Acaba şimdi hükümet durup kendi kendine soruyor mudur:

Reyhanlı olaylarına konulan yayın yasağı ne işe yaradı diye...

Sosyal medyanın günlerdir ölü sayısı konusunda giriştiği"açık artırma"yı engelleyebildi mi?
Katliamın muhalefetin işi olduğuna dair ileri sürülen iddiaların ve yazılan senaryoların resmi açıklamalardan çok daha yoğun ve etkili bir biçimde dolaşıma girmesinin önüne geçebildi mi?
Bölge halkı arasında mültecilere karşı duyulan tepkiyi kamuoyunun gözünden gizlemeye mi yaradı yoksa bu çelişkinin bire bin katılarak internete aktarılmasına mı yol açtı?

Yayın yasağı, olay dolayısıyla bölgede AK Parti'ye karşı yükselen tepkilerin kamuoyundan saklanmasını mı sağladı yoksa bölge dışında abartılı bir biçimde algılanmasına mı sebep oldu?
Bu yasak ilçedeki MOBESE kameralarının neden arızalı olduğu konusunda yapılan sayısız sayıda spekülasyonu durdurabildi mi?

Bir başka deyişle, sansür insanların kafasındaki soruları, endişeleri ve kuşkuları azalttı mı, artırdı mı?
Yalan haberi engelleyemediğinize göre, bari doğru habere imkan tanısaydınız daha akıllıca olmaz mıydı?

Artık sadece komik

Açıklığın, şeffaflığın, serbestinin iyi, kapalılığın, gizliliğin yasaklamanın kötü olduğu genel tecrübesinin her olayda "yeniden keşfi" gerekmezdi elbette.
Ama ne yazık ki bizde genellikle böyle oluyor.

Basına sansür her zaman kötüydü. Ama çağımızda sadece kötü değil aynı zamanda komik hale geldi. Yerküreyi örümcek ağı gibi saran bilgi otobanlarından dünyanın bir ucundan öbür ucuna ışık hızıyla gürül gürül akan bilgiyi, basın savcılarının yaktıkları kırmızı ışıkla durdurmaya çalışmak sadece ve sadece komik oluyor çünkü. Ve tabii bir de yönetimleri toplum nezdinde fazlasıyla çaresiz duruma düşürüyor.

Yalan karanlığı sever

Reyhanlı Sulh Ceza Mahkemesi, yayın yasağı kararını insanları dehşete düşürecek kan gölü manzaralarıyla, parçalanmış ceset görüntüleriyle sınırlı tutsaydı eminim kamuoyundan da büyük destek alırdı. İşte o zaman, Batı ülkelerinde yapılan benzer uygulamalar da örnek gösterilebilirdi.

Yine, "soruşturmanın selameti açısından" yapılan sınırlamalar da (örneğin gözaltına alınanların kimliklerini ya da istihbarat örgütlerinin elindeki ipuçlarını deşifre edecek yayınlar) halkın anlayışla karşılayacağı sınırlamalar olurdu, nitekim şimdiye kadar birçok kere de oldu.

Ama siz çok daha geniş kapsamlı bir yasak getirir ve gerekçe olarak da "Çoğu zaman gazeteciler kulis haberlerini, birbirlerinden duyduklarını, sokaktan geçen birinin anlattığını da haber atlatma endişesiyle haber yapabiliyorlar. Bu gibi olaylarda meselenin sükûnetle götürülmesi için yayın yasağı gerekliydi" derseniz, böyle bir gerekçeyle kimseyi ikna edemezsiniz.

Sosyal medyanın bu haliyle, doğru ve sağlıklı haberin istisna; her türlü yalanın, iftiranın çarpıtmanın ve manipülasyonun kural haline geldiği bir çirkef kuyusuna dönüştüğü doğrudur. Ama yalanın, iftiranın ve komplonun karanlıkları sevdiği ancak böyle ortamlarda üreyip yayılabildiği de...