Birileri yeni anayasa projesini unutturmak istiyor. Ben de ısrarla, inatla bu konuyu gündemde tutmak istiyorum. Bazı uyanık, kurnaz geçinen AKP’liler meseleyi başkanlık sistemine ya da partili cumhurbaşkanı konusuna indirgemek istiyorlar.

Hem muhalefet partileri, hem sivil toplum kuruluşları, hem üniversitelerin hukuk fakülteleri, hem barolar da yeni anayasa konusunda bir şey yapmıyorlar. CHP’nin elinde bugün kamuoyuna sunabileceği bir anayasa taslağının olmaması bir siyaset ayıbıdır.

Türkiye’nin mutlaka ve acilen demokratik, evrensel hukuk devleti normlarına saygılı değil, dayalı bir anayasaya ihtiyacı var. Bu yeni anayasa taslağı içinde başkanlık sistemi ya da partili cumhurbaşkanı konusu sadece, evet sadece, bir detay.

Evrensel ilkeleri içerdiği ölçüde yani Türk tipi başkanlık olmadığı müddetçe başkanlık sistemi de, partili cumhurbaşkanlığı konusu da meşru ama detay alternatiflerdir, asla ve asla anayasa meselesinin özü değildirler, bu konuları yeni anayasa çalışmalarının merkezine oturtmak isteyenler demokrasi, açık toplum ve hukuk devleti düşmanlarıdırlar.

AKP ısrarla yeni anayasa konusunu başkanlık ya da partili cumhurbaşkanlığı meselelerine indirmek isteyerek menfur bir sürecin içine girmiştir. CHP ve MHP’nin de yeni anayasa taslağı konusuna yaklaşımı AKP’den farklı değildir. Bu sözde muhalefet partileri de meseleyi negatif anlamda başkanlık ya da partili cumhurbaşkanlığı meselelerine indirgemişlerdir.

HDP’nin de ne önerdiği zaten belli değildir, çok tutan “seni başkan yaptırmayacağız” sloganından anlaşılacağı gibi onların da dişe dokunur bir önerisi yoktur. Bütün anayasa tartışmalarının başkanlık ya da partili cumhurbaşkanı meselesine indirgenmiş olmasının acaba daha derinlerde bir mantığı var mıdır?

HDP’yi, ne önerdiği zaten çok net değil, bir kenara bırakırsanız, diğer üç parti, AKP, CHP ve MHP aslında temel bir ulusalcı-milli egemenlikçi-kapalı toplumcu çizgide uzlaşmaktadırlar. CHP ve MHP zaten bu kadim çizginin temsilcileridirler, AKP de, Mehmet Altan’ın 10 Haziran 2016 Cuma günkü Özgür Düşünce gazetesinde çok güzel belirttiği gibi, Cami-Kışla karşıtlığını bir koalisyona çevirerek bu çizginin popülist bir temsilcisi haline gelmiştir.

Sosyal demokrat (!) CHP yeni anayasa taslağında 90. maddeyi daha da ileri taşıyacak, Diyanet İşleri Başkanlığı’nı laik bir devlet yapılanması ile uyumlu kılabilecek, sivil-asker ilişkilerini NATO standartlarına taşıyacak ne önermektedir, gerçekten kimse bilmemektedir.

Bu konularda, düşman kardeş gibi görünen partilerin aslında inanılması zor ve çok sevimsiz zımni birliktelikleri, çok benzer çizgileri mevcuttur. Türkiye’nin demokratikleşmesi, hukuk devletinin gelişmesi çok başka bir bahara, belki de imkânsıza kalmıştır.

Bunun da, en büyük olmakla birlikte yegâne sorumlusu AKP değildir.

Diyanet İşleri Başkanlığı’nın anayasal statüsü, sivil-asker ilişkilerinin hukuksal çerçevesi, resmi ideolojiye dayalı milliyetçilik anlayışı bugünkü gibi kaldığı sürece başkanlık ya da partili cumhurbaşkanlığı olmuş ya da olmamış, ne yazar.

e.karakas@yenihayatgazetesi.com