AK Parti ve kurucu lideri Recep Tayyip Erdoğan partisinin kuruluşu sonrası en zor süreci yaşıyor son bir yılda.

30 Mart yerel seçimleri, Cumhurbaşkanlığı yarışında ipi önde göğüslemesine rağmen sıkışmış durumda.

Tayyip Erdoğan, iktidarda bulunduğu 12 yılda birçok sıkıntı atlattı.

İktidarının ilk yılları sancılıydı. Bir yanda asker, öte yanda Ahmet Necdet Sezer harekât alanını kısıtladı.

1. Ordu’da yapılan Balyoz darbe hazırlığı, sonrasında Sarıkız, Ayışığı, Eldiven gibi planlar, “paralel yapının” desteğiyle atlatıldı. Öyle ki “paralel yapı” Erdoğan’a dönük sekiz suikast planını da önledi.

Bunlardan en meşhuru bir içecek içine atılan zehirli madde.

Detaylara girmeye gerek yok. O gün yaşananlar tarihin sayfalarında bir gün gün ışığına çıkacaktır.

Erdoğan için ikinci zor dönem ise 2007 yılında başladı. Cinayetler, derin yapının harekete geçmesi, 367 kararı, kapatma davası gibi bir dizi siyasi krizle mücadele etti.

Bu mücadeleden de galip çımasının iki önemli faktörü vardı.

Kapalı kapılar ardında ortaklık kurduğu “paralel yapı” ve anti-demokratik eylem ve fiillere dur diyen halk.

Bu iki ana aktör aracın yoldan çıkmamasını sağladı.

Abdullah Gül’ün Köşk’e çıkmasıyla birlikte de araç sorunsuz bir şekilde yol almaya başladı.

Ergenekon ve Balyoz eylem planları başta olmak üzere darbe planları yargı önüne çıkarıldı.

Muhalefetin yetersizliği, çaresizliği iyi değerlendirildi. Erdoğan ve partisi gündemi istediği gibi yönlendiriyordu.

Top artık kendilerindeydi ve ayağa paslarla muhalefeti yormaya başladılar. Goller birbiri ardına geldi. Muhalefet oyundan düşmüş, oyunu bırakmıştı.

Erdoğan sıkıştığı anda ise gündemi değiştirdi. Ucube heykel, kürtaj gibi çıkışlarla gündemi farklı konulara çekti.

Anayasa, Kürt açılımı başta olmak üzere yeni vaatlerle arkasındaki kitleyi tutmayı başardı.

17-25 Aralık yolsuzluk soruşturmasına kadar oyunu kurma görevini başarıyla sürdürdü. Ortalığa saçılan paralar ve tapelerin ardından ise yeni bir algı çalışması yaptı. “Darbe, paralel” söylemiyle kamuoyunu yönlendirdi.

30 Mart yerel seçim sonuçları da tüm tartışmalara rağmen bunun bir göstergesi oldu. Eski ortağa tüm günahlar ve suçlar yıkılmış, partiye, “hâlen daha oyun kurabiliyoruz” güveni tekrar gelmişti.

Ancak bu güven yanıltıcıydı. Zaman geçtikçe Erdoğan ve çevresi ne yaparsa yapsın 17-25 Aralık operasyonunu kamuoyunda unutturamadı.

İki büyük ortaktan “paralel yapıyla” köprüler atılmıştı. Halk ise 30 Mart seçiminin ardından sakince düşünmeye başlamış, yolsuzluk iddialarını sorgular hâle gelmişti.

Soma, Ermenek faciası, Cumhurbaşkanlığı sarayı gibi tartışmalar yüksek sesle konuşulmaya başlandı. Polislere yapılan operasyon, gazetecilerin tutuklanması, girilen “in’ler” 17-25 Aralık’ı unutturmadı. Erdoğan ve çevresi ne yaparsa yapsın, kamuoyu yolsuzluk iddialarını hep konuştu. Osmanlıca tartışması gibi konularla gündem değiştirilmek istendi ama başarılamadı. AKP artık oyun kuramıyordu. Topu çevirmek bir yana muhalefetin gündeme getirdiği iddialara cevap vermek zorunda kalıyor, topun peşinden koşuyordu.

Halk da 30 Mart’ın aksine yaşananın “darbe” değil, yolsuzluk olduğuna inanmaya başladı.

Bunun en somut örneği de Meclis’teki oylamada ortaya çıktı.

AKP’de tahminlerin ötesinde fire oldu. Tıpkı halk gibi vekiller de yolsuzluk yapıldığına inanmıştı.

Yapılan her hamle, komisyonun her çabası ters tepmişti.

Erdoğan ve çevresi artık oyun kuramıyor. En büyük ortak “paralel” düşman olup, halkın kafasında soru işaretleri artınca, partinin arkası boşalmaya başladı.

Yeni ittifak arayışına girildi. Eski düşman, derin zihniyet “AKP’nin” yeni ortağı oldu.

AKP için sarmal geriye doğru işlemeye başladı. Hukuk, demokrasi ve AB kriterleriyle yol alıp büyüyen parti, yeni Türkiye diye eskiyi bizlere pazarlamak istiyor. Halk da bunun artık farkına varıyor.

30 Mart sonuçları kimseyi yanıltmasın. Kısa zamanda oluşturulan “algılar” uzun zamanda ters teper.

mbaransu@gmail.com