Kaset marifetiyle Baykal’ı götürüp Kılıçdaroğlu’nu getirenler “Bu iş Kemal Bey’le de olmayacak” diye mızmızlanma vitesine takmışlar.

Kulis haberlerine bakılırsa, “İstanbul sermayesinin üç etkin ismi” (ki bu yazıda kendileri “İstanbul sermayesinin üç gülü” olarak anılacaktır) rumuzlu kimi elemanlar Boğaz manzaralı bir yemekte buluşup Kemal Bey’in “vatandaşa güven telkin etmediğini” tesbit etmişler (Boğaz’a karşı viski içerek konuşulması uygun düşecek tek mevzu CHP’dir).

“İstanbul sermayesinin üç gülü”nün vatandaş filan umurunda değildir elbet ama uydurdukları bahane aynıyla vakidir.

En son misal geçenlerde İstanbul’da yaşanmıştır.

Kemal Bey, Tayyip Erdoğan’a özenip vatandaşa güven telkin etmek üzere bir taksi durağını ziyaret etmiş, bir taksiciye “Biz size sahip çıkalım siz de bize sahip çıkın” demiştir.

Ve der demez şu cevabı almıştır: “Sahip çıktık ama gücümüz yetmedi başkanım. Siz oyunuzu kullanmadınız ama ben çoluk çocuk yataktan kaldırıp kullandım!”

Bu taksicinin AKP tarafından oraya yerleştirilmiş bir psikolojik harp elemanı olması ihtimali dışında, verdiği cevap göstermiştir ki Kemal Bey açısından olay bitmiştir.

Şimdi “İstanbul sermayesinin üç gülü”nün öncülüğünde CHP amigoları onun yerine kimi getireceklerini belirleme derdindeler.

Ancak büyük bir dertleri daha mevcut.

Kemal Bey’in nasıl götürüleceği...

Neticede Kılıçdaroğlu’ndan “kaset” filan da çıkmaz ki...

Bu nedenle sorun çetrefilleşiyor.

Mecburen işin içine Kemal Bey’in TESEV üyeliği, Dersim Katliamı misali mevzular sokuşturuluyor.

Bu sırada CHP içinde yaşanan gayet “seviyeli” tartışmalar nedeniyle parti vatandaşın gözünde ışık hızıyla güven kaybedermiş, amigoların umurunda değil tabii.

Bu “üç gül”ün derdi vatandaş değil demiştim.

CHP’nin iktidar olamayacağını da gayet iyi bildikleri için öyle bir beklentileri de yok.

Onların şu an tek derdi, tamamen kendi kontrolleri altında olacak piyon kıvamında bir genel başkan ve yeni anayasanın yapılmasını engellemek.

Kılıçdaroğlu bir piyon olarak onların gözünde görevini iyi kötü yaptı ve artık son kullanma tarihibitti.

Eğer o trajik yemin etmeme krizini kendi ifadesiyle “gerekirse sonsuza kadar” sürdürse ve böylece Meclis’i kilitleme fantezisini başarabilseydi, kullanma tarihini uzatabilirdi.

Ama öyle bir saçmalığı sürdürmek Kemal Bey için bile fazla kaçtı doğal olarak.

“İstanbul sermayesinin üç gülü”nün derdi CHP’nin seçim kazanması filan değil derken iki gözüm önüme aksın ki abartmıyorum.

Hiç öyle derin siyasi analizler yapmaya gerek yok.

Kılıçların çekildiği CHP’de başkanlık için hakkında rivayet muhtelif olan grup ve şahsiyetleri sayalım:

Deniz Baykal, Önder Sav, Gürsel Tekin, Muharrem İnce, Haluk Koç, Hurşit Güneş, Metin Feyzioğlu, İsa Gök...

Allah rızası için, –eğer kaldıysa–, aklı başında olan CHP’liler söylesin.

Bu isimlerden herhangi birinin memleket insanında karşılığı var mı?

CHP bu isimlerle yüzde 26 oyu bile rüyasında görmez mi?

Peki, o zaman ne olacak?

“Üç gül” deneyecek Sarıgül’ü...

Kafiye olsun diye değil.

Eli mahkûm.

Tabii o noktada da “minicik” bir sorun mevcut: Mustafa Sarıgül CHP’nin üyesi bile değilken nasıl başkanı olacak?

Artık herhalde bütün “güller” kafa kafaya verip, sümbüller ve lalelerin de desteğini alıp bir şekil yapacaklar o hususta...

Sonra tarih tekerrürden ibarettir oyunu devam edecek.

Yeni genel başkanla bir müddet idare edilecek...

Ve seçimler gelip çatacak.

Yine AKP kazanacak ve sonraaa...

Güller yine devreye girecek.

Tabii sümbüller ve laleler de...

Bu acıklı güldürü böyle sürüp gidecek.

Belki arada laleler veya sümbüller “Kemalizm elden gidiyor” diye acayip sinirlenip “En bi öz CHP”yi kuracaklar.

Böylece o yüzde 26 oy ikiye bölünecek falan filan...

Neticede, CHP çağdaş bir sosyal demokrat parti olmak yerine rejimin sigortası olarak kullanılan“yapay bir çiçek bahçesi” misali kaldığı sürece üzgünüm ama bir halt olmayacak.

oraldem@gmail.com