Biraz iyi niyet, biraz hakkaniyet, biraz felsefi bakış açısı olsa, Cumhurbaşkanımızın “Dünyanın en özgür medyası Türkiye’dedir” sözleri böyle mi karşılanırdı?

Bizim aydınlar meselelere dümdüz bakıyorlar, nüansları ve detayları göremiyorlar. Medya özgürlüğüne başka bir açıdan bakmayı deneyin. Mesela, iktidarı övmek, lideri övmek de bir medya özgürlüğü değil midir? Bu fevkalade önemli özgürlükten Avrupa’da, Amerika’da kaç gazeteci, televizyoncu istifade edebilmektedir?

Diyeceksiniz ki, o ülkelerde bizdeki gibi bir dünya lideri yok ki, iktidarı övmek yakıcı bir özgürlük meselesi olarak ortaya çıksın. Elbette haklısınız... Ama bizdeki gibi bir dünya lideri tarafından yönetiliyor olsalar bile, oralardaki medya iklimi buna izin vermeyeceği için, gazeteciler bu özgürlüğü hiçbir zaman doya doya kullanamazlardı...

Kamu kredisi ve reklamı

Hangi özgürlük, maddi altyapısı olmadan kullanılabilir? Gittiniz İngiltere’de sabah akşam iktidarı övdünüz, gazetenizin tirajı yerlerde sürünmeye başladı, hadi kullanın o özgürlüğü de görelim bakalım... Oysa bizde bu özgürlüğün kullanılabilmesi için, her türlü kamu kredisi, gani gani kamu reklamı anında gazetelerin imdadına yetişiyor ve böylece, hiçbir kaygı duymadan, dileyen meslektaşlarımız da, özgürlüklerini sonuna kadar kullanıyorlar...

Yalnız buradan bakınca bile, Erdoğan’ın durumu biraz abarttığı söylenebilir. Henüz dünyanın en özgür medyasına sahip değiliz; lideri övme özgürlüğü bakımından takdir edersiniz ki, bizden daha ileride ülkeler var.

Bu açıdan bakınca Türkiye’de gazeteler şöyle görünüyor: Sabah, Takvim tamamen özgür. Star, Yeni Şafak oldukça özgür. Hürriyet, Milliyet, Vatan, giderek özgürleşiyorlar. Zaman, BUGÜN, bir zamanlar fevkalade özgürken, son zamanlarda özgürlük karşıtı bir görüntü veriyorlar. Bir de özgürlüğü hiç tatmamış olanlar var, Cumhuriyet, Evrensel, Birgün falan gibi...

Allah akıl fikir versin

Yazının başında sözünü ettiğim, meselelere dümdüz bakan bir grup aydın çıkmış, imza kampanyası düzenlemişler. Neymiş Türkiye’de medya özgürlüğü ayaklar altındaymış, Türkiye dönülmez ufkun akşamındaymış. Hâlbuki yukarıda verdiğim, özgürlük cetveline dikkatli bir baksalar, son operasyonun, bir zamanlar özgür olan Zaman ve Samanyolu’nu o eski özgür günlerine döndürmek için yapıldığını görüverecekler.

Bir de diyorlar ki, medya özgürlüğünden bahseden Cumhurbaşkanı yeni tutuklamalar olabilir dedi, bu nasıl özgürlük anlayışıdır? O da, medyayı bir özgürleştirme gayretidir. Günlük hayhuy içine gömülmüş, her gün binlerce detay içinde boğulan biz gazetecilere sunulmuş bir fırsattır. Avrupalılar’ın “sabattical” dediği, şöyle dönüp bir hayatına, yapıp ettiklerine bakmak için geliştirilmiş Türk usulü bir dinlenme kampıdır.

İnanın ki bu kötü niyetin hiç sınırı yok. Cumhurbaşkanımız, “En özgür medya Türkiye’de”, dediğinde, kafasından “Nazi toplama kampının üzerinde de çalışmak özgürleştirir” yazıyordu diye düşünceler geçenler bile olmuştur. Allah akıl fikir versin diyorum, başka da bir şey demiyorum...