Çok uzak bir yerden,

duyanın şaştığı mesafeleri

sırtımda bacaklarımın bağını sarsan yükle aşmışım gibi,

çamurlara bata çıka dizlerim yara bere içindeymiş gibi,

hedef silinip gitmiş, menzil anlamını yitirmiş gibi

yorgunum.

      

kabahat ne?

doğru ne?

yanlış ne?

eksik olan ne?

kim suçlu ?

sorgulasan ne çıkar, sorgulamasan ne çıkar!

Saçların dökülüyor, farkındasın

ama dazlaklıkla arasındaki sınırın kafandaki hangi saç teli koptuğunda aşılacağı gerçeğini görmek istemiyorsun.

 

“kendin” sanki senden uzaklaşıyor, her geçen gün bulanıklaşıyor, yabancılaşıyor gibi

halbuki sen zaten böyleydin, şimdiki kadardın

vehimlerin hakikat karşısındaki  (sahi hakikat neydi) mağlubiyeti mi desek?

Yorgunluk ve aslına rücuyu neden yenmek yenilmek gibi basit bir iktidar yarışına hapsediyorsun.?

Hadi geç bunları anam babam,  derin(!) tahlilleri bırak.

Yarın yok.

Şimdi, bu gün değil, biliyorsun senin için epeydir uzun bir zamandır yarın yok.

Oyunda ebe sensin; duvara yüzünü dönmüş, kolların başına dolalı gözlerini yummuşsun. Bağır! “Arkam önüm sağım solum sobe!”

Kimse yok ki!

Kantar Ekrem, Boyacıların Şerif, Süha, Şeytan Yılmaz, Çolak yavuz kimse, hiç kimse yok!

Salak, aptal,

Yorgunum, sayayım mı seni terk edenleri, sonrakileri, saklanıp ta kaybolanları geri zekâlı hıyar! Neden anlamakta direniyorsun?

Daha

 

Akın, Talip, Erdal, Deniz, Mahir

Ne çok pusuyla, kurşunla,işkenceyle, mahpusla, kanserle,prostatla falan.

 

 

hem nasıl yorgunum!

Her yanlarım dayak yemiş gibi ağrıyor

Kafam kazan gibi

yarın günlerden neydi

Pazar

 

“Bu gün pazar/ bu gün beni ilk defa güneşe çıkardılar/ Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün / Bu kadar benden uzak/ Bu kadar mavi / Bu kadar geniş olduğuna şaşarak,/ Kımıldamadan durdum./Sonra saygıyla toprağa oturdum,/ Dayadım sırtımı duvara,/ Bu anda ne düşmek dalgalara/Bu anda ne kavga/ ne hürriyet/ ne karım/ Toprak,güneş ve ben/ Bahtiyarım.”

 

Mutlu değil, bahtiyarım.

Yarın günlerden Pazar değil, pazartesi bile değil.

Kim bilir belki Salı yahut Çarşamba Perşembe gibi bir şey

Neden acaba yorgunum gibi bir şey

Alkolden de olabilir, şişmanlıktan da, sonra belki de yaşlılıktan

Bencillikten, kendini beğenmişlikten, huysuzluktan

bir bok biliyorum kuruntusundan yorgunum muhtemelen.

Çoğalsak, durmadan çoğalsak, çok kalabalık olsak,

nasıl yani?

kimse kimseye, benzemese yorulmaz mıydım diyorsun.

yarın günlerden ne diye sormaz,

alkollere en çok da güzelim rakılara kaçmaz mıydım mı diyorsun.

hadi ordan

her zaman bir bahane bulur yorgunlar.

her zaman derin ve gösterişli bir takdim, vitrinleme, bir yalan

kaçış

“kaçma kavga et” diye suratına bağırdıklarında yarabbi şükür diyorsun ya

hey gidi ne günlere kaldık,eskiden biz kavgaya diyorsun ya…

korkak bir yorgun belki

belki hinoğlu hin bir yorgun

Öteki öfkeden kudursun diye bir yorgun belki

“burjuvazi kavgaya davet etti bizi

davetleri kabulümüzdür”

 

Aşk derdin ya adına aşk derlerdi

Çok çeşit karmakarışık aşklı kadınların

memeleri

koltukaltları

kalçaları

en çok da ama her zaman, yeminle en çok da

apış araları

tüylü tüysüz

kuru nemli sırılsıklam ıslak dişilikleri

bu şehvet, bir kişiliktir üstadım, ikinciye maalesef yer yok

bir başkasına yani

“güzel dediğin hepimizin 0lmalı /yağmur misali”

yorgunluk mu yalnızlıktır, yalnızlık mı yorgunluk

eskiden, çok eskiden yorgunluklarımız olurdu, yoldaşlarımız

ne çok yoldaşlarımız omuzlarına omzumuzu yaslayıp

yalnızlığa meydan okuduğumuz

 

sahi olur muydu!

 

ağustos 2008 Emecik