Medeni memlekette yaşamak başka oluyor canım.

Sabah uyandım, evin diğer şahsiyeti medeniyet dili Türkçe ile “günaydın” dedi bana.

Her sabah “Rojbaş” diyen bir sevgilim olmadığı için ne kadar şanslı olduğumu düşünüp medeni halime şükrettim.

Gerçi benim cevabım hafif tertip homurdanmak tadında çıktı ama bunun sebebi Kürt olup medeni olmayan bir dilde “günaydın” demem değil yeminle.

Sadece uyanmam ile ilk kahve arasında geçen müddet esnasında “lanet” bir adam oluşum.

Daha sonra medeni bir çift olmanın mutluluğuyla birbirimize bakıp, güne başladık.

Evin diğer şahsiyeti üç-beş kelime de olsa medeniyet dilini bilen köpeğimizi salona çiş yaptığı için gayet medeni bir Türkçe ile fırçalarken, ben de medeni memleketimin medeni gazetelerini kapıdan aldım.

Önce, kendi dilini konuşmasını yasakladığımız bir halkın yaşadığı coğrafyada yapılan son operasyonu ve gözaltıları okudum gazetelerde.

Ardından, gözaltında kaybedilen ve seneler sonra toprak altından kemikleri çıkan aynı halka ait haberlere gözattım.

Böyle bir medeniyetin parçası olduğum için gurur duydum.

Ne mutlu ... ... dedim kendi kendime.

Sonra evin diğer şahsiyetini çağırdım, haberleri ona anlattım, o da çok mütehassıs oldu ve birlikte tekrarladık: Ne mutlu ... ...!

Biz birlikte bağırınca, köpeğimiz de gaza gelip havladı.

Çok medeni değildi kullandığı lisan ama bizimle “duyguda birlik” ilkesini uyguladığını düşünüp onu affettik.

Gazeteler bitince televizyonu açtım.

Medeniyet dili Türkçede yayın yapan medeni kanallarımızı izledim.

Gayet medenice zap yapıyordum ki, birden o da ne!

Araya medeniyet dili olmayan bir dilde kimi konuşmalar karışmasın mı?

Önce “bölücüler” uydu yayınında korsan koydular sandım.

Fakat sonra idrak ettim ki meğer medeni olmayan dilde yayın yapan bizim pek medeni TRT’imizin 6. kanalıymış.

Bu kanalın medeniyet dili olmayan Kürtçedeki adı TRT Şeş’miş.

Bizim ödediğimiz medeni vergilerle medeni olmayan bir dilde yayın yapılmasını esefle karşılayıp televizyonu kapattım...

İsterseniz hazır kaptırmışken medeni günümün kalanını da yazayım ama ben bile kendimden sıkıldım.

Bunları neden yazdığımı biliyorsunuzdur herhalde, bilmeyenlere de derhal bildireyim.

Kısa bir müddet önce, “Kürtlerin bütün haklarını vereceğiz” deyip memleketteki kimi yürekleri kızgınlıktan, kimilerini de umutla hoplatan Bülent Arınç, “Bir medeniyet dili midir Kürtçe? Kürtçe eğitimin kaliteli bir eğitimin olabileceğine inanıyor musunuz? Böyle ana dilde eğitimi düşünmüyoruz. Anadilde eğitimin Türkçe olması hem beraberlik sağlıyor hem Türkçe bir medeniyet dilidir. Şartlar elverirse Kürtçe sadece seçmeli ders olabilir” demiş.

Böylece Bülent Arınç’ın sözlerinin de tıpkı kanunlar gibi makable şamil (geçmişe yürürlü) olmadığını öğrenmemiz bir yana, Kürtlerin Kürtçe eğitim taleplerine bundan böyle nasıl karşılık vereceğimiz de belli oldu: Sizin diliniz medeni değil arkadaşım, bu yüzden ancak şartlar elverirse seçmeli ders olabilir!

Elbette bu memlekette yaşayan 15 milyona yakın bir halktan söz ettiğimize göre, Kürtlerin hayatın diğer alanlarındaki talepleri için de aynı mantık geçerli olmalı.

Mahkemede ana dilde savunma yapmak isteyene: Olmaz çünkü diliniz medeni değil ancak şartlar elverirse seçmeli dilde savunma yapabilirsin...

Tedavi olmak isteyene: Olmaz çünkü diliniz medeni değil ancak şartlar elverirse seçmeli dilde tedavi olabilirsin...

Âşık olmak isteyene: Olmaz çünkü diliniz medeni değil ancak şartlar elverirse seçmeli dilde âşık olabilirsin...

Küfür etmek isteyene: Olmaz çünkü diliniz medeni değil ancak şartlar elverirse seçmeli dilde küfür edebilirsin...

Kimse abarttığımı düşünüp zıplamasın hemen.

Hatırlatırım, bu memlekette Musa Anter gençlik senelerinde “Kürtçe ıslık” çaldığı gerekçesiyle gözaltına alınmıştır.

Ne diyeyim ki başka...

Böyle bir medeniyetin parçası olduğum için gurur duyuyorum.

Onu zaten söylemiş miydim?

Olsun, bir kez daha söyleyeyim, çünkü bu yazının sonuna en yakışanı hâlâ o.

Hem ayrıca medeniyet dili Türkçeyi kullanarak, mükerrer gururlanamaz mıyım memleketimle ben canım!

oraldem@gmail.com