Suriye'ye bakınca ne görüyorsunuz?

Dün gördüğünüzle bugün gördükleriniz aynı şeyler mi?

Zamanında tedavi edilmeyen çürük bir dişin bütün vücudu hasta etmesi gibi, bütün dünyayı vicdan yoksunluğu hastalığına mustarip kılan bir insanlık trajedisi görüyorum ben…

İlk başladığında, bir diktatörle ona muhalif olanların savaşı gibi görünüyordu Suriye'deki çatışmalar…

Sonra “muhalif” denilenlerin Çeçenistan'dan, Suudi Arabistan'dan ve dünyanın dört bir tarafından Suriye'ye akın eden cihatçılar olduklarını gördük.

Esad'ın bir diktatör olduğu doğru. Ama, ideolojik veya dini bir bağnazlık içinde olmayan herkesin çok rahatlıkla görebileceği gibi, bu saatten sonra Esad'ın devrilmesiyle falan da oraya hiçbir şekilde huzur gelmeyecek.

Bugün Suriye topraklarının ciddi bir bölümü, her gün toplu infazlar yapan, kadınları esir alan, onları bir meta gibi pazarlarda satan tarih öncesi zihniyete sahip bir güç tarafından yönetiliyor.

İşte tam da o güç, geçtiğimiz günlerde Suriye'nin sahil bölgelerinde sivillere yönelik katliamlar gerçekleştirdi. Canlı bombalar halkın arasına girip kendilerini patlattılar; bir hastaneyi füzelerle vurdular yüzlerce kişi parçalanarak hayatını kaybetti, yüzlerce insan yaralandı.

Havuz medyası bu katliamlara ilişkin haberi şöyle verdi: “Esad'ın kalesi yıkılıyor, ölenlerin sayısı 100'ü geçti.”

Komşu bir ülkede meydana gelen, kadın, çocuk, hasta, genç demeden yüzlerce insanın ölümüne yol açan katliamlar dizisinin nasıl haberleştirildiğini görüyor musunuz?

Neredeyse sevinç çığlıkları atacaklar…

Bu manşeti atan zihniyetle, Türkiye'nin Suriye politikasını oluşturan zihniyet aynı zihniyettir.

Bu, kadınların araba kullanmasına bile izin verilmeyen, sivil toplumun, siyasi partilerin ve insan haklarının zerresinin bulunmadığı Suudi Arabistan'la birlikte Suriye'ye demokrasi ve insan hakları getireceğini iddia eden bir zihniyettir.

Geçtiğimiz günlerde dış politika konusunda bir twit attım. Şöyle yazdım; “Dış politika konusunda Kemalistlerden özür diliyorum; pasiflik zannettiğimiz ihtiyat, bu ülkeyi cehenneme dönmekten koruyormuş.”

Siyasal İslamcıların büyüklük hayalleri kurarken komşu ülkelerdeki çatışmaları işin içinden çıkılamaz hale getirmeleri, Türkiye'yi bir uçurumun kenarına getirip bırakmaları, Türkiye'nin klasik dış politikalarını bugün rahmetle anmamıza neden oluyor.