Kendi yanlışlarından, kendi çıkmazlarından, üstüne üstlük bir de bizim çaresizliklerimizden beslenerek, gittikçe azmanlaşıyor gözlerimizin önünde.

Varlığına yönelmesine izin vermediği en meşru bir soruyu bile tehdit olarak algılayıp derhâl saldırganlaşıyor, kalkanlarını kalınlaştırıyor, zayıflayacak yerde daha da kavileşiyor.

Anlayacağınız, başımız belâda!

Kimse kusura bakmasın, halk dalkavukluğu yapacak hâlim yok; buranın demokrasi isteyen bir iç dinamiği de var görünmüyor pek.

Yoksa böyle mi olurdu?

At oynatılabilir miydi bu kadar pervasızca?

Adam gibi bir yer olsa; bu yaşadıklarımızın onda biriyle o yer yerinden oynardı da, on defa hükümet düşerdi şimdiye kadar.

Korkarım bu ülkede demokrasi diye bir derdi yok, çok kimsenin.

Ne yani, toplumun yarısı AKP’li de, diğer yarısı çok mu demokrat?

Niçin peki, birbirleriyle kavgaya tutuşmuş dinciler, tarikatçılar, Kemalistler, Türkçü ve Kürtçü milliyetçiler, sıra AB’ye geldi mi hep bir ağızdan ona karşılar?

Neden?

Çünkü orada demokrasi var da ondan.

Çünkü buradaki herkesin ortak kültürü, demokrasisizlikle yoğrulmuş da ondan.

Ancak öyle olursa rahat edebiliyorlar. Öteki türlü, bildiğin ayak bağı hepsi için.

Birbirlerine alternatif olmaya çalışmaları, farklı bir dünya düşlemelerinden değil, kendi grup çıkarlarını gütmelerinden geliyor.

O yüzden, kim gelirse gelsin sistemi değiştirmeyip, sadece huninin ağzıyla oynayarak, kendi yutağına çenesine ya da gagasına göre biçim verdiği içindir ki, neticede hiçbir şey fark etmiyor.

Ama hakkını teslim etmek lazım; bu seferki bayağı dişli çıktı. Vantuzlarıyla yapıştığı iktidarı öyle kolay kolay bırakacağa da benzemiyor.

Meselâ Gülen Cemaati’ne dirlik olarak “tımar”a verdiği “yargı” düzeninden ensesine okkalı bir şamar yiyen AKP, şu birkaç gündür alt üst ediyor ya hukuk sistemini; demokrasi diye hiç öyle bir derdi falan yok, ne onun, ne öbürlerinin.

Hep beraber “Saraydan Kız Kaçırma”yı sahneye koyacaklar; şimdi ona çalışıyorlar, onun rol kavgasını yapıyorlar.

Onlar hırsızlarını ve henüz su yüzüne çıkmamış karanlık işlerini, ulusalcılar fırsat bilip generallerini, Kürtler de PKK’lılarını kaçıracaklar. Bütün dertleri bu!

Ama hiçbiri de çıkıp demiyor ki, “yahu arkadaş, bu memleketin darbe plânları ve seminerleri, yarım yüzyıllık darbe süreçlerine yayılarak yapılmış ve hâlen yürürlükteki yasal mevzuata da uygunken; onlara dokunmadan, onları yok etmeden, hiç bu işler çözülür mü?”

Hiçbiri de çıkıp demiyor ki, ey Silivri’nin savcıları yargıçları!.. 27 Mayıs’tan beri, ama asıl 12 Eylülfaşizm anayasasının MGK’sı tarafından geliştirilerek günümüze kadar güncellenerek taşınagelmiş bulunan “Milli Güvenlik Siyaset Belgesi”ni ve ondaki “devlete yönelik tehditler”i esas alarak hazırlanmış “Askerî Milli Strateji Plânı”nı istediniz mi MGK sekretaryasından?

Onlar verdiler ve siz de okudunuz mu?

Çünkü MGK’nın Meclis’ten bile sakınarak orduya verdiği “gizli görev ve emirler”den dolayı yargılıyorsunuz, sanık sandalyesinde o oturanları.

Ne ölçüde bilincindesiniz bunun?

Örneğin neden “Harp Oyunu” deniyor yaptıklarına, hiç düşündünüz mü?

Bildiğin “tiyatro” da ondan.

Diyelim “Suç ve Ceza”yı oyunlaştırıp sahneye koydun, “Raskolnikov”u oynayan aktörü cinayete teşebbüsten götürmeye benzer, yoksa bu seninki.

Neyse... ben olup bitenleri küçümsemiyorum. Buranın hep birlikte oynanan devasa bir “yanlışlıklar komedyası” sahnesi olduğunu göstermeye çalışıyorum sadece.

Ne hâliniz varsa görün, demek de mümkün çünkü.

cinarnamik@hotmail.com

twitter@cinarnamik