Uludereliler hâlâ beklemede.

İstanbulluların özrü koparmasına yaz boyunca süren köprü bakımı dolayısıyla trafikte çektikleri acı vesile oldu.

Uludereliler bir gecede 34 çocuğunu kaybetti ve acıları hayat boyu sürecek.

Başbakan İstanbullulara, “Gerek Ulaştırma Bakanlığım, gerek Belediyem adına halkımdan bizi bağışlamalarını diliyorum. Özür gerekiyorsa özür diliyorum” diye seslendi.

Başbakan Uluderelilere, “Burada bir hatanın olmuş olabileceğini daha baştan söyledik. Ama kimse kalkıp sınır boyu kaçakçılığı yapanları meşru gösterme gayreti içine giremez. Yasaların belirlediği tazminatın çok çok ötesinde açılan hesaplara yatırdık. Başbakan yardımcım aileleri ziyaret etti. Eşlerimiz gittiler. Yok şöyle özür dilensin böyle dilensin. Terör örgütü veya uzantıları daha farklı beyan bekliyorsa kusura bakmasınlar” demişti.

Bu devirde Başbakan’dan özrü kopardıklarına göre Tanrı’nın sevgili kulları olan İstanbullular, her gün saatlerce öndeki arabanın şoförünün ensesini ezberlemek zorunda kaldıkları için Başbakan’ı bağışlarlar muhtemelen.

Peki, kendilerine “parası neyse verdik, kusura bakmayın” denen Uludereliler ne yapmalı?

Bence İstanbulluların trafikte çektikleri acıyı hayal etmeye çalışıp, empati kurarak Başbakan’ın özür dilemesine hak vermeliler.

Hatta keşke, yaz başında Uludereli aileleri İstanbul’a getirip altlarına da birer araç çekseydik.

“Dolap beygiri” misali her gün o yakadan bu yakaya gitmeye çabalasalardı.

Böylece hem gerçek acı neymiş idrak ederler, hem de o sıralarda İstanbul’da bulundukları için Başbakan bir şekilde onlardan da özür dilemiş olurdu.

Daha farklı bir beyan bekliyorlarsa da kusura bakmasınlar artık.

“Kazanın sebebi vatandaşın kendisi”

Başbakan hafta sonu bizim muhitte, Sarıyer’deymiş meğer.

Çayırbaşı’nda benzincinin arkasında bulunan pideciye gitme teşebbüsüm başarısız kalınca öğrendim.

Aklım nefis Karadeniz pidelerinde kalmış hâlde, tıkalı yoldan aynen geri döndüm.

Sonra Çayırbaşı tünelinin açılışında yaptığı konuşmayı okudum, bari benim aç kalmama değmiş mi ruh hâli içinde.

Değmiş neyse ki...

Başbakan, Afyon’da 25 şehit verilen patlamadan bahsederken mevzuu doğal afetlere 
ve trafik kazalarına bağlamayı başarmış ve şöyle misal vermiş: “Dünyanın her yerinde kaza var. Kazanın sebebi ne? Vatandaşın kendisi. Hız yapma dersin, dinlemez.”

Nasıl yani?

Şehit olan bu askerlere “aman diyim bombalara ellemeyin” denmiş de onlar “hayır, gece karanlığında araba farında el bombası taşıyacağız illa” deyip laf dinlememişler mi?

Sonra da 284 bin küsur el bombasını kafalarına göre taşımışlar herhalde.

Başbakan’ın Afyon’daki faciayı, “Dünyanın her yerinde kaza var. Kazanın sebebi vatandaşın kendisi” kıvamında izah etmesinden, bu patlamanın sebebinin de bombaları taşıyan askerler olduğunu mu anlayacağız yani?

Şu tabloya bakar mıyız lütfen:

Bir yanda felsefesi “hayat devam ediyor” olduğu için makamında Genelkurmay Başkanı’na yöresel kilim pazarladığını söyleyen bir vali.

Bir yanda acılı aileler bir açıklama beklerken “her şey ortada” deyip ortalıktan sıvışan ama mevzu kendi aldığı hediyelere gelince ânında açıklama yapan bir Genelkurmay başkanı.

Ve hepsinin arkasında duran, mevzuu “kazanın sebebi vatandaşın kendisi”ne kadar getiren bir başbakan.

Düşünüyorum da Genelkurmay Başkanı Necdet Özel, “her şey ortada” diyerek, bilmeden de olsa hayatının lafını etti.

Memleketin son zamanlardaki hâli bundan iyi özetlenemezdi.

15, 18 ve 35

1993’ten bu yana Kürt basınında kapatılıp yerine yenisi yayıma başlayan gazete sayısı 15.

90’ların başından bu yana Güneydoğu’da öldürülen veya kaybedilen Kürt gazeteci sayısı 18.

Geçen sene aralık ayında gözaltına alınıp, KCK üyesi oldukları gerekçesiyle tutuklanan Kürt basın mensubu sayısı 35.

Onlar dokuz aydır cezaevinde mahkeme önüne çıkmayı beklediler.

Ve 10 eylül pazartesi günü, yani bugün İstanbul Çağlayan Adliyesi’nde ilk duruşmaları var.

Türkiye’den, yurtdışından çok sayıda gazeteci ve basın örgütü temsilcisi bugün saat 10:00’da adliye önünde olacaklar.

Gazetecilerin tutuklu yargılanmalarına son verilmesi çağrısında bulunmak için.

oraldem@gmail.com