DEVRİM NEDİR, FELSEFEDE DEVRİM!..

3.02.2023 15:37
(1)

Evet, yeni kitap matbaadan çıkmış, herhalde birkaç gün içinde -en azından Online satış yapan kitabevlerinden- temin edilebilir sanıyorum…

Kitabın “ÖNSÖZ”Ü ŞÖYLE:

ÖNSÖZ:

Bu çalışmanın amacı bir taşla iki kuşu birden vurmak!.. Bir yanıyla, bu bir diyalektik materyalizm eleştirisi olacak; buna bağlı olarak da Marksist devrim anlayışını eleştirmeye çalışacağız; ama aslında içine girince okurken siz de farkedeceksiniz ki, çalışmanın kapsamı çok daha geniş! Amacımız, bilgi toplumuna -modern sınıfsız topluma- giden yolda artık hepsi de 20. Yüzyıl‘da kalan antika dünya görüşlerini -idealizm, materyalizm, pozitivizm adı altındaki sınıflı toplumlara özgü bütün felsefi bakış açılarını- eleştiri konusu yapmak… Bu anlamda -bütün o „eski“ felsefi akımların, dünya görüşlerinin içinden çıkıp gelmesi anlamında- çalışmanın başlığına -üzerinde epey düşündükten sonra- „Felsefede Devrim“ kavramını da ilave ettim…

Bu çalışmada, daha önce „Herşeyin Teorisi“nde de ele alınan konuları ve teorik çerçeveyi -doğada ve toplumda hüküm süren en genel evrensel oluşum yasalarını- teorinin işlevselliği açısından toplumsal düzeyde felsefi boyutlarıyla daha ayrıntılı bir şekilde ele almaya çalışacağız... Böylece, büyük tablonun tamamlanması açısından, tek bir hücrenin nasıl çalıştığından başlayan, daha sonra çok hücreli bir organizmaya, oradan da beyinin nasıl çalıştığına uzanan yolculuk, sistemin toplumsal düzeyde nasıl işlediği ele alınırken olayın en genel felsefi boyutlarının -bir kere daha- altının çizilmesiyle tamamlanmış olacak.[1]

Evet gerçekten, „nereden başlamıştık nerelere gitti işin ucu“!..[2] Selimiye’nin o kalın tarihi duvarlarının ardında, dipsiz bir kuyunun derinliklerinden yola çıkarken biri bana deseydi ki, „bak, bu işin sonunda Marksizm’i ve Diyalektik Materyalizm‘i eleştiriyorum derken ‚Felsefede Devrim‘ diyerek noktayı koymak da var“ ne derdim acaba! Korkar mıydım, yoksa „ucu nereye giderse gitsin“ diyerek yola devam mı derdim!..

Doğrusunu isterseniz eğer sadece benim vereceğim karara kalsaydı, bırakın „ucu nereye giderse gitsin“ diye kabadayılık etmeyi bir yana, herhalde yola çıkmaya bile cesaret edemezdim! Ama öyle olmadı işte, olmadı çünkü ben hiçbir zaman yalnız kalmadım! Bir Ulaş, Necmettin, İrfan ve diğer yol arkadaşları beni hiçbir zaman yalnız bırakmadılar ve bana hep „yola devam, yoksa gözümüz arkada kalır“ diyerek cesaret verdiler! Ve de tabi o büyük savaşçı annem, ölmeden birkaç gün önce, „bana bak, bütün yaşadıklarımızdan çıkan sonuçları bir bir kaleme alacaksın, yoksa hakkımı helal etmem“ diyerek vedalaşmasaydı böylesine meşakkatli bir yola çıkamazdım herhalde…