1 Kasım seçimleriyle birlikte ülkedeki nüfusun içindeki ağırlığı itibariyle en geniş kimlik olan İslami kimlik bu kez yine tek başına iktidara geldi. Zaten iktidardaydı diyebilirsiniz ama kabul etmek gerekir ki HDP'nin barajı geçmesiyle oluşan parlemento aritmetiği birara bu tek kimliğin egemenliğini sarsmış ve onu- en azından resmi olarak- iktidardan uzaklaştırmıştı.

Fakat kabul etmek gerekir ki nüfusunun yüzde 55,4'ünün beş vakit namaz kıldığı, yani gerçek dindar olduğu bir ülkede, din üzerinden siyaset yapmanın önünde her hangi bir engelin olmadığı bir ülkede, 'sandık' ve 'seçimler' kaçınılmaz olarak bu kesimin (ya da kimliğin) egemenliği altında biçimlenecektir. Nitekim böyle de olmuş, vesayet rejiminin geriletilmesi ile birlikte din üzerinden siyaset yapmanın önü açılmış ve sonuçta seçimler İslami kimlik üzerinden siyaset yapan AKP'yi yeniden iktidara getirmiştir. (Bu cümlelerimden 'vesayet rejimi'ni onayladığımı düşünecek olan tirollere hemen belirteyim ki, ben, askerin gölgesinde yaşanmış bunca uzun tarihin aslında toplumumuzun da gerçek bir toplum olmasının önünü kesmiş olduğunu düşünenlerdenim. Bugün laiklik meselesi kadar Kürt meselesinin de bir mesele olarak önümüzde durmasının nedeni de budur).

Peki diyemez miyiz, ne var bunda öyle ya da böyle bir siyasi parti yüzde 49,5 oy almış ve iktidara gelmiştir. Bu durum ülkedeki istikrarı sağlayacağı kadar çözülmemiş sorunları da çözecektir. Bu tantana niye?

Bu tantananın sebebi, tek başına iktidara gelmiş olan AKP'nin bir kimlik partisi olması ve uzun bir zamandan beri de iktidardan düşmemek için taban konsolidasyonu amacıyla kimlikçi siyaseti en uç noktaya kadar götürmüş olmasıdır. Kendi dışındaki kimlikleri ötekileştirerek, hatta HDP bağlamında alenen düşmanca tutum alarak sürdürdüğü bu politika 1 Kasım'da kendisine başarı sağlamıştır ama ne yazık ki yine aynı politika nedeniyle de sorunları çözmesi de pek mümkün olmayacaktır. Bu sözlerim ne bir temennidir, ne de AKP kadrolarının sorunları çözmekte yetersiz olduklarını düşünmemdir. Bu kanaatimin nedeni ülkenin sorunlarını tek bir kimliğe yaslanan bir siyasi partinin çözmesinin mümkün olmadığı düşüncemdir. Geçmişte bu tek kimlik 'vesayet rejimi' altında 'laik ve Batı'cı bir kimlikti, bugün ise bu tek kimlik 'İslamcı' kimliktir. Tek bir kimliğin eğemenliğinin yaratacağı sorunlarla ilgili ünlü siyaset bilimci Bhikhu Parekh'in aşağıda sözleri bu çerçevede son derece düşündürücüdür:

Tek bir kimlik baskın olduğu taktirde bu kimlik içindeki 'bireyler, kendilerini, içinde bulundukları toplumu ve dünyayı tek bir bakış açısından görürler ve diğer yönlerini göz ardı etmekle kalmayıp kendi bakış açılarını da eğik ve biçimsiz şekilde kullanırlar. İnsanoğlunu tek bir eksende sınıflarlar, bireyleri arkadaş ya da düşman olarak görürler ve ortak noktalarını ve örtüşen yönlerini göz ardı ederler. (...) kimliklerine umutsuzca yapışırlar ve kimliğin seyrelmesi ve yok olması durumunda hayatlarını istikrarsızlaştıracağı ve anlamsızlaştıracağı duygusuyla sıkça kaygılanırlar. Kimliklerini dış tehditlere karşı amansızca korurlar ve 'yabancı' öğelerden arındırırlar ve sonuç olarak olaylara oldukça basit ve son derece geçici bir şekilde bakarlar. Kimliğe sahip olmaktan ziyade kimlik tarafından sahip olunup söz konusu kimliğin esiri olurlar'.

Ülkenin sorunları tek bir kimliğin kendi başına çözebileceği sorunlar değillerdir. O nedenle de sorunların çözümü için, diğer kimlikleri de içine alan bir çerçeveye ihtiyaç vardır. AKP'nin böyle bir çerçeve benimsemeyeceği ise neredeyse ilk günden anlaşılmaktadır.

Benim tantanam da bu yüzdendir.