Nehir kenarında yaşlı bir adama rastladım bu sabah. Türkçesi bozuk, kıyafeti garipti biraz.

Nehre girecekmiş gibi ayağını uzatıyor, vazgeçip geri çıkıyor, az sonra yine sokuyordu ayağını suya.

Beni görünce “Olmuyor” dedi. “Eminim artık. Aynı nehre iki kez giremiyor insan”.

Tatildeyim, Göksü nehri kenarında yürüyüş yapacaktım, lafa daldık adamla.

Efes’te doğmuş. Melankolik bir hali vardı. “Doğru,” dedi, “zaten ‘ağlayan filozof’ derler bana. Bir de Demokritus var. Tanır mısınız? Ona da ‘gülen filozof’ diyorlar. Önceleri kızıyordum, sonra düşündüm, tüm ibadethanelerde en iyi bilinen, ilk okunan dua zenginlik hakkında! Tevekkeli değil, birimiz gülüyor, birimiz ağlıyor!”

Konu beni aştı, tam futboldan filan laf açacaktım ki, “Bu nehrin kenarında yaşayan bir gazeteci var, sizin gibi değil ama, önemli bir gazetede yazıyormuş. Dün de onunla sohbet ettik biraz” dedi. “Sabah çok güzel bir yazı yazdığını söyledi. Gazetesi gibi, kendisi de çok önemliymiş, ama pek anlaşamadık. Zenginlik için dua etmeyi doğal karşıladı, kendisi yıllardır o duayı edermiş, zenginleri çok severmiş. Kovdum herifi. Başka bir nehre gitti.”

Merak ettim, gittim bir Hürriyet aldım. “Suçlu ayağa kalk ve konuş” başlıklı yazıyı buldum.

“Bakın nehir kenarında oturan insanların önünden neler geçiyor” diye başlamış, anlatacaklarını ‘Ergenekon'da yargılanan bazı isimler neden CHP listelerine alındı’ diyenlerin okumasını çok istediğini belirtmiş.

Ve tarihe “Kanlı Pazar” olarak geçen 16 Şubat 1969’da yasal bir mitinge yapılan saldırıda TİP üyesi iki kişinin ölmesini ve dönemin İçişleri Bakanı Faruk Sükan tarafından o gün “suçlu” ilan edilen Ali Özgentürk, Ertuğrul Günay, Nabi Yağcı, Bozkurt Nuhoğlu gibi isimlerin bugün “şerefli Türk vatandaşları” olduğunu anlatmış.

“Şerefli Türk vatandaşı” nedir, hangileri şerefsizdir, bilemedim, ama Ertuğrul Özkök’ün derdini anladım.

Zaten birkaç gün önce de anlatmıştı derdini. “Rock müziğin haylaz kızı” Aylin Aslım’la yapılan bir söyleşide “Ergenekon'la ne zamandan beri ilgileniyorsunuz?” sorusuna Aslım’ın verdiği “İlgilenmiyorum, maruz kalıyorum. Televizyonda ve gazetelerde başka bir şey yok.. İktidarı askerden alıp sivillere vermek iddiasında olan bir dava. Ama olay benim için Ergenekon filan değil. Demokrasi var mı?” cevabını alıntılamıştı.

Şimdi de, “statüko karanlık bir baskıya dönüşürken”, diyor, bugün suçlu ilan edilen Ergenekoncular da yarın öbür gün “şerefli Türk vatandaşları” olarak aramızda yerlerini alabilir. Zaten Aylin Aslım’ın dediği gibi, “olay benim için Ergenekon filan değil”.

Zekası kıvrak olduğu için, açıkça, doğrudan doğruya yazmaktan ziyade ima etmenin daha etkili olduğunu biliyor. Ergenekon diye bir şey yoktur, bunlar AK Parti’nin uydurmalarıdır, amaç karanlık bir baskı uygulamaktır, Ergenekon sanıklarının hepsi suçsuz, şerefli Türklerdir.

Ergenekonculara, Veli Küçük’e, Çetin Doğan’a benzetilmek Ali Özgentürk, Ertuğrul Günay, Nabi Yağcı ve Bozkurt Nuhoğlu’nun hoşuna gitmiş midir, bilmem.

Ama Özkök haklı. Ergenekoncular elbette yarın şerefli Türkler katına çıkabilir.

Nasıl çıkabilir?

Özkök başarılı olursa, Ergenekon diye bir şey olmadığına, darbe planları filan yapılmadığına herkesi ikna ederse, Ergenekon kendini toparlar ve planlarını hayata geçirirse, darbe yapılırsa, Şener Eruygur, Hurşit Tolon, Levent Ersöz, Arif Doğan, Dursun Çiçek, Kemal Kerinçsiz, Soner Yalçın ve benzerleri elbette en şerefli Türkler oluverir.

Geri kalanımıza ne olur?

12 Mart’ta, 12 Eylül’de neler olduysa, aynısı olur. Heraklitus yanılmış bence. Aynı nehre yine girmiş oluruz.

Özkök de nehrin kenarında oturur, memnun olur.

ronmargulies@btinternet.com