Büfeciler, fotokopiciler, öğrenci kafeleri, albenisini gizleyen derin tarihsel mekânlar, mezbelelikler, bekâr odaları, berduş evleri, oraya buraya sokuşturulmuş otoparklar, hazinenin dini vakıflara dağıtılmış binaları, güncelliğini yitirmiş tekstil mağazaları, aralara sıkışmış tek tük mahalle bakkalları, yıkılmış binalardan artakalmış harabelikler…

Unutulmuş dün ile tanımsız bugün arasında kaybolmuş Süleymaniye'deyim…

Ve otuz yıldır buradayım.

***

Boyu posu güdük kalmış Avni Paşa Sokağı, hemen karşısına düşen çelimsiz Cenderecizade Muhittin Çelebi Türbesi…

Cenderecizade Muhittin Çelebi, II. Beyazıt'ın defterdarı…

31 yıl tahtta kalıp, 65 yaşında vefat eden, kardeş kavgalarına, şehzade çekişmelerine sahne olan dönemin padişahı II. Beyazıt…

Kendisine başvuran Kristof Kolomb'u uçuk kaçık bulmasa, taleplerini reddetmese, acaba başka bir coğrafya mı olurduk, bilemiyorum…

***

Bu tür soruların peşinde bu üniversitede tam otuz yılımı geçirdim… Hatta dün itibariyle otuz yılım bitti.

O olmasa, bu olsa, şu olur muydu?

Olaylar çok farklı gözüküyor ama yaşadıklarımız dön dolaş hep aynı…

Bitmek tükenmek bilmeyen iktidar kavgaları, entrikalar, tehdit, şiddet.

Hep iyileşme, düzelme ümitleri, hep hüsran…

***

Üniversitenin ilk yıllarında üniversiteyi üniversite yapan Alman hocaların ardından gelen ilk kuşak ve onların tercih ettiği kadrolar vardı…

Artık hiçbiri yok.

Üniversitenin ilk yıllarına kıyasla durum bugün daha mı iyi, daha mı kötü?

75 yıllık İktisat Fakültesi'nin son otuz yılını yaşayan biri olarak cevap vermek kolay değil, akademilere ulaşım kolaylaşıp ve sayısallık artınca içerik asla kaybolmamalı ama bunu sağlamak zor, çok zor.

Hâlbuki Klasik İktisat'tan yeni iktisada, Sanayi Dönemi'nden Bilgi Çağı'na, sosyal bilimlerin ebeveyni Newton Fiziği'nden Kuantum Fiziği'ne geçtik.

***

Prefabrikteki dershaneye doğru kıvrıldığımda, Orta ve Geç Bizans mimarisinin içimi hep ısıtan bin yıllık yapısı Vefa Kilisesi Camii bir yanımda, buraların oluşumunu ve gelişimini sağlayan Süleymaniye Külliyesi'nin serpintileri diğer yanımda kalıyor.

İnsanlığın cömert mirasına rağmen susuz bir biçarelikten kurtulamayan bu iklimde geçen otuz yıl…

***

İlk yıllarınızda üniversitelerin yapısını gerektiğince anlamak belki de çok mümkün olmuyor ama zaman içinde artık öğrencileriniz de rektör olmaya başlayınca, ülkenin de üniversitenin de o otuz yıl içinde yaşadıklarını daha iyi kavrıyorsunuz.

Nerelerden nerelere gelindiğini, ne yapılsaydı ‘nerelere' gelineceğini daha iyi görüyorsunuz.

Üniversiteler ‘idare'nin parçası olmayıp insanlığın parçası olsa, ülke bu hazin konumda bulunmazdı, diye düşünüyorsunuz.

***

Ders bitti, Şifahane Sokak'tan yukarı tırmanıyorum, ülke de yeniden şifa bulur mu, bulursa ne zaman bulur bilemiyorum…

Aynı gelgitli soruların girdabında geçip giden otuz yıl.

Burası Süleymaniye…

Ve ben otuz yıldır buradayım.