Yıl 1976,

Tam 43  yıl önce yani…

Akçakoca, Yığılca, Gümüşova, Kaynaşlı, Çilimli, Cumayeri ve Gölyaka’dan  Ticaret Lisesine gelen benim gibi acemi öğrencilerin ilk buluşma noktası, başı dara düştüğünde sığınabileceği en güvenilir limandı Uzunmustafa Konak Çay Bahçesi…

O tarihlerde, bugünkü gibi öğrencilerin gönül rahatlığı ile oturup sohbet edebileceği mekan sayısı iki elin parmaklarını geçmezdi. Belki de ondandır,  Ticaret Lisesine başladığımız ilk aylar ve sonraki yıllarda, Konak Çay Bahçesi değişmez mekanımız ve ikinci adresimiz olmuştu.

Kızlı erkekli arkadaş gruplarıyla ilk kaçamak yaptığımız, yeri geldiğinde okulu astığımızda buluşma noktamızdı.

İlk piştiyi, okeye dönmeyi, bilardo ve pinpon oynamayı da o mekanda öğrendim.

Bizim kuşağımızdan herhangi birisine,  'Düzce denildiğinde aklınıza gelen mekan isimlerini sayın' deseler, sanırım ilk akla gelenlerden biri  Konak Çay Bahçesi olurdu.

Gelelim sadede!

Günlerdir yerel basında okuyorsunuz…

Belediye başkanımız sayın Faruk Özlü, Düzce’nin yakın tarihi ile bire bir örtüşen, Düzce ve çevresinde yaşayan Çerkez ve Adigelerin bilincinde çok müstesna yeri olan Konak Çay Bahçesi için yıkım kararı aldı.

Sayın başkanım;

Bir mahallenin ortasında içinde sosyal donatıları da olan 60-70 senelik parkı yenilemeye karar verdiniz. Eyvallah…

‘Bunun neresini halka soracağım; banklarıyla, çiçekleriyle her şey gıcır gıcır olacak’ diye, düşünebilirsiniz.

Yıkım kararı almadan önce,

 ‘Konak’ denilince ilk akla gelen ve artık onun evladı  gibi olmuş Zekeriya Korkmaz, namı diğer 500’e mi soracağım? diye de düşünebilirsin. Bel ki düşündünüz, konuştunuz ve karşılıklı mutabakata vardınızda. 

Unutmayın ki, o parkta 60 -70 senenin anısı var,

En fazlada Zekeriya abinin hatıraları var, emeği var alın teri var.

Sayın Başkanım!

İnsan ruhunda bazı yerlerin hatırası ebedidir. Bu yapılar, bir beton yığınından ibaret değildir.  Orada şehre rengini, desenini veren bir soluk vardır. Konak Çay Bahçesi gibi…

Belki yetmiş yaşında bir teyze o parktaki banklardan birinde tanışıp, parkın içinde bulunan salkım söğüdün altına aşık olmuştu rahmetli kocasına.

 Sen o ağacı, ya da eşiyle el ele tutuştuğu o bankı oradan kaldırdığında onun hayata tutunduğu çok kıymetli bir anısını da söküp atacaksın yüreğinden.

Sen istersen Konak Çay Bahçesinin her bir köşesini  altın kaplama yap onun için ne kıymeti var.

Dahası var…

Yakın tarihimizin yüzlerce siyasi toplantısı o gazinonun içinde gerçekleşti. Parti liderlerinin, şehrin kalburüstü bürokratlarının  uğrak yeri oldu Konak Çay Bahçesi…

Binlerce gencimiz o çay bahçesinin düğün salonunda hayatlarını birleştirdi. Bugün çoluk çocuğa torun torbaya karıştı.

Son viraja girerken ortalama insan ömrünün 70-75 yıl olduğu memleketimizde insanlar gibi  mekanlarda yaşlanıyor. Günü geldiğinde o mekanları elden geçirmek restore etmek yenilemek  gerekiyor. Ama bunu yaparken, bu ve buna benzer mekanlarda anısı olan insanların da kalbini  kırıp dökmeden tamir edebilir, gönüllerini hoşnut tutarak karar almak gerekmiyor mu?

Hem böylelikle, bu kente yaşayan herkesi, bir yolunu bulup karar alma süreçlerine katabilir ve aykırı da olsa her bir Düzcelinin ne düşündüğünü anlamış olursunuz.  İnanın bunu yaparken de hiçbir şey kaybetmez hemşehrilerinizin kalbini  kazanırsınız.

Sahi, bunları yapma iradesi göstermek çok mu zor, sayın başkanım!

Not: Düzce Ticaret Lisesi, ilk açıldığı yıllarda Uzunmustafa’da bulunan eski orman okulu ile ek binada  eğitime devam etmiş ve ardından, 1980 yılında, şimdiki yeri olan Fettah Beyin Tarlasına taşınmıştı.