“İhtişam bakışındadır” derdi Ali Şeriatî, “baktığın şeyde değil.”

     Baktığın şeyden çok, nasıl baktığın önemlidir zirâ. Bakmayı bilmektir görmeyi sağlayan.

     Her gören bakmaz; her bakan da görmez. Göz görmezse, kalp de kilitlenir beyin de. Ne akıllı insan tamdır, ne de iyi insan. Güzel bakmasını bilen, güzel olanı görebilendir kendini kurtaran.

     Neye baktığın değil, nasıl baktığın önemlidir. “Bakmak” ile “görmek”, aynı şey değildir.

     İnsan vardır, dünyayı önüne sersen birşey görmez, alıp da dünyayı dolaştırsan, ülke ülke gezdirsen, farklı dîn, mezhep, ırk, kavim, dil ve kültürlerle tanıştırsan, o yine de aynı cahil, ırkçı ve kafatasçı olarak kalır. İnsan vardır, küçük bir köyün içinde gezegenler keşfeder, yürüdüğü dar bir sokakta dünyalar bulabilir, yorumsuz bakan çocukların gözlerinde denizler, okyanuslar, hedefsiz uçan kuşların kanatlarında dağlar, iklimler görebilir.

     İnsan vardır, şehirlerin tüm kütüphanelerini dolaştırıp yüzlerce cilt kitaplar okutsanız da, o yine de en basit hakikatleri kavrayamaz. İnsan vardır, o hakikatleri bir futbol turnuvasını izlerken bile kavrayabilir.

     * * *

     Fransa’da organize edilen UEFA Avrupa Futbol Şampiyonası, tüm heyecanıyla devam ediyor.

     Ben Almanya’da yaşıyorum ve Almanya’yı destekliyorum. İnşallah Almanya kupayı alır. Ayrıca Alman milletini çok seviyorum ve Alman devletine son derece bağlıyım. Size veya başkalarına ne kötülük yaparlarsa yapsınlar, ben yine de Alman devletimin yanındayım, destekliyorum. Niye mi? Kardeşim, adamlar yol yaptı be, yol! Hem de beş şeritli otobanlar.

     Mizahı geçelim, konumuz ciddî ve hayat şaka kaldırmıyor…

     “Futbol asla sadece futbol değildir” derken galiba yüzde yüz haklıydı, Simon Gad Kuper.

     Kendisini gayet iyi anlayabildiğimi söyleyebilirim. Bir insan ki Uganda doğumlu ve fakat Güney Afrika kökenli ve binaenaleyh Britanya vatandaşı ve netekim Yahudî ise, kimbilir maçları izlerken futbol dışında daha neler düşünmüş, maçları hangi duygularla izlemiştir? Öyle olmasa, böyle boyundan büyük laf eder mi?

      Peki bir Kürt neler hisseder? Şu anda oynanmakta olan ve devam eden Avrupa Kupası’nı meselâ, binlerce yıllık köklü bir tarihe sahip, dünyanın en zengin dillerinden biri olup tam dört lehçesi bulunan Kürtçe’yi konuşan, ülkesi medeniyetin beşiği olan bereketli Mezopotamya havzası üzerinde yer alan, 60 milyonluk bir millet oldukları halde en basitinden bir statüye dahi sahip olmayan, yaşadığı coğrafyanın ismi bile haritalarda yazılmayan, 60 milyonluk bir millet oldukları halde daha odur anadilde eğitim mücadelesi veren, kimliksiz ve statüsüz Kürt neler hisseder?

     Zihni işgal edilmiş ve beyni ideolojilerle zehirlenmiş bir Kürt, köle Kürt olduğu için, fazla birşey düşünmez kanımca, aklına pek birşey gelmez. Çok çok, İslamcı Kürt“Futbol haramdır” deyip televizyonu kapatır, Solcu Kürt de maçı seyrederken çimlerin“ekolojik” olup olmadığını düşünür.

     Velakin Allah-û Teâlâ’nın ihsan ettiği akıldan biraz olsun nasibini almış, aklı başında her Kürt şunu düşünür:

     Benim sadece bir vilayetimle, örneğin Adıyaman vilayetimle eşit olan 300 bin nüfûslu İzlanda bağımsız bir ülke olarak kendi ismiyle ve bayrağıyla boy gösterirken, benim niçin en alt kademeden dahi olsa hiçbir statüm yok?

     300 bin nüfûslu İzlanda’nın bağımsızlığı ve bayrağı varken, 3 milyon nüfûsluArnavutluk’un varken, 4 milyon nüfûslu Hırvatistan’ın, 5 milyon nüfûslu Slovakya’nın, 8 milyon nüfûslu Avusturya’nın, 9 milyon nüfûslu İsveç’in, 10 milyon nüfûsluPortekiz’in, 11 milyon nüfûslu Belçika’nın, 20 milyon nüfûslu Romanya’nın varken, 60 milyon nüfûslu Kürtler’in neden hiçbir statüsü yok?

     60 milyon olup da, bırakın bağımsızlığı, hatta bırakın federasyon veya özerkliği, en ufak bir statü dahi kazanmamış, 60 milyon olup da daha odur anadilde eğitim mücadelesi veren başka bir halk var mı batsın bu dünyada?

     Dikkatinizi çekti mi, bilmem: Avrupa Kupası’nda İngiltere, Galler ve Kuzey İrlandavar. Bunlar ülke değil, biliyor musunuz? Üçü de aynı ülkenin takımı. Bunlar, ismiBüyük Britanya Krallığı olan bir ülkenin üç farklı bölgesi.

     Siz hiç ülkenizin, vatandaşı olduğunuz Türkiye Cumhuriyeti adlı devletin, herhangi bir uluslararası turnuvaya üç ayrı takımla, örneğin Türkiye, Kürdistan ve Lazistanolmak üzere üç takımla katılacağını hayâl edebilir misiniz? Böyle birşeyi tasavvur bile edebilir misiniz?

     Ve biliyor musunuz, kardeşlerim, biliyor musunuz, İngiltere ile Galler aynı grupta ve biribirleriyle maç yaptılar yaa, maç yaptılar!

     Onlar ve biz… İki toplum arasındaki “medeniyet farkı”na bakıp üzerinde biraz tefekkür etmenizi salık veririm.

     Bizde herşey “Tek ırk, tek dil, tek mezhep” iken, onlarda böyle. Fakat Müslüman’ız, elhamdülillah. Onlar ise gâvur oldukları için Cehennem’e gidecekler, azîz dîn kardeşlerim.

     Azıcık dahi olsa aklı olan, birazcık da olsa aklı başında olan her Kürt, bir de şunu düşünür, Avrupa Kupası maçlarını izlerken:

     “Biz bütün sınırlara karşıyız” ve “Kendi ulus devletimizi kurmadan da özgür ve eşit olabiliriz” diyen İslamcı ve Solcu Kürt siyaseti, içi boş yalanlarla süslü bir hayâl dünyasında yaşıyor.

     Çünkü dünyada herkes kendi millî kimliğiyle varlık gösteriyor. Kendi ulus devletini kurmadan diğer uluslarla asla ve asla eşit olamazsın, hatta onlarla kardeş bile olamazsın!

     Zirâ Avrupa Kupası, Asya Kupası, Dünya Kupası ve Olimpiyat Oyunları gibi uluslararası spor organizasyonlarına veya Avrupa Birliği, Asya Birliği, NATO, ASEAN ve Birleşmiş Milletler gibi uluslararası teşkilâtlara hiç kimse “Ümmet” veya “Halklar”ismiyle katılmıyor.

sediyani@gmail.com

     TARAF GAZETESİ