Taşeronculuk meselesinde ben farklı yerdeyim.

Eğer biz, hayatı kolaylaştıran çeşitli araçları bir yolunu bulup soysuzlaştırıyoruz diye yok etmeye kalkarsak, elimizin altında sosyal ve ekonomik bir tane bile müessese kalmaz.

Hangi toplumsal kurumumuz adam kılıklı ki?

“Bu milletin ...na koyacağız” diyerek halka küfreden iktidar zenginlerinin sözlerinde “aleniyet”olmadığı gerekçesiyle suç unsuru bulamayıp dosyasını kapatan, ama polis saldırılarında yaralanan Gezi eylemcilerine sağlık hizmeti verdikleri için Hipokrat yeminli doktorları sanık sandalyesine oturtmakta bir beis görmeyen Türk adaleti mi?

Reza Zarrab’ın rüşvet çarkını ortaya çıkaran müdürleri meslekten ihraç eden polis teşkilâtı mı?

Orta dereceli okul seviyesindeki bilim fukarası üniversiteler mi?

Haberciliği ve eleştirmenliği bir yana itip, hükümet borazancılığına soyunmuş erdem yoksunu medya mı?

Söyleyin, hangisinde var, iler tutarlık?

Taşeronculuk dediğin, piyasanın cılız sermayelerine, küçük girişkenliklerine teşebbüs imkânı veren; yetersizliklere de azıcık olsun hayat hakkı tanıyan bir yol, bir araç sadece.

Bu gibi şeyler de olmasa herkes işçileşecek, memurlaşacak iyice.

Sopayla dolaşmayı tarihin hiçbir döneminde elinden bırakmamış mendebur bir devlet ile, onun has adamı tekelci sermayeye mi kalsın her şey?

Yüzbinlerce dükkânı ve işyerini sadece onlar açıp, sadece onlar mı işletsinler?

Giderek sapır sapır dökülen dükkâncılar, mağazalar, firma bayilikleri, ara kademelerde iş yükleniciler... Bunların hepsi kendi alanlarının birer taşeronu değiller mi?

Devasa marketleri, fabrika satış mağazalarıyla pazar hiyerarşisinin bütün süreçlerini elinde tutan ve “mal ve hizmetlerin dolaşım trafikleri”nde araya hiç kimseleri sokmayarak “kâr”dan kitlelere zırnık koklatmayan böyle bir piyasa gidişatı, “orta direği”ni inşa edememiş bu toplumun henüz tadına varamadığı, o yüzden de kavramakta epeyi zorlandığı bir demokrasiye doğru mu evrilir, yoksa genlerine tarihsel olarak iyice işlemiş bulunan bir despotizme doğru mu?

Kaymak tabakanın bütünüyle her şeye egemen olduğu monist bir düzene midir özleminiz?

Demek herkesin ismi bordrolara yazılacak, kafasına göre hepsine ya ceberut devlet bakacak, ya da arsız büyük sermaye.

Kapsama giremeyip açıkta kalanlara da; yani elden ayaktan düşmüş kocamışlar ve baldırı çıplaklar ile, insan kılığından çıkmış kara kalabalıkların imdadına yardım kolileriyle dinin sadaka kültürü yetişecek; kötüsü Afganistan olan, iyisi de Rusya gibi bir statüde uslu uslu hep beraber dünya cehennemi yaşanacak.

Eskiden buna solidarist kafayla “imtiyazsız sınıfsız, kaynaşmış bir kitleyiz” denirdi.

Yüz sene sonra şu heveslendiğinize bir bakar mısınız şimdi?

Erdoğan’ın kurmak istediği o pek matah düzen de, bu değil mi zaten?

Arsız, acımasız ve ahlâksız olan piyasa ekonomisi değil; tam tersine, pazarın gerçekten kendiliğinden ve özgürce serpilmesine bir türlü izin vermeyen kolektivist karakterdeki bu devlet güdümlü kapitalist anlayıştır.

Yeri gelmişken, bu hükümeti utanmadan var güçleriyle savunan medyanın sahte liberallerini de bu vesileyle anmış olalım.

İşte bu nedenle o sömürgen kültür, örneğin Soma’da, tıpkı Osmanlı’daki “tımar sistemi”gibi onarlı yirmişerli müfrezeler hâlinde, emeğini ucuza satan “reaya”dan köle taburları devşirmiş; başlarına “sipahi” niyetine diktiği fırıldaklara da taşeron demiştir.

Ne taşeron budur, ne de toplumsal hayatı çağdaş ölçütlerle denetlemesi gereken devlet budur.

Alman temerküz kamplarında Yahudileri hazırlayıp gaz odalarına götürenler de, gemiler dolusu Afrikalıyı yakalayıp Yeni Dünya’nın köle tüccarlarına satanlar da, kendi içlerinden çıkan işbirlikçilerdi. Bu durumda onlara da mı taşeron diyeceğiz?

Bir müessese ancak bu kadar çığırından çıkarılabilir.

Siz de kalkıp yutuyorsunuz.

cinarnamik@hotmail.com

twitter@cinarnamik