Bir “Yeni Türkiye” lafıdır gidiyor. Kendileri dâhil kimsenin anlamadığı bir “yeni”. Ülkenin genel hâline bakıldığında eskiyi de aratacak manzaralarla karşı karşıyayız.

Yeni Türkiye’de siyaset her geçen gün dar bir alana hapsediliyor. Bir sıkışmışlık hâli var.

Suriye, Mısır ve Libya politikalarının, yaşanan fiyaskonun şahidiyiz. Son olarak Irak’ın tamamına yakınında yaşanan “terör”, bölgeyi ve Türk siyasetini içinden çıkılmaz bir noktaya doğru sürüklüyor. IŞİD’in her geçen gün artan terör faaliyetleri, “din adına” işlediği cinayetler, Konsolosumuz dâhil 49 vatandaşımızın bu örgütün elinde rehin olması, işleri daha bir karmaşık hâle getiriyor.

Hükümet son bir buçuk yılda özellikle uluslararası arenada yaşadığı başarısızlığın nedenini sorgulamak yerine içeride kendi dışında bir suçlu arama telaşında.

Yeni Türkiye sadece bölgede değil, dünyada da gittikçe yalnızlaşan bir ülke. NATO müttefikimiz Almanya’nın ülkenin başbakanı dâhil tüm kurumlarını son beş yıldır dinlediğinin ortaya çıkması, Birleşmiş Milletler ve Amerika’nın IŞİD’e yardım eden Türkiye hükümetini kapalı kapılar ardında uyarması, yazılı metinlerle isim vermeden adres göstermesi de önümüzdeki süreçle ilgili bazı ipuçları veriyor.

Bu kadar sıkışmışlık arasında, bu başarısız politikaların mimarının başbakan adayı olarak Tayyip Erdoğan tarafından belirlenmesi de bize özgü bir “yeni”. “Bizim parti içi meselemiz, size ne” diyemeyeceğiniz, ülkeyi yakından ilgilendiren bir durum.

Barış süreci kapsamında belirlenen yol haritasının dışında son 10 günde bölgede yaşanan hareketlilik de ayrı bir “Yeni Türkiye” meselesi. “Fiberglas” heykel skandalı, son 10 günde beş askerin şehit edilmesi, tekrar kapatılan yollar, devlet ve Cemaat kurumlarına yönelik bölgedeki fiili saldırılar, sivil araçların yakılıp, sürücülerinin kaçırılması, vesaire...

Dünyada, bölgede ve kendi sınırları içerisinde yaşanan bunca olumsuzluğa rağmen, hükümetin bu sorunların çözümüne yönelik politika geliştirmemesi, geliştirememesi, sorumlu kendisi değilmiş gibi bir cinnet hâlinde suçlu bulma telaşı ise hatalardan ders alınmadığını, alınamayacağını gösteriyor.

Cemaat’e yönelik başlatılan cadı avı, intikam operasyonları, tıpkı 28 Şubat sürecinde yaşandığı gibi sermayenin, iktidarı eleştiren küçük esnafın, KOBİ’lerin fişlenmesi, maliye üzerinden bu kişilere baskı kurulması, Bank Asya’nın devlet (hükümet) eliyle batırılmak istenmesi vs... Önümüzdeki süreçte ülkenin çok daha kötü günlere sürükleneceğinin göstergesi.

Ekonomik alanda yaşanan (pazarlara uğramak yeterli), yaşanacak olumsuzluklara uyarı yapan uluslararası kuruluşların, Ekonomiden sorumlu Bakan Ali Babacan’ın hedef alınıp, linç edilmesi, düzenlenen linç kampanyası da akıl tutulmasını gözler önüne seriyor.

Hukukun askıya alınması, yargının siyasetin emrine sokulması, son olarak Efkan Ala’nın kardeşinin marifetiyle eğitimde yaşanan skandallar, öğrenci yerleştirme “rezaleti”, müdür tasfiyesi gibi onlarca konu da devletin tüm kurumlarıyla bir iflasın eşiğine geldiğini gösteriyor.

Tüm bunlar olup biterken ülkenin Başbakanı, Başbakan Adayı Dışişleri Bakanı, MİT Müsteşarı, atanmış İçişleri Bakanı ve tüm sorumlular, yaşananlardan kendileri sorumlu değilmiş gibi hareket ediyor. “Yeni Türkiye”ye özgü yeni davranışlar sergiliyorlar. Ülkeyi felakete sürükleyen bu kişilerin sorumsuz politikalarını eleştirmek ise “vatan hainliği” olarak nitelendiriliyor.

Polis dinlemelerini “casusluk” olarak nitelendiren “Yeni Cumhurbaşkanı”, MİT’in yasadışı dinlemelerini savunup, yargılanmalarına izin vermiyor. Almanya’nın ülkesini dinlemesi karşısında süt dökmüş kediye dönmesi ise tam bir “Yeni Türkiye”lik durum.

MİT ne iş mi yapıyor? Cadı avı listeleri hazırlayıp, casus, hainler yerine vatandaşını takip ediyor.

Yeni Türkiye’miz hayırlı olsun.

mbaransu@gmail.com