"Ne ölmemize ne de insan gibi yaşamamıza izin veriyorlar.” Muhtemelen mahpusların mektuplarından birisinden alınmış olmalı bu sözler. The Guardian gazetesinin 11 Ekim tarihinde yayımladığı, insanın içini sızlatan, ‘Guantanamo Körfezi: Açlık Grevleri’ (The Guantánamo Bay: The Hunger Strikes) isimli animasyon gösterisinde bir mahpus böyle anlatıyordu duygularını.

Guantanamo Hapishanesi’nde, neyi, niye beklediklerini bilmeden yatan 164 mahpustan 120’si süresiz açlık grevi yapıyor. Ancak açlık grevleri, sadist gardiyanların elinde ek bir işkence aracına dönüşmüş durumda. Ne zaman gelecekleri belli olmayan ‘aşırı reaksiyon timleri’, aniden büyük bir gürültüyle mahpusların hücrelerine dalıp, yaka paça zorla ‘beslenecekleri’ odalara götürüyorlar onları. Bu odalarda, insanlar bir koltuğa bağlanıp burunlarından zorla sokulup midelerine sarkıtılan hortumlarla ‘besleniyorlar’. Yine The Guardian gazetesi 8 Temmuz’da yayımladığı bir videoda bu ‘beslenmenin’ nasıl yapıldığını canlandırmıştı. Yassin Bey isimli oyuncunun canlandırdığı bu ‘standart zorla besleme’ (Yassin Bey force-fed under standard Guantánamo Bay procedure) videosunu izlemeye insanın yüreği dayanmıyor. 

Hortum burunlarından aşağıya inerken korkunç bir acı duyuyor mahpuslar. Bazıları, daha da acı versin diye her şeyin kasıtlı bir şekilde daha süratli yapıldığını anlatıyorlar. Ebu Garip Hapishanesi’nden tanıdığımız o sadist hayaletler, bugün Guantanamo’nun her köşesinde cirit atıyor. Günde en az birkaç kere maruz bırakıldıkları, bütün boğaz ve sindirim sistemlerinin tahriş olduğu bu işkence birkaç saat sürüyor. Her seans, gözyaşları ve hıçkırıklarla sonuçlanıyor. Üstleri başları kusmuk ve yemek artıklarıyla doluyor. İnsan gibi yaşamalarına izin vermeyenler, açlık grevini de korkunç bir işkenceye çevirmiş durumdalar bu mahpuslar için. 

Bu mahpusların tamamı dindar Müslümanlar. Dini inançları onlara, insanın kendi hayatına son vermesinin büyük bir günah olduğunu söylemesine rağmen, süresiz ölüm orucuna girişmiş durumdalar. Açlık grevinin savunulacak bir tarafı yok. Ama bazen insanların onurlarını korumak için başka hiç bir çaresi kalmayabiliyor gerçekten. 

Guantanamo’dan bazı görüntüler mutlaka gözüne çarpmış olmalı. İnsanları el arabalarıyla taşıyorlar. Kırmızı kıyafetlerin içinde, başlarına geçirilmiş torbalarla çaresizce bekledikleri, elleri ayakları zincirli mahpus fotoları gözünüze ilişmiş olmalı. Her şeyin insanın onurunu kırmak için dizayn edildiği bir yer Guantanamo. Orman yasalarının standart bir şekilde uygulandığı bir hapishane. Mahpusların avukatı Carlos Warner, “Gitmo hukuksuz bir yer ve böyle olması için dizayn edildi” diyor. 

2002’de Guantanamo’ya getirilen mahpuslardan 40 küsur kadarının hiçbir suça bulaşmadıkları Amerikan makamlarınca sabit görüldüğünden 2007 yılında ‘temize’ çıkmışlar. O zamandan bugüne salıverilmeyi bekliyorlar. Bu çıldırtıcı saçmalık karşısında açlık grevine girişmekten başka hiçbir çare kalmamış ellerinde. 

Obama iktidara geldiği günden bu yana Guantanamo’yu kapatacağını söylüyor ama bu konuda hiçbir adım atılmıyor. En son 23 Mayıs’ta yaptığı konuşmada yine Guantanamo’nun kapanması gerektiğini söyledi. Bu konuşmadan sonra 166 mahpustan sadece 2’si salıverildi. Belli ki, Guantanamo’nun açık tutulması gerektiğini söyleyerek içerden baskı yapanların tazyiki, kapanması gerektiğini söyleyen birkaç insan hakları örgütü ve gazetenin mesajlarından daha etkili oluyor.

İnsan bu durumda, dünyada Amerika’nın bu korkunç ayıbını yüzüne vurabilecek kadar kendine güvenli ve temiz bir insan hakları siciline sahip tek bir Müslüman ülkenin bile olmamasından dolayı ayrıca ıstırap duyuyor. Müslüman ülkelerin televizyonlarında, gazetelerinde, vicdanlı Batılı medya organlarında yer bulduğu kadar bile yer bulamıyor Guantanamo. Keşke Türkiye bu konuda bir istisna olabilseydi. Amerika’ya “Hiç olmazsa şu temize çıktığını söylediğin 40 mahpusu bana ver” diyebilseydi...


VİDEO - GUANTANAMO'DA AÇLIK GREVİ