Sömürgeci böl/yönet pratiklerinin artık ambalaj kaygısı bile gütmeden pervasızca uygulandığını herkes ifade ediyor. Bunun başlıca üç sebebi var.

Bu yöntemler birkaç yüzyıldır uygulanıyor ve deşifre oldu. Bu ilki.

İkincisi, “Sızıntlar çağında” hiçbir şey 50 yıl gizli kalmıyor, bu artık mümkün değil.

Üçüncüsü ise, artık tek/çift değil, çok kutuplu bir dünyada yaşıyoruz. Dünyada küresel, bölgesel yeni kutuplar var. Zaten asıl sıkıntı da bu değişimde.

Katar’a uygulanan ambargo da böyle bir oyunun bir parçasıydı. Ambargo açıklandıktan birkaç gün sonra zaten neyin niçin yapıldığı çoktan deşifre olmuştu. Dördüncü gününde ABD medyasında ambargonun neden başarısız olacağına dair yazılar boy göstermeye başlamıştı.

Aslında, bu senaryo Trump’ın kılıç dansından sonra uygulanan bir şey değil. Obama döneminde İran desteklenerek mezhep gerginliği/savaşları üzerinden bir kontrol mekanizmasının temeli atılmıştı.

Trump döneminde ise, İran üzerinden “rahatsız” edilen Suud ve bazı Körfez ülkeleri, İran’a dönük bir vites değişimiyle manipüle edildi. Yani, sürekli bir projenin uygulandığını söyleyebiliriz. DEAŞ manivelası, İran’ın Irak, Suriye ve Yemen’de önünün açılması, bölgedeki hanedan yönetimlerinin paniklemesine neden oldu.

ABD’nin aynı anda Suud’a astronomik silah ile İran’a Boeing’in devasa uçak satışı herhalde bazı düşüncelerin yerine oturmasına yardımcı olabilir. Öte yandan SDG/YPG’nin Rakka’ya DEAŞ ile anlaşarak savaşmadan girdiğini hatırlayalım. Ve tabii, müttefikimiz ABD’nin YPG/PKK’ya alenen silah yardımı yaptığını ve bu silahların bir kısmının TSK tarafından ele geçirilmeye başlandığını da…

Meselenin din, mezhep, ırk olmadığı, bunların ancak araçsal bir değerinin olduğunun anlaşılmasında fayda var. Duygusallık analizlerde zaaf yaratabilir.

Tabii Katar üzerinden, Ortadoğu ve Afrika’da, sivil siyaset yapmaya çalışan Sünni hareketlerin de baskılanmaya çalışıldığını, böylelikle, bölgede tek aracın şiddet olmasının istendiği anlaşılıyor. Bölge, mezhep savaşlarıyla kontrol edilecek, terör örgütleri meşrulaştırılarak, Türkiye gibi ülkeler de baskı altında tutulmaya çalışılacak.

Küflü yeni oyunumuz bu.

Katar krizi iyi yönetiyor. Bunda Türkiye’nin soğukkanlı ama kararlı tavrı da çok önemliydi. Suudiler, Katar’ın çoklu ilişkilerini ve özgül ağırlığını gözardı etmiş gözüküyor. Böylelikle kendisine biçilen nesne görevini yerine getirmiş oldu.

Yeni dünya düzeninin bir tür dengeye gelmesi için on yıllık bir süre daha öngörülebilir. Ancak belirli bir dengenin oluşması mümkün olmayabilir de. Pat durumu uzun süre devam da edebilir, oluşan gerginlik büyük savaşa da neden olabilir.

Türkiye’nin bu süreçte diplomasi ve sert gücünü çok iyi kullanması, bu arada güçlenmesi gerekiyor. 15 Temmuz ülkeye öyle bir hayat öpücüğü üfledi ki, gelecekte bunu daha iyi anlayacağız.

Toplumsal barışını koruyan ve kendisini iyi yöneten bir Türkiye, geleceğin parlak ülkelerinden birisi olacak.

16 Nisan da bu anlamda hayati bir reform oldu.

Hiçbir şey rastlantı değil.