Roboski’de nereden geldiğini anlayamadığın bombalarla öldürülürsen kim vurduya gidersin. Evinin bahçesinde oynarken havan topuyla vurulup öldürülen bir kız çocuğuysan da… Ya da 12 yaşındayken babanla birlikte terörist diye taranarak öldürülürsen de.

Bunlar Kürt çocuklarının başına gelenler…

Gezi’de protesto hakkını kullanırken polis kurşunuyla öldürülürsen, devletin tepesi çıkar, ‘Polise yetkiyi ben verdim’ der, yeni ölümlerin kapısı açılır, bir bakarsın Ali İsmail Korkmaz ölür.

Bunlar Alevi çocukların başına gelenler.

Ya da son dönemdeki yolsuzlukları dile getirirsin çocuk aklınla... Polis okulunu basar, Facebook sayfasında Erdoğan’ı like’lamış bir hakimin karşısına çıkarırlar kendini demir parmaklıklar arasında bulursun.

Bunlar da artık Atatürkçü çocuklar herhalde.

Bir de doğduğu gün babasının tutuklanmak üzere hakim karşısına çıktığını yıllar sonra öğrenecek gazeteci çocukları var, Ekrem Dumanlı’nınki gibi.

Onlar da Cemaat’in çocukları. Yeni Türkiye’nin yanlış çocukları bunlar.

MUHALEFET BÖLÜNÜNCE...

Doğrusunu abileri gösterdi. 1-2 trilyona 3-5 kuruş diyecek işlere girersen, 7-8 para kasasının önüne para sayma makinesi koyarsan, evdeki paraları babanın sözünü dinleyip sıfırlarsan, devlet imkanları önüne serilir. Polis, yargı, Meclis seni kurtarmak için seferber olur, el konulan paran faiziyle iade edilir.

Kürt’ünden Alevisine, Atatürkçüsü’nden Cemaatçisine kadar çocuk, genç demeden; hukuku, kuralı ayaklar altına alarak cezalandıran, imha eden bir anlayışa geri döndük.

AKP’nin gücü, karşısındaki bu cephenin kendi arasında uzlaşmaz çelişkiler bulunmasından kaynaklanıyor. Muhalefet denilen cephede bulunan gruplar, birbirlerinin taleplerinden hoşlanmıyor, AKP’ye duydukları öfke birbirlerine duyduklarından daha zayıf olduğu için dayanışma içine giremiyorlar.

AKP de bölünmüş bu muhalefet ile istediği gibi oynuyor. Bir gün Kemalist’e, bir gün Kürt’e, bir gün Cemaat’çiye yönelerek mutlak iktidarına karşı çıkanların kafasının eziveriyor.

BUNLAR DAHA İYİ GÜNLER

Parayla satın alınmış kalemleri, vicdanları susturulmuş vekilleri, kendi oluşturduğu yargısı var elinde.

Yolsuzluk da olsa, katliam da yapılsa, hukuk ayaklar altına da alınsa, AKP Cephesi’nden tık çıkmıyor. Çıkar bağı onları Japon yapıştırıcısı gibi birbirine bağlamış durumda. Muhalefet Cephesi ise AKP ile mücadele ettiği kadar birbiriyle de mücadeleye devam ediyor.

AKP’nin böl-yönet stratejisini uygulamasına gerek bile kalmıyor. Çoğunluğun sadece kendi uğradığı haksızlıklar karşısında insan haklarını hatırlaması, düşman gördüğü insanların uğradığı zülmü görmezden gelmesi, AKP’nin elini güçlendiriyor, iktidarını uzatıyor. Yaşadıklarımız daha iyi günlerde olduğumuzun göstergesi. Bu gidişatın sonu kötü.