Sabahtan beri onu görmemeye, onu hissetmemeye çalışıyorum.

Ama unutmaya çalıştığım bu fotoğraf gözümün önünden gitmiyor bir türlü.

2-3 yaşlarındaki, adını bilmediğim, Suriyeli bir çocuğun, Bodrum sahiline vurmuş cansız bedeninin fotoğrafı bu.

                                                   * * *

Ayağında ayakkabıları, kısa pantolonu, kırmızı tişörtüyle, biraz sonra lunaparkta doyasıya oynamak için yerinden kalkacak sanki...

Karşı kıyıya gitmek için tekneye binerken, ona böyle şeyler söylediler belki de...

Bak oraya gittiğimizde çikolatalar olacak, kaydıraklar olacak, bisikletin olacak...

Ama bütün bunlar yerine, o, Ege’nin karanlık sularında boğuldu ve cansız bedeni Bodrum sahillerine kadar sürüklendi...

                                                   * * *

Geçen haftalarda Ege açıklarında bir mülteci botu Yunan Sahil Güvenliği tarafından batırılmıştı, bu çocuğun da botu öyle mi battı acaba?

Eğer öyleyse, onun botunu batıranların Allah bin kere belasını versin...

                                                   * * *

Ama böyle deyip işin içinden sıyrılmak mümkün mü?

O küçük bedenin, o kıyıda, öyle cansız bir şekilde yatmasının o kadar çok faili var ki...

O çocuğu o bota bindiren insan tacirleri, o mültecileri atılacak bir safra gibi görüp bütün bu illegal işlere göz yuman bizler, hepimiz...

O çocuğun ülkesini bir harabeye dönüştürenler...

Silah tüccarları, din bezirganları, mezhep tacirleri...

Bir diktatörü devireceğim derken, barbarları o ülkenin üzerine musallat edenler...

Kendi ideolojik/dini takıntılarını bir vizyon zannedip, habire habire, o kan revan içindeki ülkeye silah taşıyanlar...

                                                  * * *

Bütün o jeostratejik, jeopolitik ve diğer kahrolasıca jeobilmemnelerinizin eseri işte Bodrum sahilinde yatıyor.

Bu küçücük çocuğun ölü bedeni sizin bütün bu büyük hesaplarınızın yükünü üzerinde taşıyor.

Ortadoğu üzerine büyük laflarınızı etmeden önce, bu küçük çocuğun fotoğrafına bir bakın hele.

                                                  * * *

Oyun oynayacakken, doyasıya gülecekken, çikolata yiyecek, annesinin eteğine yapışıp gezecekken, işte orada, boğulmuş yatıyor.

Sadece bir dakikalığına, o çocuğun, kapkaranlık bir denizin ortasına düştüğündeki çaresizliğini düşünün.

Batsın sizin büyük siyasetleriniz, büyük hesaplarınız, böbürlenmeleriniz, kibriniz...

Hepsi de batsın...