Aylardır askeri yorumcular bize aynı şeyi anlatıyor. Güvenlik uzmanı veya stratejist gibi isimlerin de verildiği bu uzmanlar haritalar üzerinde yoğun bir ikna faaliyeti yürütüyor.

İkna edilmeye çalışılanlar Türk vatandaşlarıdır, konu da Türk askerinin Suriye ve Irak’ta olması gerektiğidir.

Biraz dikkatli dinleyenler söz edilen yerleşim merkezlerinin, esas olarak Sünni Arapların yaşadıkları kasabalar olduklarını görebilirler.

Bu kasabalarda görev yapan Türk askerlerinin gerçekten çok zor koşullarda ve birden fazla “düşman güç” ile karşı karşıya olduklarını biliyoruz. Buralarda verdiğimiz şehitler acılarımıza acı katıyor.

Yine de bu Suriye ve Irak kasabalarında bunca Türk gencinin hayatını kaybetmesinin, ölümle burun buruna yaşamalarının siyasi açıklamaları tatmin edici olmaktan uzaktır.

DEAŞ sınırlarımızı delik deşik etmiştir, topraklarımızda çok kanlı eylemler yapmaktadır.

Askerimizin karşısında halen sadece DEAŞ değil, El Nusra adındaki radikal İslamcı terör örgütü de vardır, Suriye ordusu da vardır, Irak ordusu da vardır, İran askerleri de vardır, Şii milisler de vardır.

Eğer bu Suriye ve Irak kasabalarını tutmamızın nedeni bazı yayılmacı planların hazırlığı ise de, bunlar ancak yirmi, otuz, kırk yıllık hesaplar olabilir ki bunların gerçekleşmesi için o günlerin koşullarını hesaplamamız da mümkün değil. Böyle hayallerin peşinde kalem oynatanlar yok değil, ama bunlar ancak milliyetçi ve fetihçi duyguları okşayabilir hayallerdir.

Hamaset ne kadar artmışsa, arkadaki sıkıntılar o kadar artmış demektir. Suriye ve Irak kasabalarında asker bulundurmamız milliyetçi duygularımızın canlı tutulmasını sağlayabilir.

Dünyanın büyük güçleriyle aynı hatta oynamaya çalışırken sürekli hamasetin arkasına sığınmak da bir fayda getirmez.

Suriye ve Irak’ın köylerinde, kasabalarında gerçekte bir işimiz yok. Sadece şehit vereceğiz, acılarımıza biraz daha gömüleceğiz.

Bu da bizi gerçeklerden biraz daha uzaklaştırır, o kadar.