İnsanın nasıl değiştiğini anlamasının en güzel yollarından biri, eskiden yaşadığı bir yere dönmek...

Eskinin aynasında, yeninin yansımasını görmek...

Budapeşte’deki evin, yalnız ve tozlu katlarının sonunda, tavan arasında bir eski gazete. Sapsarı olmuş; 11 Kasım 2010’un Taraf’ı... Reuters’e konuşan Başbakan Erdoğan, “Başörtüsünü seçimden sonra çözeceğiz” demiş.

Seçim geldi geçti, kapıya yenileri dayandı...

Bugün, 2013’te, Taraf’tan Hüseyin Özkaya’nın, Ankara’nın içinden çıkılmaz bürokratik itiş kakışların haberlerini okuyoruz: konu, kamuda başörtüsü yasağının sürmesi.

Şimdi, hazırlanan “Rüya gibi demokrasi paketi” kamuda başörtüsü yasağı ile beraber; her şeyin “10 gün içinde” çözüleceği haberleri (yeniden) gündeme geliyor.

Bakan Beşir Atalay’ın ifadesiyle, “rüya paket”; çok da denk düşüyor tabii bu ad.

“Demokrasi ümitleri” de, hep, çölde, ölesiye damağı kuruyan insanlara altın zerreleri gibi görünen su damlaları illüzyonu şeklinde belirir ve kaybolur.

Her sorun için bir çözüm bulmak yerine, her sorun için bir sorumlu bulunur ve o suçlanır.

Eğer suçlanacak iç mihrak yoksa, bir dış mihrak; bir dış mihrak yoksa, bir iç mihrak muhakkak vardır.

Suç atılan, bir dönemden diğerine, bir iktidardan ötekisine değişir, saçlar ağarır insanlar yaşlanır; ama sorunlar yerli yerinde, mumyalanmış vaziyette kalır.

Kendi evlerinde, kendi ülkeleri, kendi bölgelerinde “sürgün ruhuna” mahkûm insanlarız bu coğrafyada hepimiz iktidar sahipleri dışında... O nedenle de, iktidar sahibi olmak bu kadar önemli, biteviye bir kavga.

İki ay kadar önce, “Gigantomani” başlıklı yazımda, iktidarların bu coğrafyadaki, “devlik tutkusundan” bahsetmiştim; her şeyin “en büyüğünü” yapma projeleri ile süslenen, “cücelerin” sırtına basarak yükselen bir güç manyasından.

“Göçmenlerin kaderi, her ne sebeple göçerlerse göçsünler böyledir; kendi topraklarında da, bir şekilde ‘dışarıda’ bırakılmışlardır, ‘yeni topraklarında’ da bir şekilde hep dışarıda kalırlar.

Gezi’den Türkiye’ye yayılan başkaldırıda da, böyle bir yan var; kendi ülkesinde ‘göçmen ruhuna’ mahkûm edilen insanlardan bahsediyoruz” demiştim.

Yeni Şafak’tan Murat Aksoy, Murat Menteş’in “Türkiye’de kendimi evimde hissetmek istiyorum” sözlerine atıfta bulunmuş. Herkesin derdi aslında aynı.

Kamuda başörtüsü yasağının da, görüntülere takık ve özgürlükler- haklar konusunda son derece bağnaz bir devlet yapısının, aklının ürünü.

Rojava ve El Kaide

Gerçek sorunlara, gerçek çözümler bulmama ısrarı... Gerçek sorunları, yadsıma, oldukları gibi görmeme ısrarı...

Hiç bitecek mi? 2000’lerin tümünü, tek bir yılını da ıskalamadan, “sınırda kırmızı alarm, sınırdan gelen tehdide misliyle cevap verildi, verilecek” diye geçirdik. Tehdit algısı, hep Kürtler içeride, dışarıda...

El Kaide ile eskiden de, “derin devletimiz”, sınır ötesinde tuhaf maceralara girişiyordu 2007 döneminde, gene Kürtlere karşı hâlâ şeffaflaşmamış patlamalar, saldırılar oluyordu.

Yeni devlet mantığı, “düşmanımın düşmanı” mantığından kurtulamadıysa bile; El Kaide, “gerçek bir sorun” olarak karşımızda o değişti, dönüştü. Suriye başta olmak üzere, Irak, Libya ve Mali’de üslenen, savaşını, kendi anlayışını totaliterliğin hâkim olduğu, özerk cepler hâlinde dayatan yapılar oluşturarak sürdüren bir örgüt olarak çıktı.

Tehrik-i-Taliban Pakistan (TTP), yani Pakistan Taliban’ının da, “neo-El Kaide”nin güzide ortaklarından olarak, Suriye’ye “yüzlerce adamını” savaşa yolladığına ilişkin haberler var. TTP’nin hâkim olduğu, Kuzeybatı Pakistan’da, geçtiğimiz günlerde kadınların yalnız çarşıya pazara çıkması yasaklandı.

Kadınlara karşı yasakta birleşen, “yasakta” birleşen zihniyetler, tehdit; eğer bir tehdit varsa.

oneysezin@hotmail.com