- 15.12.2016 00:00
Terör sarmalında yaşadıkça toplum olarak ve tek tek uğradığımız manevi tahribatın ölçüsü yok. Her öfke çığlığı büyük yaraların ifadesi olarak yürekten yüreğe dolaşıyor.
Bu sarmaldan çıkış yolunun siyasette değil silahta olduğuna inanç kuvvetlendikçe sarmalın biraz daha büyüyeceğini düşünme aşamasında değiliz.
Barış sürecinin sona ermesinin işareti olan Ceylanpınar’daki polis cinayetlerinden bu yana bütün ülkenin uğradığı zarar hesap edilemez hale geldi.
Ceylanpınar cinayetlerini PKK’nın işlediğine dair kanaat de değişmedi. Son İstabul katliamının PKK’nın işi olduğu kanaatini değiştirecek bir bilgi de bulunmuyor.
Barış sürecinin umutlu günleri içinde PKK türü bir örgütün işlev ve anlamının kalmadığı defalarca ifade edilmişti. Bu örgütün faaliyet tarzının en fazla Kürt vatandaşlara zarar verdiğini de PKK’dan korkmayan herkes ifade ediyordu.
Geçen dört yılın muhasebesini ve tahlilini nasıl yaparsak yapalım, ülkenin Türkleri, Kürtleri ve bütün yapısıyla geldiği büyük tehlikenin farkında olmamak da mümkün değil.
Hükümet-devlet şu anda yaptığından başkasını yapamayacak bir noktadadır. Dolmabahçe katliamıyla bu siyaset yeni gerekçeler bulmuştur.
Bu düğümden çıkış için bir tek yol kalmıştır. Bu çok zor bir yoldur, ama vardır. Bu yolu bazı savaş severler PKK’yı kollayan bir öneri gibi görseler de bu ihtimal yine ortadadır.
PKK hiç bir koşul öne sürmeden ateşkes ilan edecek ve sınır dışına çekileceğini açıklayacaktır. Bir koşul öne süremez çünkü Hükümet-devlet hiç bir koşulu kabul edemez.
Türkiye’nin nefes alması için, “yedi düvelle savaş” halinden çıkması şarttır. Nefes almakta zorlanınca hata ihtimalleri artar, at izi gerçekten it izine karışır.
PKK’nın silahları susturmasını sağlamak için yine de Kürt siyasetine ihtiyaç vardır. HDP tasfiyesine rağmen Kürt siyaseti, Kürtlerin uğradığı zararı durdurmak adına inisiyatif alabilir.
PKK’ya baskı yapabilecek bir başka siyasi güç de, kendi dış ilişkilerinden de destek alabilecek olan Irak Kürdistan’ı lideri Barzani’dir.
Bu yol zordur, ama bir kez daha denenmek zorundadır. Yine olmazsa? Vah bu ülkeye, vah hepimize, vah çocuklarımıza, vah torunlarımıza!
Yorum Yap