Fred ağabeyin ardından

Fred abi, Kanada pasaportu taşımakla birlikte, aslında Güney Kaliforniyalı idi. Çocukluk ve gençlik günlerini Los Angeles’ta, Hollywood’a yakın bir muhit olan Pasadena’da geçirmiş, üniversite eğitimine ise yine Kaliforniya’da, Stanford’da başlamıştı. Ancak başlayan Vietnam savaşı onun ve ailesinin hayatını geri dönüşsüz biçimde değiştirecekti. Onun tercihi, Amerikan savaş makinesinin bir parçası olmamak için, bir kitapçının raflarında bulup çok etkilendiği Nikos Kazancakis’in The Greek Passion

Budama zamanı

Budama mevsiminde içim cız etse de dallara testere veya makas değdirirken, hayatlarımız ve düşünme yolculuğumuz ile ağaçlar arasında bir benzerlik olduğunu fark ettim. Budamamak ağaçların hem ömrüne hem verimine ket vurduğu gibi; insanlar ve toplumlar için de hiç değişmeden kalmak meziyet değil, hayat alâmeti hiç değil. Budamayı kutsayıp gördüğü her dala testere veya makas vurmak da meziyet değil elbet, o da hayırlı bir sonuç vermiyor. Nasıl ağaçlar için budama gerekiyorsa, düşünce yolculuğumuz

Nereden nereye?

Din adaleti emrederken, seçimde sonuç alabilmek uğruna ‘adaletsizliği’ vaad etmek gibi bir vahamete şahit oldu gözlerimiz ve kulaklarımız. Yetki ve sorumluluk mevkiinden adalet sözü çıkmadı da, kendisine verilen emaneti adaletle değil ayırma ve kayırma ile kullanacağı iması zuhur etti.

Aradığımız irfana ulaşılamıyor

Hayatım boyu elitizmin karşısında oldum, ‘ehliyete’ saygım olmakla birlikte bunu ‘uzman despotizmine’ gerekçe kılmaya çalışanlardan da hazzetmedim. Ama cehaletin despotizmi çok daha tehlikeli. Doğru, elitizm kötü, ama popülizm onunkini mumla aratacak kötülükte.

Dindarların kayıp gündemi

Dindar-seküler gerilimine odun taşıyıp siyasetin ateşini harlamadığı sürece, işçiler ölmüş, kadınlar öldürülmüş, alınmayan tedbirler sebebiyle görevi başında insanlar yitirilmiş; hiçbiri dindarlarımız için dert, tasa ve gündem konusu olmuyor nedense ve nasılsa...

Kimlik kavgasının örttüğü gerçek

Sözümona ‘dindarâne hassasiyetler’in ‘insanî hassasiyetler’i örtmek için kullanıldığı garip ve çelişik bir tablo var önümüzde. Haksızlığa uğrayan ‘öteki’ ise, dindarlarımızın umurunda değil. İnsan’ı gözardı eden, ‘adalet’i paranteze alabilen, yapan ‘bizden’se haksızlığa sahip çıkabilen böylesi bir ‘dindarlık’la bu ülke dindarlarının da, bu dinin de ulaşacağı bir gelecek yok maalesef. Kimlik siyaseti ‘dindar siyasetçiler’e kazandırıyor olabilir, ama dine kaybettiriyor.

Sen Doğu’dan haber ver!

7 Ekim sonrasında olup bitenleri ‘yüz’ler üzerinden tanımlamaya kalkıştığımızda Batının ‘ikiyüzlülüğü’nden söz edeceksek, çok az istisna dışında Müslüman ülkelerin yönetimleri başta olmak üzere Doğu’nun ise ancak ‘yüzsüzlüğü’nden söz edebiliriz. Evet, Batı ikiyüzlü, ama Doğu yüzsüz. Çünkü Batıda en azından tepkisini ortaya koyan bir taraf var, Doğu ise duvar kadar tepkisiz. Her şeye rağmen Batı, insanlığın geleceği konusunda benim gibi bir Müslüman’a daha fazla umut veriyor.

Filistin’in meselesini kimler çözebilir?

İsrail savaş makinesini mevcut şartlarda Müslüman dünya tek başına durduramaz. Filistin’in meselesi, İsrail’in Filistinlilere saldırısı sözkonusu olduğunda ‘insan hakları’yla ilgili bütün söylemlerini unutuveren Batılı yönetimlere bırakılarak çözülecek bir mesele değil. Ama öte yandan, ‘insan’ diye bir canlı olduğunu, farklı inanç, renk, cinsiyet, ideoloji, yaşam tarzı tercihlerinden milyonlarca, belki milyarlarca insanların buluşma noktası olabildiğini bu hengâmda bir kez daha gördük. Dünya ‘b

Yitirdiğimiz bakış; Maruf’un duası

Öfke taşımak, nefret yüklenmek, hınç biriktirmek, husumet beslemek, kin tutmak, linç üretmek, lânet ve beddua etmek için deyim yerindeyse nöbete yatmış bir ‘din dili’nin egemenliğine maruz haldeyiz bugün. ‘Dindar’ ile ‘kindar’ kelimelerini neredeyse birbirinin müteradifi haline getiren sevgisiz bir din dili kol geziyor ortalıkta. Ne zaman dinin bir kere daha öfke, nefret, hınç, linç, kin, husumet, beddua ve lânet sebebi kılındığını görsem, aklıma bir kez daha Maruf’un duası gelir.

Aklın yolu: ortak akıl

Bediüzzaman Said Nursî’ye göre adalet, hürriyet ve meşveret, bir mü’minin olmazsa olmazıdır. Ortak aklı işletmektir aslolan. Vefat ettiği ana kadar onun başta kim olduğuna bakmaksızın istibdadın karşısında, hürriyet-adalet-meşvereti esas alan bir yönetim anlayışının ise yanında yer aldığı aşikârdır.

Güce yaslanan, çöker

Dindar olmayan muhafazakârlık makbul; muhafazakâr olmayan dindarlık, aykırılık

Dini mi seviyorlar, tahakkümü mü?

Dini gerçekten seven biri, maksadı eğer buysa bunun tam aksi sonuç veren, olumlu etki uyandırmayıp aksülamel yapan, yaklaştırmak yerine uzaklaştıran, ‘sevdiriniz, nefret ettirmeyiniz’ hadisindeki uyarının aksine ‘sevdirmeyip nefret ettiren’ bir üslubu, tutumu, davranışı niye sorgulamaz, niye ısrarla ve inatla devam ettirir?

“Sana ne?”

Hiç hata yapmayanların ülkesi

Babam için…

Bir şehzadenin romanı

‘İslâmcılık’tan geriye kalan: ‘Müslüman milliyetçiliği’

Emaneti ganimet bilmek

Koca ‘Apartmanı’nda gördüğüm Türkiye

Gençlerden öğrenmek

Hiç büyümeyenlerin ülkesi

Büyük düşüş: Bilgiye hürmetten cehalete övgüye

Diye bilmek yetmez, diyebilmek gerekir

Çocuklar neden ölür?

‘Ülke’ ile ‘ilke’ arasında

Vatanseverlik görünümlü narsizmler

Adaletle sınanan siyaset

‘Devlet aklı’na karşı ortak iyi