Soru: Sevgili Sivilay Abla; üniversiteye başladığımdan beri gitmediğim liderlik okulu, katılmadığım liderlik konferansı kalmadı. Hocalara mı gitmedim. Muskalar mı yazdırmadım. Canına yandığımın üniversitesinden mezun olmama aylar kaldı hâlâ bir partinin Beylikdüzü Gençlik Kolları Sosyal Medya Komitesi Denetleme Kurulu yedek üyesi olmaktan öteye gidemedim.

N’olur bana yol göster. Benim gibi liderlik vasıflarının hepsine sahip birisi (kurslardaki testlerde hep böyle çıkıyordu) harcanmasın artık. Ellerinden öperim. (Feyzullah Kalemci)

Cevap: Sevgili Feyzullah; öyle “benden çok iyi lider olur”, “ben liderinizim” demekle lider olunmaz, despot olunur. Ahali “bu bizim liderimizdir” derse lider olunur.

Hem bu kadar çok lider olmak isteyenin olduğu bir yerde tebaa olmak ayrıcalıktır. Tebaa olmanın kursu, dersi, sınavı da yok. Bırak bütün liderler, etrafında pervane olsun.

Dinleyen böcük

Soru: Sevgili Sivilay Abla; Başbakan’ın bile böcekle dinlenebildiği bir ülkede bizlerin veri güvenliği ne durumda Allah bilir. Şimdi cep telefonumuzun yankı yapmasından huylanmamız kabahat mi söyleyin Allah aşkına? (Murat Can Soylu)

Cevap: Sevgili Murat Can; hepimizin verileri kendimiz için kuşkusuz ki çok değerlidir ama insana verdiği değer konusunda sicili övünç madalyalarıyla dolu olmayan devletimiz için verilerimizin fazlaca bir kıymeti olduğunu düşünmek hüsnükuruntu olur.

Başbakan’ın dinlenmesinden bahsedilen cümleye ise en son girmesi gereken kelime “bile” olmalı. Bir sözü kese savaşı, bir sözü kestire başı Başbakanımız; değil Türkiye, dünya dinlenecek insanlar listesinde açık ara bir numara.

Bu nedenle; televizyonlarda “muhtar bile olamazsın dediler, hapislere attılar, karaladılar, paraladılar” söz dizimine eklenmiş “evime böcükler yerleştirdiler” yakınması, diğer insanların da bu duruma hayret edip günlerce tartışması acayip tuhaf. Hele bu dinlenmenin aramaya ilk başlanacak yer olan masanın altına yerleştirilmiş bir dinleme cihazıyla yapılması çok daha tuhaf. Başbakanımız daha sofistike dinlenmeyi hak ediyor.

Bu olayda en açık olan şey böceği bulan MİT’in;

Seviyorum ama kimi 
En tatlı birisini 
Nasıl anlatsam sana 
İlk harflerine baksana, tadındaki “fail” tarifi.

Allah rızası için

Türkiye’de tüm sorunların bir kaç cevabı varmış gibi geldiğini daha önce de söylemiştim. İşte o cevaplardan biri daha.

Türkiye’miz dilencilik müessesesinin iyi işlediği ülkelerden biri. Dilenciler bin bir türlü acıklı hikâye ve ağlak bir yüz ifadesi ile insanlardan para isterler. Müşterisiyle kandırma esası üzerine kurulu bir ilişki olmasından dolayı, sürekli söylem yenilenmesi gereken bir sektördür dilencilik.

Geçen gün vapur iskelesine yürürken kulağıma acıklı bir saksafon sesi çalındı. Sese doğru yürüdüm. Esmer şeker bir erkek çocuk içli içli çalıyor. Dilencilikten sokak çalgıcılığına terfi etmiş olmasına sevindim. Ama o da ne! Sevincim kısa sürdü. Para kutusu üzerinde yine aynı ifade. “Çok açım, annem babam yok, kardeşlerime ben bakıyorum. Yardım edin.”

Evladım! Bırak, hayatıma bir iki dakika hoşluk kattığın için para vereyim sana, acıdığım için değil.

***

Toplumsal Onarım ve Siyasal Rehabilitasyon

Anabilim Dalı Başkanı, Ruh ve Sivil

Hastalıkları Mütehassısı

sivilayabla@gmail.com