Putin gibi başkan olup ülkeyi şirket gibi yönetmek ihtirasından vazgeçmeyen Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan “çözüm süreci”ni bitirdi.

Böylece Erdoğan ve yandaşlarının “çözüm süreci”nden anladıklarının, 16 yıldır PKK'nın İmralı'da hükümlü (“rehin” demek daha mı doğru?) Abdullah Öcalan ile bir “al – ver” anlaşması yapmaktan (ya da yapıyormuş gibi yapmaktan) ibaret olduğu görüldü: “Verin Erdoğan'a başkanlığı, alın Öcalan'a özgürlüğü…” Onun içindir ki HDP seçimlere parti olarak girmeye karar verdiğinde başbakan yardımcısı Bülent Arınç, “Siz Öcalan'ı itibarsızlaştırmak mı istiyorsunuz…” diye tepki göstermişti. Şimdi de öteki başbakan yardımcısı Yalçın Akdoğan, “Öcalan bunları yakalasa sopayla kovalar…” diyor. Ve itiraf ediyor: “Erdoğan'ı başkan seçtirmeyeceğiz aslında bir tahrikti… Peki süreç ne olacak, bunu düşünmediler…”

İyice anlaşılıyor ki AKP'nin “çözüm süreci” başta Kürtler olmak üzere barış isteyenlerin oylarını toplayarak Erdoğan'ı başkan seçtirme projesinden başka bir şey değildi. HDP barajı aşarak projeyi engelledi. İyice anlaşılıyor ki “çözüm süreci” denen şeyin hiçbir zaman Kürt sorununu çözmek ve kalıcı barışı temin etmek gibi bir amacı olmadı. Erdoğan geçen mart ayında bunu itiraf etmedi mi: “Kardeşim ne Kürt sorunu? Ne istiyorsun? Allah aşkına bizden farklı neyiniz var?” Erdoğan'ın aniden İncirlik'i ABD uçaklarına açma kararının da “PYD, IŞİD'den daha tehlikeli” mantığına dayandığı görülüyor. Asıl amaç, on yıllarca Esad diktatörlüğünün zulmü altında, şimdi de IŞİD saldırıları altında kalan Suriye Kürtlerinin özerklik umudunu boğmak. Öte yandan sormak gerekir: Aynı anda Esad diktatörlüğüyle, PKK ile, PYD ile, IŞİD ile dört cephede birden mücadelenin nasıl bir mantığı olabilir?  

Besbelli ki Erdoğan'ın yönettiği AKP'nin artık tek bir gündemi var: Ülkeyi içte ve dışta çatışma ortamına sürükleyerek, halkı korkutarak, yapılacak bir “tekrar” seçimle HDP'yi barajın altına indirip, en azından yeniden tek başına iktidar olmak ve Erdoğan'ı hukuken değilse bile fiilen başkan yapmak. CHP ile koalisyon görüşmelerinin bir oyalamadan ibaret olduğu da artık anlaşılmış olmalı: Davutoğlu'nun “Cumhurbaşkanı'nın yönlendirmesi olmadan hiçbir hükümet kurulamaz, bunu artık herkes anlamalı…” demesinin hemen ardından Erdoğan ekledi: “Koalisyonlardan ülkemiz için fayda bekliyorsak boşuna bekliyoruz…” Besbelli ki Erdoğan, “tekrar seçim”in anayasanın öngördüğü, bütün partilerin katılacağı seçim hükümeti değil, MHP destekli AKP azınlık hükümeti altında yapılmasını temin peşinde: “Benim karşı olduğum kalıcı azınlık hükümetidir. Seçime götürmek kaydıyla bir azınlık hükümeti pekâlâ mümkündür. Kendisine görev verilen bir partiye diğer bir partinin veya partilerin dışarıdan destek vermesi suretiyle oluşturulacak bir azınlık hükümeti ülkeyi seçime götürebilir…” Kürt sorununun kalmadığını iddia eden, İslamcı sosa bürünmüş Türk milliyetçiliği (İslami Kemalizm) söylemiyle PKK ile çatışmaları tırmandırmaya, HDP'yi kapattırmaya, Suriye Kürtlerini şeytanlaştırmaya yönelik politika çıkmaz yoldur. Bu politika en son 1990'larda denenmiş ve iflas etmiştir. Bunda ısrar halinde ortada bildiğimiz şekliyle Türkiye kalmaz. Ülkeyi şahsi ihtirasları uğruna bu çıkmaz yola sokanların ödeyeceği bedel de çok ağır olur.   Evet, AKP'nin gündemi belli… Ya özgürlüğe bağlı demokratların gündemi? Çok net ve açık: Her şart altında demokrasiyi, hak ve özgürlükleri, gerek AKP'ye, gerekse PKK'ya karşı barışı, ortak vatanın bütünlüğünü, Türk ve Kürtlerin kardeşliğini ve dayanışmasını savunmak… Türkiye halkı er geç Erdoğan gerçeğini görecek. Haksız ve yanlış siyasetler, haklı ve doğru olan fikirlerin gücü karşısında er geç yenilgiye mahkum. s.alpay@zaman.com.tr