Yoldaşlık, sevda, dostluk,arkadaşlık,komşuluk,akrabalık gibi her ilişki, bir süre sonra,şu veya bu sebeple bitebilir.Burada iki merak öne çıkar, mevzu bahis alaka neden ve nasıl sona ermiştir.Meselenin birinci kısmı ilişkide nerede durduğunuza bağlı olarak değişir.Mesela çatışan taraflardan birisiniz, yahut o tarafa yakınsınızdır,bu durumda çatışmayı durduğunuz tarafın psikoloji ve  diline yatkın olarak algılarsınız.Yahut öbür taraftasınızdır,aynı şey.

    Meselenin ikinci kısmı, yani alakanın nasıl bittiği mevzuu, birinci kısmına göre daha objektif, daha anlaşılmaya müsaittir. Gerçi genellikle taraflardan her biri çatışmayı, kendisini “anlayanlara”   kendi  algılamasıyla anlatır.Bu durumda ortaya muhtemelen iki farklı çatışma tasviri çıkar. Bu hep yaşana geliyor. Bunu çok anlaşılır ve insani buluyorum. Çatışmayı taraflar, tabii olarak karşı tarafın gözüyle algılamazlar. Öyle olsaydı çatışma çıkmazdı.

    Ayrıca insan, alakayı yaşadığı formların-Kutsal aile,bir yastıkta kocama, öbürünün eşi olmak vb.) farkındaysa, ilelebet yaşayacak bir alakanın var olmadığının, olamayacağının da şuurundadır. Ben öyle biriyim. Benim  gibi bir ‘sapık’ için burada önemli olan çatışmanın,-kullanılan dilin, argümanların, kinayelerin,kıyaslamaların,tutumların- seviyesidir.

    Bir ilişkide herkesin, diğerini taşımak istememe hakkını da, insan hakkı olarak görmekteyim. Sevgililik, arkadaşlık,dostluk,akrabalık gibi ilişkileri kan bağını sonra ele almak üzere bir kenara bırakalım.

    Aşk mesela ,iki kişinin coşkuyla bir dağın tepesine el ele,kucak kucağa,ruh ruha tırmanmasına benzer.Bu tırmanışta yorulmazsınız.Partneriniz ne yapsa hoşunuz

gider.Güzel,yakışıklı,alımlı,kültürlü,zeki.Valla hiç kusuru yok!diye algılarsınız.

Yol uzarsa tırmanış rahvan adımlarla yürüyüşe dönüşür. Sevda yavaş yavaş yerini realiteye bırakır. Partnerinizin size benzemeyen, hoşlanmadığınız yanlarını fark edersiniz. Münakaşa,kızgınlık,öfke, zaman zaman değişik dozlarda kendini gösterir.Aslında bu ilişkinin çözülme sürecinin başlangıcıdır.Değişimin nicelik merhalesidir.İki taraf ta bunu görmek istemez;çünkü iç dünyalarında beraberliklerinin yarattığı alışkanlıklar,muhatabın iyi,güzel,olumlu yanları tükenmemiştir.Henüz inişin sonuna gelmeden ilişkiyi kopartmak acılı olacaktır,ayrıca cesaret ister.Görmezden gelmek işlerine gelir.İnsanın kendini, hadi kandırma demeyelim ,‘ikna’ sürecidir bu.

     Ünlü bir filozof dazlaklık için, kemiyetle keyfiyet arasındaki mesafenin bir saç teli  uzaklığında olduğunu söyler.O saç teline kadar saçları dökülensinizdir.Son tel sizi keyfiyete götürür,artık dazlaksınızdır.İki kişi arasındaki alakanın tükenme merhalesi de aynen buna benzer.Ama buradaki netice iki taraf için de, alakayla beraber, bir merhabanın da kalmadığı trajik bir bitiştir.

    Taraflardan biri alaka yokuş aşağı,sona doğru ilerlerken bu gidişi görür,koparmanın acılarını göze alarak ipleri koparabilirse,bu,iki taraf için de,merhabanın kaldığı hayırlı bir sonuçtur.

    Ayrıca sevda,dostluk,arkadaşlık,beraberlik hangi tür alaka olursa olsun,işler yolunda giderken tarafların tutumu kendilerini yansıtmaz.Ne zaman ki,aralarında öfke patlar, tartışma,kavga çıkar,o zaman kullandıkları dil,tavırları asıl karakterlerini,seviyelerini,gelişkinlik derecelerini ortaya koyar.

    Ne dersiniz,sizin düşünceniz nedir?