Çok iyi bir haberim var bugün:

“Irkçılığa karşı ilaç bulunduğu iddia edildi. İddiaya göre ilaç sayesinde, ırkçılar çeşitli kültür, milliyet ve dinden insanlara karşı daha sempatik olacak. İlacın adı ve ne zaman piyasaya sürüleceği henüz belli değil.”

Aptallığa karşı da ilaç bulunabilecek mi acaba?

Bulunursa, bu haberi yazanlara zorla yutturmamız mümkün olacak mı?

“İsterik ıstırabınızı gündelik mutsuzluğa dönüştürebilirsek, başarılı olmuş sayılırız.” Freud’un bir hastasına söylediği bu sözleri, psikanalizin tümüyle yabancısı olarak, şöyle yorumluyorum:

‘İsterik ıstırap’ klinik bir durum, beyindeki kimyasalların dengesiyle, elektrik akımlarının doğru çalışmamasıyla ilgili bir hastalık durumu. Bu konuda bir şey yapmak, dengeyi, akımları düzelten bir ilaç bulmak, hastayı iyileştirmek mümkün. Nitekim böyle ilaçlar var.

Ama ilaçlar da, psikanaliz de insanı mutlu edemez, ancak gündelik mutsuzluğu, “normal” mutsuzluğu sağlayabilir, diyor Freud. İsterik ıstırabı normal ıstıraba dönüştürebilir, diyor.

Çünkü gündelik mutsuzluk insanın kendi içinden, bedensel bir sorundan kaynaklanmıyor. İnsanlar arasındaki ilişkilerden, yani toplumsal nedenlerden kaynaklanıyor.

Mevcut toplumda insan ilişkileri, iki insanın birbiriyle iki insan olarak doğrudan ilişki kurması şeklini almıyor, ekonomik ilişkiler dolayımıyla gerçekleşiyor. Hayatımızı belirleyen ilişkiler insan ilişkisi değil, patron-işçi, satıcı-müşteri, üretici-tüketici, alacaklı-borçlu, yöneten-yönetilen şeklini alıyor. “İnsan” olarak değil, ekonomik unsurlar olarak yaşıyoruz.

Bunun yarattığı eşitsizlik, hiyerarşi, yoksulluk bir yana, müthiş bir yabancılaşma da yaratıyor.

Sorun, insan olarak yaşayamamanın, insanla insan olarak ilişki kuramamanın, insan emeğini ve yaratıcılığını ancak meta olarak görebilmenin yarattığı yabancılaşma ve mutsuzluk.

Çözüm tıbbî değil, toplumsal. Beyin kimyasını değil, toplum düzenini değiştirmek gerek.

Değiştirdiğimiz güne kadar, isterik ıstırabımızı belki halledebiliriz, ama temel ve normal mutsuzluğumuzun çaresi yok.

Irkçılık da keza.

Batı dünyasında siyahlara karşı ırkçılık nereden gelir?

Emperyalizmin Afrika’yı kapış kapış ele geçirmeye başladığı dönemde, Afrikalılar gemilere yüklenip pamuk ve şeker kamışı tarlalarında köle olarak çalıştırılmaya götürülürken, insanın insana yaptığı bu vahşet Batı’nın inançlı Hıristiyan halkına nasıl anlatılabilir, nasıl meşru gösterilebilirdi?

Siyahların insan olmadığı, insandan ziyade hayvana yakın olduğu anlatılarak, bunu kanıtlayan “bilimsel” çalışmalar yaparak, çoğunluğu buna ikna ederek.

Irkçılık, kapitalizmin ucuz (ve mümkünse bedava) emek ihtiyacından kaynaklanıyordu, beyazların beynindeki bir dengesizlikten değil.

Ortaçağlarda, Yahudiler dinî farklılıkları nedeniyle Hıristiyan toplumun dışına itilir, ekonomik faaliyetlerden dışlanır, büyük çoğunluğu yoksulluğa mahkûm edilip küçük bir azınlığı para işleriyle uğraşmaya zorlanır. Krallar, prensler, valiler bu Yahudilerden borç alır, borçlar birikir. Borcu ödemektense, Yahudilerin kan emici parazitler olduğunu anlatmak, ayinlerinde Hıristiyan çocuk kanı içtiklerini anlatıp hepsini sürmek, katletmek ve böylece borçtan kurtulmak daha kolay değil midir?

Yahudi düşmanlığının kökeni, gerçek ekonomik nedenlere dayanır, Hıristiyanların beynindeki kimyasal bir dengesizliğe değil.

Keza, Türk ırkçılığı da Türk beyninin özelliklerden değil, geniş bir pazar, güçlü bir ekonomi yaratmanın gereklerinden kaynaklanır.

Irkçılığın ilacı var bence. Yok değil.

Ama ırkçılara bir hap vererek veya kafalarını alçıya alarak olmaz bu iş.

İlaç, ırkçılığı yaratan toplumsal düzeni ortadan kaldırmak.

ronmargulies@btinternet.com