Türkiye’de hayvan hakları savunuculuğu deyince akla sokakta yaşayan kedi ve köpekler geliyor. Çünkü kediler ve köpekler insanların gözleri önünde yaşıyor. Bunu duymaktan kimse hoşlanmayacak ama kedilere ve köpeklere karşı duyulan bu hassasiyetin derinliğinde göz mıntıkasının temizliği var. Ya gözümüzün önünde olmayan hayvanlar.

Haksızlık etmeyelim. Kedi-köpek hakları dışında kurban bayramından bayramına da olsa akla gelen kurbanlık hayvanlar var. Hamburger, rosto, salam ya da acılı adananın ağaçta yetiştiğine dair kendisini ikna etmiş hayvan hakkı savunucularının ekseriyetle sahip olduğu islamafobikliğin bir tezahürü.

Ülkemizde hayvan hakları savunuculuğu Beyaz Adam Sorumluluğu (White man’s Burden) kapsamına giriyor. Bu da asabi, öfkeli, herkese had bildiren bir aktivizmin ortaya çıkmasına neden oluyor.

Yine hayvanseverler âleminde “havyan sevmeyen insan sevmez” gibi bir inanış var. Fiiliyatta ise hayvanseverlerin pek insan sevdiğine şahit olmadım. Hatta tüm insanları hayvan düşmanı, kendileri dışındaki hayvan hakkı savunucularını ise hayvan sömürücüsü olarak görüyorlar. Ayrıca hayvan haklarına sahip çıkmak için hayvan sevmek zorunda değiliz. Demokrasiyi sadece sevdiğimiz insanlar için istemediğimiz gibi.

Müslümanlar insanın eşref-i mahlûkat olduğuna inanır. Yani yaratılmışların en şereflisidir. İnsanlar bu sözle iftihar eder ve her şeyin sahibi olduğu çıkarımında bulunur. Hâlbuki dinler insanları övmek için değil had, izan, görev, ahlak bildirmek için vardır. Yaratılmışların en şereflisi olmak insanın omzuna tüm yaratılmışların sorumluluğunu yükler. Şeref, bu sorumluluğu yerine getirdiğimiz sürece devam eder.

“Biz Mevlanaların, Hacı Bektaşların, Ahmet Yesevilerin torunuyuz” diye başlayan sözler “Yaradılanı severiz yaratandan ötürü” diye devam eder. İnsanları dinî görüşünden, düşüncesinden, ırkından dolayı ayırmıyoruz mesajlarının vazgeçilmez tekerlemesidir. Hâlbuki yaratılan sadece insan değildir, ağaç, kuş, yılan, kaya, Jüpiter de yaratılmıştır.

Yol kenarlarında “Dikkat taş düşebilir!” gibi “Dikkat geyik çıkabilir!” tabelaları görürüz. Tabii tabelada geyik işareti olsa da aslında vahşi hayvanlar kastedilir. Bu uyarının amacı bizi ve arabamızı korumaktır. Geçtiğimiz yol geyiklerin, tavşanların memleketini bıçak gibi ikiye bölmüştür. Akrabaları birbirinden ayırmıştır. Otladıkları, avlandıkları alanlar karşı kıyıda kalmıştır. Bu duruma neden olan insan olmasına rağmen, yola atlayıp insan hayatını tehlikeye atan şuursuz taş muamelesi evsahibi hayvanlara düşmüştür. Hâlbuki tabela “Dikkat geyik bölgesinden geçiyorsunuz!” olmalı. Tıpkı okul önlerindeki çocuklu tabelalar gibi.

Vahşi dedim de aklıma geldi. İnsanlar tarafından ehlileştirilmemiş, kendi doğal ortamlarında yaşayan hayvanlara vahşi hayvan denir. Cinnet geçirip evinde karısını, çoluk çocuğunu katleden bir adamın ya da içkili araba kullandığı için otobüs durağına dalan bir sürücünün haberi “vahşet” olarak tanımlanır. Hangi vahşi hayvan böyle bir şey yapar?

Peki ya Yeşilçam filmlerinde Kadir İnanır kaç kere “Köpeeeek!” diye tokat atmıştır kötü adama? Kötü kadının kucağındaki süslü köpeğin kadının kötülüğünü katmerlemek için kullanıldığı kaç film izledik?

Neyse artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak. Hayvan Partisi kuruldu. İlk etkinliği olan “Köpek Konferansı” 24 mart cumartesi İstanbul Şehir Üniversitesi’nde gerçekleşiyor. “Hayvan barınağı”, “kısırlaştırma” kelimeleri kullanılmadan köpeklerin konuşulacağı ilk etkinlik. Daha fazla bilgi almak isterseniz adres: www.hayvanpartisi.org

-

Toplumsal Onarım ve Siyasal Rehabilitasyon

Anabilim Dalı Başkanı, Ruh ve Sivil

Hastalıkları Mütehassısı

sivilayabla@gmail.com