için planlanan siyaset mühendisliğinde de DYP ile ANAP birleştirilmeye, CHP ve MHP bloğuyla fiili engelleme yapılmaya çalışılmıştı. Bu kirli ittifakın ve girişimin içinde yer alan aktörlerin hepsi de toplumsal desteklerini ve siyasi meşruiyetlerini yitirmiş, süreçten kendileri zararlı çıkmıştı.

Bugün de ‘AK Parti kaybetsin de Türkiye’ye ne olursa olsun’ anlayışının hakim olduğu bir süreç var. Hükümete yönelik siyasi saldırının parçası olarak şekillenen ittifakları milletin affetmesi mümkün değildir.

İstihbarat ve şantaj şebekesine dönüşen paralel yapı kirli bir silah görünümünde. AK Parti karşısındaki siyasi partiler bu kirli silahı kullanarak avantaj sağlamaya çalıştığı oranda kirlenecektir ve toplumsal desteğini kaybedecektir. Dinleme gücünü şantaja ve siyasi operasyonlara dönüştüren paralel yapı korkak olduğu için kendi vücuduyla ortaya çıkamıyor, başka vücutlarda asalak bir şekilde var olmaya, onları kullanmaya çalışıyor. İstihbarat gücünün ürettiği şımarıklık, taşkınlık ve had bilmezlik nasıl paralel yapıyı yoldan çıkarmış ve güç zehirlenmesine sokmuşsa, bu partilerin bu güçten istifade ederek AK Parti’yi geriletme çabaları da derin çıkmazlara sürüklenmelerine yol açacaktır.

Seçim sürecinde hiçbir proje ve politika ortaya koymayan, sadece paralel yapının akıl hocalığında tezgahlanan uydurma bilgileri kullanan CHP’nin siyasetsizlik hali daha da derinleşiyor. Rakibini kötülemekten başka hiçbir politika ve vizyon ortaya koyamayan bir parti hiçbir zaman topluma ümit aşılayamaz.

Paralel yapının güç oyunlarında sadece aksesuar veya basit birer araç haline dönüşen partiler‘kullan at’ partiler olarak kalırlar. Bu kendini kullandırma durumu, CHP’nin yaşadığı yapısal krizi daha da derinleştirecek ve kalıcı hasarlar bırakacaktır.