Malum hiçbir müzakere tek yanlı olmaz, bu bir al- ver sürecidir. Zaten Türkiye özelinde ‘ver’ilmesi gerekenlerin bir bölümü de Kürtler’den gaspedilen anadillerini, kültürlerini özgürce kullanma haklarının iadesidir. Yani bir ödün verilmemektedir. Türkiye’de bir kesim tarafından ödün diye düşünülen ama ileri demokrasilerde olağan olan siyasi hakların verilmesidir ki hükümetin işte adım atmakta zorlandığı ve barış sürecini mümkün olduğunca tek yanlı yürütme gibi müzakerelerin özüne aykırı nafile çabalar içine girdiği mesele de budur.

PKK’nın, ateşkesi sonlandırmasa da önceki gün itibariyle geri çekilme sürecini durdurma kararının arkasında hükümetin, yalnızca Kürtler’i değil tüm Türkiye’yi de rahatlatacak demokratikleşme paketini bir türlü açıklayamaması yatıyor. Belki de hükümet, bir özgürlük paketi açıklamak için PKK’dan geri çekilmeyi durduğuna dair bir baskıyı üzerinde hissetmek istiyordu kim bilir. Öyle ya, PKK ile terörü sonlandırıp silahsız çözüm arayışına giren hükümete bu yolda muhalefetin, bırakın teşvik etmeyi köstekleyici bir politika izleyegeldiğini biliyoruz. O hâlde iktidar üzerinde süreci devam ettirebilmesi için bir baskı gelmesi gerekiyordu, o baskı da PKK’dan gelmeye başladı.

Halkın barış sürecine yüzde 80’ler, 90’lar düzeyinde destek verdiğine dair anket sonuçları, bir de hükümet demokrasi paketini açıklasın bakalım nasıl bir düşüş gösterir. Zira, Türk milletinin terörün sonlandırılmasından anladığı örgütün tek yanlı ödünler vermesidir.

Dolayısıyla, hükümetin, hele hele de önümüzdeki üç yıl boyunca üç seçime gidilecek olmasından dolayı çözüm sürecinin devamını demokratik reformlarla getirmesi biraz sancılı olacak arkasında güçlü destek olmadığı için. Erdoğan’ın, cumhurbaşkanı seçilmesi hâlinde ise, oy kaygısından uzak şekilde barış sürecini hızlandırmada önemli rol oynayacağını düşünüyorum.

30 yıldır süren terör sorununa silahsız yani siyasi çözüm bulunması için başlatılan barış sürecinde ilk aşama, PKK militanlarının Türkiye’den Kuzey Irak’a çekilmesi iken ikinci aşaması iktidarın demokrasi paketini açıklaması idi. Aslında, zaten resmen açıklandığı üzere de PKK’nın yüzde 20 oranında geri çektiği elemanlarının bir kısmı kadın iken bir kısmı hasta olanlar. Savaşma yeteneği olan PKK’lı militanların ise, Kandil Dağı’nda eğitimden geçirildikleri aylardır konuşulan bir konu.Böylece PKK, barış süreci bozulduğunda militanlarını hemen Türk güvenlik güçleriyle çatışmak üzere araziye salacak şekilde “zinde” tutuyor.

KARAYILAN BUGÜNLER İÇİN TERFİ ALMIŞTI

Geçen temmuzda, PKK’nın kolu KCK’da bir görev değişikliğine gidilmiş ve örgütün Öcalan’dan sonraki ikinci adamı olan Murat Karayılan’ın, PKK’nın silahlı gücü olan HPG’nin başına getirildiği bildirilmişti. Ancak yaygın kanının aksine, Karayılan, terfi almış, PKK açısından çekilme sürecinde koz olarak kullanılacak yani hem Türkiye’den dağa dönen ve Suriye’de El Nusra ile çatışan PYD militanlarının eğitimi görevini üstlenmişti. Karayılan, Suriye’de muhalefete giden silahlarınarda kalan bir kısmını da militanların eğitiminde kullanıyor HPG’nin başına geldiğinden bu yana.

PKK’nın, hükümetin de çok iyi bildiği mesajı açık; demokrasi adımları atıldıkça çekilme hızlanacak ama bir yandan da savaşçı güç bu adımların hayata geçmesi için zinde tutulacak. Britanya’da IRA da benzer taktik izlemişti çözüm sürecinde.

Benim anlayamadığım husus, hükümetin, çözüm sürecine pozitif katkı verecek biçimde Türkiye topraklarından Kuzey Irak’a dönen militanlar için bu bölgede iş olanaklarının sağlanması için neden gayret sarfetmediği. Böylece bu militanlar yeniden dağa çıkmak yerine bölgede topluma kazandırılmış olurlardı.

PKK’nın çekilmeyi durdurma kararı, Türkiye tarihinde önemli bir dönüm noktası olan Kürt sorununa çözüm startı veren hükümeti ironik bir biçimde aslında demokrasi adımları için teşvik edici nitelikte.

loglu@superonline.com