Çözüm sürecinin başlamasının ardından bazı liberallerin ve sol çevrelerin tavırlarını eleştiri konusu yaptım. Liberallerin çözüm sürecine karşı pozisyon aldıklarını ve bütün çabalarının süreci bozmaya dönük olduğunu yazdım. Liberaller ise bu konuda kendilerine haksızlık yapıldığını savundu ve kasıtlı olarak suçlandıklarını dile getirdiler. Ancak liberallere aynı eleştiri bu kez BDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş’tan geldi. Birgün gazetesinde dün çıkan röportajında BDP lideri, liberallerin barış sürecinin karşısında tutum aldığını açıkladı. 

Selahattin Demirtaş’ın bu konudaki sözleri şöyle: “Türkiye’de devrimci hareketler tamamen müzakerenin yanında bence. Ama ulusalcı, Kemalist, AKP karşıtı olan bazı liberaller de, daha doğrusu bu kesimlerin bazılarında ‘Bunlardan bir şey çıkmaz kardeşim, Erdoğan adım atmıyor, Kürt hareketi de bunu görsün artık’ diye bir düşünce var. Bunu söyleyenler de Kürtleri düşündüğü için değil, AKP’ye karşı güçlü bir cephe daha açılsın, Kürtler AKP’ye karşı savaşsın, kendileri de AKP’nin yıprandığını görsün, istiyorlar.” 
Demirtaş, çok zorlu bir müzakere süreci yürütüldüğünü hatırlatarak, bu çevreleri “Müzakerelerin bitmesi demek 18-20 yaşlarında çocukların ölmesi demektir. O yüzden ahlaki, vicdani olarak müzakereler tıkanmasın diye elimizden geleni yapmak hepimizin borcudur” diye uyarma gereği de duyuyor. 
Kürt siyasetinin liberaller ile ilgili olarak bu eleştirileri gündeme getirmesi oldukça önemli. Liberalleri bugüne kadar kendilerine yakın bulduklarından dolayı kolay kolay eleştirmezlerdi. Ancak demek ki artık liberalleri taşıyamaz duruma geldiler. Bu, liberaller adına çok acıklı, trajik bir durum. Demirtaş, liberalleri artık ulusalcılarla, Kemalistlerle birlikte hareket ettikleri için eleştiriyor. Liberaller adına bundan daha kötüsü olabilir mi? 
Mısır’da Nobel Ödüllü El Baradey’in darbecilerle birlikte aynı safta yer tutması gibi utanç verici bir duruş bu. 
“AK Parti’ye karşı güçlü bir cephe açılsın, Kürtler Ak Parti’ye karşı savaşsın” diye barış ve çözüm sürecini gözden düşürmeye çalışmak, herhalde vicdansızlığın en kötüsü olmalı. Demirtaş bile diyalog yönteminin ne kadar önemli olduğunu liberallere hatırlatma gereği duyuyor; “müzakere biterse 18-20 yaşındaki gençler ölecek” diye uyarma ihtiyacı duyuyor, liberalleri insafa davet ediyor. 
Liberallerin gözlerini bu kadar karartmasının nedenini merak ediyorum. Sadece AK Parti ve Erdoğan düşmanlığıyla çözüm sürecine karşı olmalarını anlayamıyorum; sürece, “hissi” bir sebeple karşı çıkmak bana çok mantıksız geliyor. Kemalistlerle, ulusalcılarla aynı tarafa düşmelerini herhangi bir nedenle kavrayamıyorum. 
Aklımız bu noktada karışıyor; liberallerin bugüne kadar bize gösterdikleri yüzlerinde, kişiliklerinde bir sorun olmalı. “Demokrat” ve “özgürlükçü” yüzleri sahte olmalı, yoksa çözüme karşı çıkarak, ulusalcılar ve Kemalistlerle aynı safa düşmezlerdi, diye düşünüyorum. 
Liberallerin siyasal süreçler karşısındaki tutumlarını düşünce ve kişiliklerine göre değil, içerideki ve dışarıdaki güç merkezleriyle olan ilişki ve bağımlılıklarına, çıkarlarına göre aldıklarını düşünmeye başladım. Bu durumda zaman zaman aldıkları demokratik-liberal tutumların “konjonktürel” olduğu ortaya çıkıyor. Askeri vesayete karşı bir dönem AK Parti’ye destek çıkmalarının liberal bir tutum olmadığı, aksine “taktiksel” bir pozisyon olduğu anlaşılıyor. 
Yine de bu tutumlarından vazgeçmeleri dileğiyle, onları çözüm sürecine destek vermeye davet etmenin gereğine inanıyorum. Barış hepimizin ihtiyacı.