PKK derhal ve tek taraflı olarak ateşkes ilân etmelidir!

Hemen, şimdi ve acilen…

Tabii şayet “çözüm” diye bir beklentisi varsa…

Artı, şayet HDP’yi siyaset sahnesinden silmek gibi bir art niyet gütmüyorsa…

Daha artı, şayet Aksaray liderinin ihtiras tramvayıyla son durağa gitmek istemiyorsa…

Aksi takdirde muazzam bir sorumsuzluk sergilemiş olacak ki, başta Kürtler olmak üzere ceremesini bütün bir ülke çekecek.

***

PKK’nın Suruç kıyımına misilleme olarak iki polisi katletmesinden ve ardından da TSK’ya yönelik saldırıları tekrarlamasından sonra kaleme aldığım her makalede, böylesine eylemlerin Ankara’daki “Yeni Savaş Cephesi”ne hizmet ettiğini vurguladım.

Zaten aklı başında herkes de üç aşağı beş yukarı aynı tahlili yaptı.

Nitekim de gelişmeler sözkonusu varsayımı, daha anında doğruladı.

Kesin bir yeşil ışık yanmasa dahi yine de IŞİD’le mücadele kozunu kullanarak Batı’dan cevaz alan hükümet Türk kamuoyunun önemli bir kesimi tarafından meşru addedilen “karşı misillemelere” başladı.

Silahın yeniden birinci plana geçmesi ise kendi dinamiğinde siyaseti geri plana itti.

Ve deyim yerindeyse de doğası itibariyle “ilk kabak HDP’nin başında patladı”.

Dolayısıyla genel “Barış Cephesi” de yara aldı ki, heyhat şu 7 Ağustos’ta 7 Haziran’a oranla iki ay öncesinden haydi haydi geri mevziideyiz ve esas sorumlusu PKK’dır!

***

PKK’dır, çünkü Suruç’un “intikam” (!) biçimi o “Yeni Savaş Cephesi”nin karşı taarruzuna yukarıdaki meşruiyeti kazandırdı.

İki polisin katli “Çözüm Süreci”ni resmen de bitirmek isteyen ama gerekçesini hasım tarafa yüklemek için mazeret arayan bu kesime gümüş tepsi içinde altın fırsat sundu.

Kandil sonradan yalanlamışmış ve “özerk” (!) bir birimin inisiyatifine bağlamışmış…

İnandırıcılığı zaten bir yana, sözkonusu Kandil gerek kullanmaya devam ettiği dil, gerekse de benimsediği misilleme- karşı misilleme kısırdöngüsü itibariyle gelişmeleri hâlâ ve hâlâ okuyamadığını bugün de gözler önüne seriyor.

Yahut da kasten okumak istemiyor…

Mümkündür!

***

MÜMKÜNDÜR, zira son tahlilde karar mercii Stalinci bir Türk solunun hamurunda yoğrulmuş ve eski “desperados” kimliklerinden ötürü de kaybedecek fazla şeyi kalmamış; üstelik ezelden beri askerî açıdan düşünmeye alışmış bir yönetim kadrosudur.

“Az olsun benim olsun” veya “az olsun öz olsun” dürtüsüyle davranacak böyle bir yönetimin sivil zeminde siyaset yapacak, dolayısıyla ister istemez tedricen farklılaşacak bir HDP ’nin eliminasyonundan gocunmayacağını düşünmek pekâlâ da mantıki bir varsayımdır.

Fakat bunun çok ağır bedelini Türk ve Kürt bütün bir ülke ödemek zorunda kalacaktır.

Çünkü yarın daha ayrıntısıyla değineceğim gibi, İlber Ortaylı’nın eski Orta Avrupa İmparatorluğu’nu kastederek yaptığı enfes saptamaya atfen bir daha tekrarlarsam, “ne o Türkler Avusturyalıdır, ne de o Kürtler Macar’dır!”

Zaten işte bunun içindir ki, tehdit falan değil zararın neresinden dönülse kârdır hesabı ve yine deyim yerindeyse, PKK hemen “aklını başına toplamalıdır”.

Tek taraflı olarak ve “özerk birimleri” (!) baştan reddederek ateşkes ilân etmelidir!

“Yeni Savaş Cephesi”nin hevesini kursağında bırakmanın ve “barışa tekrar şans tanımanın” ilk ve olmazsa olmaz aşaması buradan geçmektedir ki, derhal, acilen ve şimdi!

hadiuluengin@taraf.com.tr