Bütün günlerin tüy gibi hafif yaşandığı bir eğlence parkında çocuklar gibi tasasız, şen şakrak yaşayabilseydik bize biçilen şu hayatı. Hadi o kadarından vazgeçtik de, hayat bu kadar asık yüzlü, bu kadar acılı bir süreç olmak zorunda mı? Eğlence perisi neden bu kadar az sızıyor yaşamlarımıza? Şöyle ağız dolusu kahkaha attığımız anlarımız neden o kadar sayılı?

"Şırnak'ta eğlence parkı" haberini okuyunca "İşte bu" diye geçirdim içimden; "Şırnak'a tam da bu lazım."
Şırnak Emniyet Müdürlüğü, Şırnak merkezi ve ilçelerindeki çocukların spor yapmaları, oyunlar oynamaları, bol bol gülüp eğlenmeleri için kocaman bir oyun/eğlence parkı yapma kararı almış, şimdi sponsor arıyormuş.

En büyük ihtiyaçları yaşam sevinci

İşte buradan bütün hayırseverlere sesleniyorum; sakın ola, okul, hastane, yetimhane yaptırmak varken eğlence parkına mı para yatıracağım diye küçümsemeyin. O çocukların elbette okula, hastaneye ihtiyacı var ama en çok da yaşam sevincine ihtiyaçları var.

Çocuklukları cenaze alaylarında bağır bağır bağırarak, panzerlere taş atarak, molotofkokteyli yapmayı öğrenerek geçmiş: ölümle, gözyaşıyla, bomba sesleri, Kaleşnikof cayırtıları, ağıtlarla iç içe büyümüş o çocukların başka türlü bir hayatın da mümkün olabileceğini hayal etmeye ihtiyacı var.

Onlar yürümeyi öğrendikleri andan itibaren, yüzlerine atkılarını sarıp protesto yürüyüşlerine koştular. Kolları ağırca bir taşı fırlatacak gücü bulur bulmaz panzerlere taş atmayı öğrendiler. Ninni yerine ağıt dinlediler kadınlardan. Köylerinden sürüldüler. Yeni geldikleri şehirde "yanaşma" gibi yaşadılar. O küçücük omuzlarında dünyanın kahrını taşıdılar. Artık hayatı biraz hafife almaya, kendilerini eğlencenin kollarına bırakıp çevrelerini sarıp sarmalayan kandan, intikamdan, cenaze alaylarından uzakta bir yerde"çocuklar gibi şen" olabilmeye nasıl da ihtiyaçları var...

Kişilik geliştikçe... 

Belki de silah seslerinin ulaşamadığı o parkta geçirecekleri mutlu zamanlar, hayatın şu ya da bu etnik kimlik uğruna feda edilemeyecek kadar güzel olduğunu öğretecek onlara. Belki de çok önemsedikleri o kimlikten başka birçok kimlikleri olduğunu da keşfedecekler; iyi bir sporcu, yetenekli bir oyuncu, istikbal vadeden bir müzisyen olabileceklerini görecek ve bu yeni kimlikleriyle etnik kimliklerinden duydukları gururdan daha fazla gurur duyacaklar. Yalınkat, tek bir kimlik yerine, katmer katmer kimlikler edinecek, bütün bu farklı kimliklerin sarmalından zengin bir kişiliğe ulaşacaklar. Kişilikleri geliştikçe, hiçbir katkıları oymayan, doğuştan gelen bir kimlikle öğünmenin yerini, kendi eserleri olan o "birey"den duyulan tatmin ve gurur alacak.

Evet bir eğlence parkı, yeri gelir -ki çoktan geldi- yapılacak bütün öteki yatırımlardan çok daha büyük şeyler katabilir hayata. O park yalnızca Şırnaklı çocukların değil hepimizin, Kürt'üyle, Türk'üyle hepimizin yaşamında çok şeyi değiştirebilir.