Soru: Sevgili Sivilay Abla; zehir yiyoruz, zehir soluyoruz. Çevre örgütlerinin yaptığı bir araştırmaya göre dünyadaki mevcut temiz su kaynakları ve tarım yapılabilen araziler iki buçuk milyar insanı doyuracak büyüklükte. Bu hesap ortadayken insanların çok çocuk sahibi olması ne kadar doğru? (Ezel Mertoğlu)

Cevap: Sevgili Ezel; dünyadaki altı milyar insan olarak yere bir battaniye serip boylu boyunca uzansak hepimiz Kıbrıs adasına sığabiliyoruz. Küçük Prens’in yazıldığı yıllarda ayakta durarak pasifikte bir adaya doluşabileceğimizi yine Küçük Prens’ten öğrenmiştik. Dünya bomboş.

Dünyanın kaynakları yetmiyor söylemi toplu insan katliamlarını bilinçaltımızda tahammül edilebilir bir noktaya getiriyor. Bu söylem; ozon tabakasının delinmesinden de nükleer santral faciasından da tehlikeli. Bu bilgileri dolaşıma sokan çevreciler de farkında olmadan bu katliamların bir parçası.

Hayır efendim! Altı değil yirmi altı milyar insan için de bu dünya yeter de artar bile.

Ben her hâlükârda daha fazla insandan yanayım. Bu dünyayı anlamlı hâle getiren insanlar. Kim ne derse desin dünya insanlarla güzel. Beste yapan, yemek yapan, uçağı yapan, dişine dolgu yapan hep insan. İnsanlar da maden gibi. Bir ton kayada bir gram altın olduğu gibi, binlerce insan arasından bir tane cevherli insan çıkıyor. Dünya nüfusu ne kadar artarsa o kadar Steve Jobslar, o kadar Sezen Aksular, o kadar Sivilay Ablalar olur. Fena mı olur?

Bebek vatan

Soru: Sevgili Sivilay Abla; son yayınlanan nüfus istatistikleri gösteriyor ki; Başbakanımızın tüm çabalarına rağmen halkımız üç çocuk yapmadı. Ulusumuzun geleceği için nüfusumuzun artış hızının belli bir oranda olması gerekirken nedir insanımızdaki bu duyarsızlık hâli? (Selçuk Üregen)

Cevap: Sevgili Selçuk; üç çocuk yapmayı bir milli mesele, ekonomik kalkınma modeli, kamu yararı olarak anlatırsan kimse kulak asmaz. Çünkü artık başka bir yüzyıldayız. “Kuvay-ı Milliye ruhu ile vatan için doğur”, “büyükşehir olmaya elli bin kaldı, haydi aslanlarım” dolduruşlarına gelecek insan kaynağımız ne mutlu bize ki andropoz- menopoz dönemine girdi. Şimdiki neslin yumuşak karnı kamu yararı, ulusunun bekası değil bizzat yavrucuğu.

Başbakanımız çıkıp şöyle dese:

Ey ana babalar. Bol kardeşli bir evde büyüyen çocukların ruhsal gelişimi az kardeşle büyüyenlere göre daha sağlıklı oluyor. Paylaşmayı, iş bölümünü öğreniyorlar. Liderlik vasıfları gelişiyor.

Allah geçinden versin. Sizler hakkın rahmetine kavuştuğunuzda çocuklarınız yapayalnız kalmasın. Ne kadar çok kardeş olurlarsa o kadar birbirlerine güç verirler.

Kadınların meme kanserine yakalanma riski her doğumda yüzde şu kadar azalıyormuş.

Torunlarınızı amcasız, teyzesiz, dayısız, halasız bırakmayın. Teyze ana yarısıdır. Amcası olmayanı kurtlar yer. Bu devirde bir dayın olacak demişler. Hâlâ da iyidir.

Hem evlat sahibi olmak çok lezzetli bir şeydir. Dünyada böyle bir zevk yok. Neden bu zevki sadece bir defa ya da iki defa tadasınız. Belli aralıklarla en az üç dört çocuk yapın ki en büyüğü üniversite için ayrıldığında evde size can yoldaşı kalsın. En ufak evden ayrıldığında da en büyüğünün çocuğu olur. Böylece tiryakiliğe kesintisiz torunla devam edersiniz.

Siyasette sağ-sol kalmadı, tüm partiler birbirine benzedi, denir ya. Sağ-sol kaldı aslında ama artık ellerde, yumruklarda değil beynin loblarında.

***

Toplumsal Onarım ve Siyasal Rehabilitasyon

Anabilim Dalı Başkanı, Ruh ve Sivil

Hastalıkları Mütehassısı

sivilayabla@gmail.com