Yargıç Marshal, ta 1803'de, "Anayasayı değiştirmeden anayasaya aykırı yasayı da geçiremezsiniz" demişti.

İki yaşındaki bir çocuk eline kalemi alıp, titrek elleriyle, eğri büğrü bir çöpten adam çizerse buna “resim” diyoruz. Ama işte, başında saatler geçirebileceğiniz, her baktığınızda içinde yeni bir şeyler göreceğiniz Velazquez’in “Nedimeler” isimli tablosuna da “resim” deniyor. Hani şu Foucault’un oturup üzerine 13 sayfalık “analiz” yazısı yazdığı dünyanın ilk üç boyutlu kompozisyonuna...

* * *

Ortaya bir sandık koymadan “demokrasi” denen yönetim biçiminden bahsedilemiyor. Hadi haksızlık etmeyelim, sandığı “çöpten adama” indirgemeyelim. Ama işte sandık, Demokrasi denen son derece kompleks kompozisyonun sadece ilk çizgilerini oluşturuyor. Ondan sonra boyut, derinlik, gölgeler, renkler, kontrast vd pek çok “ince” detay yoksa, keyif alınacak bir resim de olmuyor ortada...

* * *

Başbakan Erdoğan, son derece ısrarlı bir şekilde demokrasiyi basit bir sandığa gitme oyununa indirgeyen bir yaklaşımı hepimize dayatıyor. En son, HSYK kararının ardından, Anayasa Mahkemesi üyelerine, “siyaset yapmak isteyen cüppesini çıkarır, siyasetini” yapar dedi. Sandık, başbakan için, kafasını kızdıranları davet ettiği düelloda bir çarpışma aracı gibi. 
Demokrasinin “sandığa” indirgendiği bu basit kompozisyonda, “kuvvetler ayrılığı” diye bir şey yok, “hukukun üstünlüğü” yok, “denetim” yok, sandık dışında bir hesap verme yeri yok; ifade hürriyetinin bir önemi yok. Yok da yok...

* * *

Önüne gelen bir yasanın Anayasaya uygun olup olmadığını denetlemek gibi, en temel, en basit işlevini yerine getiriyor olması bile Anayasa Mahkemesini hedef haline getirebiliyor başbakan için...
Ta 1803’de, “Anayasayı değiştirmeden anayasaya aykırı yasayı da geçiremezsiniz” diyen yargıç Marshal’dan ve onun başlattığı, ardından da tüm dünyaya yayılan “Anayasa denetimi”nden haberleri yokmuş gibi konuşuyor başbakan ve arkadaşları...
Önlerine gelen, A dan Z’ye herşeyiyle Anayasaya aykırı olan bir yasayı iptal ettikleri için, Anayasa Mahkemesi üyelerini “siyasete burnunu sokmakla” suçluyabiliyorlar.

* * *

Başbakan, elindeki kalemle çizdiği, renkten, boyuttan, derinlikten yoksun bu basit resmi, “demokrasi” diyerek alkışlamamızı, hayranlıkla izlememizi istiyor. 21. Yüzyılın dünyasında, bizi Milattan Önce fi tarihinde Yunan site devletlerinde ortaya çıkan ilk demokrasi kırıntılarıyla yetinmeye davet ediyor.
Bu basit çizgilere Velazquez’in Nedimeler resmine bakar gibi bakmamızı istiyorlar. Halbuki, ortada eğreti çizgilerle çizilmiş bir sandık resminden başka bir şey bulunmuyor...