Siyasetin normalleşmesine doğru bir adım daha atıyoruz.

Cumhurbaşkanlığı seçimi yapılıyor ve derin devletin derinliklerinde konuşlanmış güçlerin elleri kolları bağlı, sandık sonuçlarını beklemekten başka çaresi yok.

Zaten artık derinlikleri de yok...

Ne, bir zamanlar yaptıkları gibi adayları çağırıp kafasına silah dayayabilirler ne Meclis’in etrafını kuşatıp tehdit edebilir ne de Meclis localarında yan yana dizilip milletin vekillerine gözdağı verebilirler... Türkiye’nin dört bir yanına kurulacak 200 bin sandığı kontrol edemezler. O sandıklara gidecek 53 milyon insanı tehdit edemez, korkutamaz, onlara hiçbir siyasi mühendislik projesini dayatamazlar.

Vesayet rejiminin elindeki silahlardan biri daha çakaralmaza dönüşüyor. Yönetilenlerle yönetenler arasına kurulan barikatlardan biri daha kalkıyor. Siyaset, vesayeti en önemli mevzilerinden birinden daha kovup alanını daha da genişletiyor. Cumhurbaşkanlığı makamı, devletin siyaseti kontrol ettiği, frenlediği, ayar verdiği bir makam olmaktan çıkıp cumhurun doğrudan temsil edildiği bir makam haline geliyor.
 
En doğal aday
 
Dün, bu ülkede cumhurbaşkanı koltuğuna oturması en doğal olan kişi nihayet halkın karşısına çıkıp “adayım” dedi. Öyle ki, eğer aday olmasaydı, bir şeyler yanlış, bir şeyler eksik demekti; siyaset hâlâ tam normalleşmemiş demekti.

Sayın Erdoğan bu ülkede cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturmayı en fazla hak etmiş insandır ve halkın büyük çoğunluğu onu o koltuğa oturtmak için 10 Ağustos’u sabırsızlıkla bekliyor.

Öte yandan hepimiz biliyoruz ki, 18 yaşından beri siyaset basamaklarını teker teker çıkmış ve son 12 yılında Türkiye’nin çehresini değiştirmiş bir lider var karşımızda ve Erdoğan partisinden ayrılsa da o partinin lideri olmaya devam edecek; yeni konumunu siyasetle daha makro düzeyde ilgilenmek, bir vizyoner olarak partisine ve Bakanlar Kurulu’na yol göstericilik rolü oynamak üzere kullanacaktır. Ben Erdoğan’ın cumhurbaşkanlığı koltuğunu, 40 yıllık siyasi geçmişinden süzdüğü tecrübeyle o makamın hakkını vererek ve anlamına uygun bir şekilde kullanacağına inanıyor ve kendisine başarılar diliyorum.
 
Yaşayarak öğreneceğiz
 
Doğrudur, parlamenter sistemle başkanlık sisteminin arasında bir yerlerde, bir bakıma flu bir platformda yol almak zorundayız. Seçilmiş bir cumhurbaşkanı ile seçilmiş bir başbakanın birlikte çalışacakları bir dönemi ilk defa yaşıyoruz. Böyle bir tablonun yaratacağı avantajları da dezavantajları da yaşayarak öğreneceğiz. Öğrendiklerimiz üzerinde düşünecek, sorunlar çıktıkça çözümler üreterek ilerleyeceğiz.

Ben makamlar arası ilişkilerin sorunsuz ve verimli bir şekilde yürümesinde yasalar, yönetmeliklerden ziyade, siyasi olgunluğun, tartışma ve uzlaşma kültürünün, kitlelere karşı duyulan sorumluluk duygusunun etkili olduğunu düşünürüm. Hiçbir yasa ya da yönetmelik, cumhurbaşkanı ile başbakan arasında sağlıklı bir ilişkinin nasıl olması gerektiğini formüle edemez. Bunu ancak o makamlarda oturan insanların niteliği ve daha da önemlisi onları oraya getirenlerin beklentisi belirler. Kimin ne zaman ne kadar yetki kullanabileceği, kimin alanına ne kadar girebileceği yasalarla ne kadar net bir biçimde belirlenmiş olursa olsun, fiiliyatta belirleyici olan bu yetki kullanımının toplum tarafından siyaseten doğru, haklı ve meşru görülüp görülmediğidir. Zira sonuçta her iki makamda oturan da, elindeki yetkileri neden kullanmadığının ya da neden yersiz yere yetki gaspında bulunduğunun hesabını topluma verecektir.

O yüzden benim içim rahat...

Evet, bu farklı bir deneyim olacak. Şimdiden endişelere gark olmak, gamlı baykuş gibi konuşup durmak yerine bugünün tadını çıkaralım.

Dileyelim ki, sandıktan çıkacak ilk cumhurbaşkanımız demokrasimize yeni ufuklar açsın.