Yıllar yılı kendi dünya görüşleri, kendi değerleri etrafında bir yaşam oluşturamamış Müslüman kitlelerin AKP hükümetiyle başlayan umutlarının sönmekte olduğu bu günlerde, kendilerini rahatsız hissediyor olmalarından daha doğal ne olabilir ki? Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana laik ve modernist kesimlerin kendi hayallerini, kendi değerlerini, kendi yaşam tarzlarını topluma empoze etmelerinin yarattığı yoksunluklar yalnızca Müslümanların değil, Kürtler gibi diğer kimlikleri ötelenmiş kitlelerin de yoksunluklarıydı. Toplumun en geniş kesimi olan Müslüman kesimlerin içinden bir grup siyasetçi, vesayetçi rejime karşı İslami değerler üzerinden bir siyaseti ortaya koyduğunda, bu kesimler tarafından desteklenmemesi mümkün değildi ve öyle de oldu. AKP kuruldu ve nihayet Müslüman kesimler kendi hayallerini gerçekleştirebilme umudunu yeşertmiş oldular.

Geçen 13 yıl, öyle ya da böyle Müslümanların taleplerinin karşılandığı yıllar oldu. Başörtüsünden, eğitimde atılan adımlara kadar bir çok uygulama Müslümanların beklentilerini büyük ölçüde karşıladı. Ta ki hükümetin 4 bakanının yolsuzlukları ortaya çıkana kadar... Gerçi ondan önce Müslüman kitleler arasında zenginleşmeler, lüks ve israfın yaygınlaşması gibi olgular ortaya çıkmıştı ama bu dört bakanın yolsuzluklara bulaşmış olmaları olasılığı gelişmelere tüy dikti.

Böylelikle büyü bozuldu. Cumhurbaşkanı’nın oğluyla konuşmalarının ortaya çıkması ve aralarındaki konuşmaların tuhaflığı kafaları karıştırdı ve kendilerinin bildikleri siyasi kadroların ne ölçüde kendilerinin oldukları sorgulanmaya başlandı.

Vesayet rejiminin mağduru olan Müslüman kesimler işlerin böyle bir yere gelmiş olmasından memnun değiller kuşkusuz. Bir kere daha kendilerini ortada bırakılmış hissediyorlar. O nedenle de önümüzdeki seçimlerde nasıl davranacaklarını dahi bilmiyorlar. En azından önemli bir kesimi böyle.
Peki ama iktidarın gazetelerinde yazanlar, televizyonlarında program yapanlar Müslüman kitlelerin yaşadıkları bu hayal kırıklıklarını herhangi bir biçimde yansıtıyorlar mı? Onların sordukları sorulara cevaplar vermeye çalışıyorlar mı? Gördüğüm kadarıyla böyle bir çabanın iktidarın gözünde hiç bir karşılığı yok. İstenen, bütün bu olumsuzlukların ‘paralele’, ‘dış güçlere’, ‘komplolar’a bağlayan masallar anlatmaya devam etmeleri. Onların da yaptıkları bu...

Evet Müslümanlar bir kere daha aldatılmış durumdalar. Onlar adına siyasete soyunanların geldikleri yer, (belki de bu topraklarda binlerce kez tekrarlanan bir biçimde) toplumun önünü açmak yerine yine devletin kudretini topluma egemen kılmak oldu.

Oysa Türkiye toplumunun gerçeği, onun yalnızca Müslümanlardan değil, başta Kürtler olmak üzere sayısız farklı kültürel kimliklerden oluşmuş olmasıdır. Bu nedenle de bu farklı kimliklerin hayallerini birlikte kavramayan, birlikte bir ‘biz’ olmayı amaçlamayan hiç bir siyasi kadronun ve siyasi düşüncenin bu topraklarda şansı pek yoktur. Yani: Hepimiz özgür olmadıkça hiç birimiz özgür olamayız.

Bu topraklarda yaşayan Müslümanların da Kürtlerin de Alevilerin de Lazların da kendini nasıl tanımlıyorsa öyle olanların da şiarı bu olmalı.