Düşümde seyirciyim: Bu haksızlık. Düşümde oturmuş, kendi düşümü seyrediyorum:

Düşün yönetmenine –Benim düşümde bana da bir rol ver, diye yalvarıyorum.

Nuh diyor ama peygamber demiyor. –Ah bir uyanık olsam, ben sana gösteririm,

diye söyleniyorum. Seçeneksizlik içinde kıvranırken içimden biri bana sesleniyor:

-Uyanık beyne görev dışarıdan, uykudaki beyne ise görev içeriden verilir. Boşuna

çabalama konumun uygun değil. Otur oturduğun yerde ve kendi düşünü seyret.