- 9.02.2016 00:00
Her seferinde aynı teraneler… ‘Son terörist öldürülünceye kadar… Terörün belini kırdık… Kökünü kazıyacağız… Terörün son çırpınışları…’ İstanbul’un en işlek semtlerinden birinde sonradan günlerdir o bölgede bulunduğu anlaşılan bir bombalı araç saldırısı oluyor, insanlar ölüyor ve ‘İşte yeni Türkiye’ diyor birileri, ‘Reis hemen hastanede yaralıları ziyaret etti’ (Mehmet Metiner)…
Ve ‘Reis’in hastane önündeki açıklaması; ‘kıyamete kadar sürecek’. Yani? Yani herhangi birimiz herhangi bir yerde, bombalı araç, canlı bomba ya da bir başka saldırı sonucunda ölebiliriz. Normal…
Normal mi sahiden de?
Türkiye’yi ‘Her an herhangi bir şekilde ölebilirsiniz’ durumuna getiren politikaları ve o politikaların sahiplerini sorgulamayacak mıyız?
Ne zaman ve neden herhangi bir Ortadoğu ülkesinden farksız hale geldik? Bu, ‘kaçınılmaz’ mıydı?
Bir zamanlar Afganistan’da, Pakistan’da, Irak’ta, Suriye’de ‘olanlar’ ve bizim biraz içimiz acıyarak biraz da içten içe ‘iyi ki bizden uzak’ diye düşündüğümüz korkunç olaylar ne oldu da gündelik hayatlarımızın ‘olağan’ bir parçası haline geldi?
‘Terörle birlikte yaşamaya alışacağız’ dediğinde adama (Abdülkadir Selvi) ‘Hayır, alışmayacağız!’ diye neden kızmıştık ki? Aynı şeyi memleketi yönetenler söylüyor işte ve hem de ‘kıyamete kadar’ diyerek…
Alışacak mıyız? ‘Normal’ mi diyeceğiz? ‘Kader’ mi diyeceğiz?
Suriye’de olanlar son bir yıldır bir zamanlar ‘çakıl taşı’ edebiyatına malzeme olan bu ülkenin topraklarında oluyor. Yerle bir edilen, viraneye çevrilen ülkemizin Cizre’sidir oysa, Nusaybin’idir, Sur’udur… O yıkılmış koca ilçelerin harap binalarına çekilen bayraklara bakıp da ‘fetih’ duygularına kapılıyor, yıkılmış evinin önünde gözyaşı döken, ağıt yakan insanları anlamıyor, görmezden duymazdan geliyorsanız eğer, her an, herhangi bir yerde ve herhangi bir şekilde ölmeye devam edeceğiz demektir…
Dün ‘öyle’ bugün ‘böyle’ diyenlere inanmayı sürdüreceğiz demektir…
Medyada tam bir ‘serbest atış’ ortamı var. ‘Güvenlik’ ve ‘terörle mücadele’ uzmanları sözüm ona olayları analiz ediyor. Lafı dolandırdıkça dolandırıyor da bir türlü sadede gelemiyor, iktidar politikalarına dair bir çift eleştirel kelam edemiyorlar. En revaçta olan klişe, malum, ‘üst akıl’. Bombaları ‘üst akıl’ patlatıyor. Hızını alamayıp Almanya’yı suçlayan bile oldu (Güneş gazetesi).
Ama hükümeti ve politikalarını eleştirmek, sorgulamak, ‘istihbarat ne iş yapıyor?’ diye sormak, ‘cesaret’ istiyor.
Bir hükümetin en önemli ve öncelikli görevi, yönettiği ülkenin yurttaşlarının can ve mal güvenliğini sağlamaktır.
Bu öncelikli görevini yapamayan, aksine insanların can ve mal güvenliğinin tehlike altında olmasının müsebbibi olan aciz hükümetler, eğer koltuklarından kalkacak sorumluluk duygusundan yoksunlarsa, tek çareleri demagojiye sığınmaktır. Ve AKP’nin yaptığı da tam olarak budur.
Bu tehlikeli acizliği daha nereye kadar taşıyacağız, bilmiyorum…
-Saldırılarda hayatını kaybeden yurttaşlara Tanrı’dan rahmet, yaralılara acil şifalar ve yakınlarına, sevenlerine sabır diliyorum…
Yorum Yap