Evet, insanlık tarihinde var olan diktatörlükler,  bağrında daha ilerici bir toplumsal yapıyı taşıdığı ve devrimlerle taçlandığı görülmüştür.

 Kısaca Fransa' da feodalizme karşı burjuva devrimi, sanayileşme süreciyle işçi sınıfının toplumun özgürleşme ve demokratikleşmesinde belirleyici rolü ve de öncülerinin ifadesiyle beklenmeyen Sovyet devrimi. Bir başka ifadeyle imparatorlukların çöküşü, halkların boğazlaşmasıyla ulus devletlerin egemen olduğu süreç... Sanayileşmenin gelişmesi yani kapitalizmin rekabete dayalı pazar alanının daralmasıyla yeni pazar alanlarına yönlendirdi.

Birinci Dünya Pazar Savaşı. Uluslaşma, haritaların değişimi ve sanayisi gelişen güçlü ulusların kapitalizmden emperyalizme geçişi. Emperyalist paylaşım savaşları ve Osmanlının bağrından doğan ulus devletler ve TC. Kapitalist emperyalizm dolayısıyla sanayileşme sürecinde işçi sınıfı, sendikalar uzun ve zorlu mücadele sonucunda tarih sahnesinde var olduklarını kanıtladılar.

 Ekonomik demokratik kazanımlar ile birlikte savaşlara karşı barış mücadelelerini taçlandırdılar.  '' Sömürüye karşı savaş, savaşa karşı barış '' emek hareketinin tarihin de unutulmaması gereken enternasyonalist dayanışmasını tarih sahnesine taşıdılar.

                Emperyolist sömürgeciliğin pazar kavgası 2. paylaşım savaşına neden oldu. ABD' nin Japonyada ki Hiroşima ve Nagazaki'ye atom bombası atması, Hitler faşizminin yenilgisi ve sosyalist ülkelerin çoğalması dünyanın iki kutuplu sürece evirilmesinin başlangıcı oldu.

Sovyetler Birliği ve ABD'nin başını çektiği, ulus devlet denen 3.dünya ülkelerinin de etken olduğu bu oluşum soğuk savaş denen hızlı bir silahlanmayı beraberinde getirdi.

Barış görüşmeleri ve silahsızlanma bir türlü sonuca ulaşmıyordu. Küba vb. Krizler aşılsa da dünya nükleer tehlikenin tehdidinde idi. Tek tek ülkelerde ve dünyada ki barış mücadelesi azgın silahlanmanın giderek dünyanın sonunu getireceği gerçeğinde başarılı olamıyordu. Nihayet 1989-90 Sovyetler Birliği’nde Gorbaçov'un Perestroyka ve Glastnost politikaları, sosyalist sistemin çöküşü kapitalist küreselleşme denen yeni bir dönemin başlangıcı oldu.

Sömürü ve savaş neoliberal politikalarla devam ediyor.

Doğa hızlı bir şekilde geri dönüşemeyecek şekilde elden gidiyor. Bilimsel teknolojik devrim diyebileceğimiz bilişim çağı tüm dünya halklarının ekonomisinde, yaşam alanlarında egemen oluyor. Bu kadar uzun ciltler dolusu tarihi süreci kısa bir yazıya sığdırmaya çalışmam '' hiçbir şey eskisi gibi olmayacak '' tezini hatırlatmaktır. Sendikaların, eşitlik, özgürlük, ve barış siyasetinin yeniden tanımlanmaya ihtiyaç olduğu ortada. Kürt sorunun barışçıl çözümüne, destek vermeyen sendikalar ve siyasetler savaş ve sömürücülerin safında olduklarını esefle izliyoruz.

Başka bir Türkiye, başka bir dünya yeni siyaset yeni sendikal anlayışlarıyla oluşmaya başladığını ve en yakın komşumuz Yunanistan da ki başarıyı görmemiz gerekiyor.

2013 1 Mayıs'ında barışa olan özlemimize gölge düşürülmemesi üzerine çokça düşünülmesi gerekiyor. Eşitlik, adalet, özgürlük ve barış için başka bir Türkiye, başka bir Dünya umuduyla...