Ankara’da patlama olduğunda ofisimde çalışıyordum. Şehrin bütün seslerini bastıran, tekinsiz, uğursuz, tok bir ses geldi kulağıma...

Sonra Twitter’da patlama sesini duyduklarını ve bulundukları semtleri yazan insanların mesajlarını görünce, patlamanın çok büyük olduğunu anladım.

Patlama Ankara’nın dört bir tarafından duyulmuştu.

* * *

Sonra haber alma işkencesi başladı. Haberleri izleyince bombanın nerede patladığını anlayabiliyorduk da kaç kişi öldü, yaralandı anlamak mümkün değildi.

Aman iktidarı kızdırmayalım haberciliği, üç tane aracın cayır cayır yandığından söz ediyor ama içlerinde insan var mıydı onu söylemiyordu.

Benim bu yazıyı yazdığım an itibariyle ölü sayısı 28, yaralı sayısı 61 olarak veriliyordu.

* * *

Her kim yapmış olursa olsun bu alçak terör saldırısını kınıyor ve lanetliyorum.

Ölenlerin yakınlarına sabır, yaralılara da acil şifalar diliyorum.

* * *

İster IŞİD, ister PKK yapmış olsun, bu çapta bir saldırı istihbarat örgütlerinin desteği olmadan gerçekleştirilemez.

İstanbul’dan o aracı çalıp, içine bomba doldurup, Ankara’da kuş uçurtulmayan bir yerde, tam üç servis aracının arka arkaya geldiği bir anda patlatmak, o aracın içinde

kendini patlatan militanların sadece birer piyon olduğunu gösterir.

* * *

Şimdi biz demokratik bir ülkede yaşıyor olsaydık, istihbarat zaafından başlamak üzere, devletin bu işteki sorumluluğunu tartışılıyor olacaktı.

İstifalar arka arkaya gelecekti. Başta parlamentoda olmak üzere, Türkiye’nin hangi konuda nerede yanlış yaptığı tartışılacaktı...

Tabii ki bunların hiç birisi olmayacak. Bunlar yerine, yayın yasakları gelecek, soruşturmanın üzerine “gizlilik” damgası vurulacak…

* * *

Hükümetin bir siyasetine hizmet ettiği oranda bu saldırı konuşulacak ve gündemde kalacak, onun sorumluluğunu ima eden bütün yönler ise, medyanın ve yeni hukuk düzeninin ses geçirmez duvarları arasına hapsedilecek.

* * *

Türkiye’nin uzun süredir içine sürüklendiği büyük huzursuzluğun bana göre üç temel kaynağı vardır.

Birincisi, AKP bütün hesap verme mekanizmalarını kapatmış, sonsuz bir hata yapma kredisi kazanmıştır.

İkincisi, hayali “büyüklük” söylemleri ve mezhep temelli siyasalarla başta Suriye olmak üzere bütün dış politika adımları yanlış parametreler üzerine oturtulmuştur.

Üçüncüsü, otoriterleşen her rejim gibi, AKP’nin ‘yeni Türkiye’si de artık “tehditlerden” ve istikrarsızlıktan beslenmektedir.

* * *

‘Yeni Türkiye’nin bu yeni dinamikleri değişmediği sürece de ülke asla huzur bulamayacaktır.