Kürt sorunuyla ilgili olarak taraflar arasında simetrikten ziyadeasimetrik bir durum olduğunu söyleyenlerdenim. O nedenle de sıkça, Kürtlerin hata yapma hakları var ama Türklerin yok, diyerek sorunu asıl Türklerin çözmeleri gerektiğine işaret etmekteyim.

Ama konu silah ve şiddet olunca “simetrik” durmak gerektiği açık. Yani tarafların şiddeti yükseltmelerine prim vermemek, savaştan yana olmamak gerekiyor.

Olmamak gerekiyor çünkü savaşın mağduriyet mücadelelerinde meşru bir araç olduğu düşüncesi oldukça eskide kalmış bir düşünce. Kimse bu fasıllardan günümüz için yeni inciler üretmesin. İnsanın yaşama hakkı her şeyin önünde bir hak.

Ama tabii anlaşılmaz bir şey de değil azınlık olarak çeşitli mağduriyetler altında seni temsil etmediğini düşündüğün bir ulus-devlet çatısı altında yaşamanın zorluğunu. Bugünün ulus-devletlerinde bir yandan başlangıçta varolan bir yandan da göçlerle yükselen kimlik taleplerinin günümüzün en önemli sorunu olduğu biliniyor. Bilinmeyen ise bu sorunların nasıl çözüleceği.

Kimlik sorunlarının rejimlerinin görece daha otoriter olmasından dolayı gelişmekte olan ülkelerde daha yoğun yaşandığı bir gerçek. Ama bir başka gerçek de bu ülkelerdeki kimlik mağdurlarının sorunlarını halletmek üzere “silah” yerine “sandığı”, yani demokrasiyi keşfetmiş olmaları.  Kanıtı ise çoğu gelişmekte olan ülkede seçime katılma oranının ileri Batı ülkelerinden daha yüksek olması.

Yani günümüzde azınlık mağdurları iktidara gelip de sorunlarını çözmek için, diğer mağdur kesimlerle birlikte sandığı kullanmayı öğreniyorlar. Böylelikle iktidar oluyorlar ya da iktidarı etkileyebilecek konumlara geliyorlar. Bugün Arap coğrafyasındaki başkaldırının “daha fazla demokrasi” hattında bir başkaldırı olması bundan. Sandığın görece daha fazla kullanılmasına yönelik genel bir talebin işareti olarak.

Kürtler için geçmişte her ne olduysa oldu. Kabul edilmesi zor, üzücü ve yabancılaştırıcı bir sürü olay, isyan ve çatışma. Gelinen nokta ise şu andaki görünen bütün umutsuzluklarına rağmen Kürtlerin hak taleplerinin verilmesi gerektiğine ilişkin bir anlayışın giderek yaygınlaşıyor olması. Bence artık ne olursa olsun bunun silahla gölgelenmemesi gerekiyor.

Bugün Kürt siyaseti “Blok”la birlikte bir “demokrasi siyasetine” adım attı. Dindar Kürtleri, Süryanileri ve bazı Türkiye solcularını arasına alarak bu adımı attı. Bu adım Öcalan’ın “Türkiye siyaseti” dediği siyasete de bir adımdı aslında. Ama sadece silahların gölgesinde o da ürkek ve çekingen bir biçimde atılan bir adımdı. O nedenle de bu yolda gidecek epeyce yolun olduğu açık.

Gelelim bugüne. Bugün ülkede oluşan savaş çılgınlığına dur demek gerekiyor. Bu yalnızca yeni insanların ölmemesi açısından değil, Kürt özgürlük hareketinin Türkiye’nin genelinde bir çeşit meşruiyet kazanmaya başlamış olmasının gölgelenmemesi için de gerekli.

O nedenle de öncelikli olarak Blok milletvekillerinin bir an önce Meclis’e dönüp, yemin edip, ilk olarak Meclis’te, sonra da tüm ülke genelinde başta Kürtlerin olmak üzere, Alevilerin, işçilerin, işsizlerin, gençlerin ve kadınların haklılıklarına, hak taleplerine ilişkin konuları gündeme getiren yeni bir siyaset hattı oluşturmaları gerekiyor.

Gerekiyor dedim ama aslında ben öyle düşünüyorum demekti maksadım. Yoksa böyle bir gerekliliğin olup olmaması tabii ki onların değerlendirmelerine bağlı.

erolkatircioglu@gmail.com