Aslında başlıkta “naçiz bir ders” ifadesini de kullanabilirdim ama malum, insanın başına yok yere dert de açılabiliyor sonra.

Aslında bir dersten bahsediyorum zira bir iktisatçı olarak, Sayın Erdoğan’a bir iktisat kuralının siyasete uygulanmasını hatırlatacağım.

16. yüzyılda yaşamış bir İngilizin adıyla bilinen “Gresham Kanunu’nu”, madeni para dünyasında, “Kötü para piyasadan iyi parayı kovar.” diye özetlemek mümkün.

İyi para, itibari değeri ile içerdiği kıymetli maden değeri aynı olan para.

Kötü para ise, tahşiş edilmiş, yani itibari değeri değişmeden içindeki kıymetli maden miktarı düşürülmüş para.

Bunun, Gresham Kanunu’nun siyasetle ne ilgisi var, açmaya çalışacağım.

Sayın Erdoğan siyasette çok güçlü bir kişilik, üslubu çok sert ve buyurgan, anladığım kadarıyla, siyasette kendisi gibi kalmak isteyenler için birlikte çalışmak çok zor.

Abdullah Gül, Bülent Arınç, Ali Babacan, Hüseyin Çelik, Ahmet Davutoğlu bu üsluba katlanamayıp çevresinden ayrılanların sadece bir kısmı.

Basında kendisine destek vermeyi sürdüremeyenler ise mesela Cengiz Çandar, Hasan Cemal; bu isimler, uzak ara, bugün siyasette yanında olanlardan, basında kendisine kayıtsız şartsız destek verenlerden daha nitelikli isimler.

Siyasette, basında yanında kimler, hangi isimler kaldı, şahsileştirmeye gerek yok; bunların nispeten kalitelileri de belki yarın ayrılacaklar Saray saflarından.

Şimdi, neden, siyasette gidenler ve kalanlar bana Gresham Kanunu’nu hatırlattı, belki ifade edebilmişimdir.

Kötü siyasetçi iyi siyasetçiyi siyaset piyasasından, kötü bürokrat da iyi bürokratı bürokrasi piyasasından kovuyor.

Ancak, ortada cevaplanması gereken bir büyük mesele var.

Türkiye, seksen milyon nüfusu, sekiz yüz milyar dolar milli geliri, beş yüz milyar dolar civarında dış ticaret hacmi, coğrafi konumu, NATO ve Avrupa Konseyi üyeliği, AB tam üyelik adaylığı ile büyük ve önemli bir ülke.

Bu ülkenin iyi yönetilmesi için demokrasi gerekiyor, hukuk devleti gerekiyor ama bir de nitelikli kadrolar gerekiyor.

Nitelikli kadro ise eleştirel olan, itiraz kültürünü geliştirmiş, biat etmeyen, bildiği doğruyu söyleyen kadro demek.

Gresham’ın tahşiş edilmemiş parası gibi, itibari değeri ile gerçek değeri aynı kişi.

Niteliksiz kadro ise eleştirel olamayan, itiraz kültürünü değil, dalkavukluk kültürünü öne çıkaran, otoriteye, güce biat etmeyi tercih eden kadro demek.

Ankara’daki siyasi hava, büyük oranda Saray odaklı hava, biat kültürüne prim veriyor.

Bu yanlış tercihin sonucunda da kötü para, tahşiş edilmiş para iyi parayı siyaset piyasasından, bürokrasiden kovuyor.

Ve bu durum, muhtemelen, Türkiye’yi çok yakın vadede bekleyen en büyük tehlike.

Mesela, faiz tartışmalarında Erdem Başçı gitti, faiz düşerse enflasyon da düşer diyen danışmanlar kaldı; yakında devlette zaten sadece onlar kalacak.

Bu tahşiş edilmiş kadrolarla yani itibari değeri ile gerçek değeri arasında itibari değeri lehine fark olan kadrolarla Türkiye’yi yönetmek mümkün değil.

Ha, olabilir, yönetilebilir de belki.

Olursa, yönetilebilirse nasıl bir sonuç verir peki?

Büyümeyen ekonomi, sekiz yıldır dolar bazında artmayan kişi başına gelir, sürekli düşen demokratik standartlar, yerlerde sürünen hukuk devleti ilkeleri, terör, komşularla sırf sorun politikası, AB ile de ayrılan yollar, vs…

Madem bir dersten de bahsettik şöyle de noktalayalım: Şekilde görüldüğü gibi.

e.karakas@yenihayatgazetesi.com