Türkiye'de demokrasi sorunu hep olagelmiştir. Bugün de bu sorunun farklı neden ve kaynakları bulunuyor. Kürt sorununun yarattığı siyasi alan darlığı, polis uygulamaları, katılım eksikleri, iktidar şahsileşmesi, lider endeksli siyasi partiler düzeni bunların önde gelenleri…

Ancak birisinin altını ayrıca ve özellikle çizmek gerekiyor.

İster eksikliği, ister yokluğu, ister çarpıklığı olarak tanımlayın 'muhalefet sorunu'ndan, 'muhalefet krizi'nden sözediyoruz.

Muhalefet krizi bugün karşımıza tam bir demokrasi krizi olarak çıkmaktadır.

CHP'nin biteviye sahnelenen 'siyasi skandal oyunu' bunun açık göstergesidir.

Bu 'oyun', bir yandan, muhalefetin asıl enerjisini iç çatışma ve itişmelerine hasrettiği, bu anlamda varlığını daimi bir iç krize bağlandığını göstermektedir.

Öte yandan aynı 'oyun', muhalefetin 'direnç ve tehlike politikalarına endekslenerek' ülke genelinde siyaset alanı daraltmasına, demokratik rekabetin çıtasını düşürmesine, hatta rekabeti en aza indirmesine yol açmaktadır.

Muhalefet kaynaklı demokrasi krizinin temelinde bu yatmaktadır.

Değişimi tehlike, toplumsal değerleri risk unsuru olarak gören 'kurucu cumhuriyet ruhu', şu veya bu şekilde, CHP'nin özünü oluşturmaya devam ettikçe, bu siyasi parti asli siyasetini yaşanan değişimlere güvensizlik ve mesafe üzerine oturtmaya devam edecektir.

Dikkat ediniz, Kılıçdaroğlu'nun kimi yüzeysel gayretlerine, Tanrıkulu gibi isimlerin anlamlı kimi muhalif tavırlarına rağmen, son iki yılda bu siyasi partideki tüm gelişmeler 'ulusalcı çıkışlar' etrafında yaşanmakta ya da Aygün olayında olduğu gibi kimi demokrat tutumlara verilen 'ulusalcı tepkiler'i hiç bir şekilde aşamamaktadır. Bunları tashih etmeye gayret eden tutum ve açıklamalar ise o malum siyasi oyunda iyice sırıtan hususlar haline dönmektedir.

Türk siyasal sisteminin adım adım rebaket olmadığı, iktidarın el değiştirme ihtimalinin bulunmadığı 'hakim parti sistemi'ne dönmesine, AK Parti'nin başarısı kadar, muhalefetin içinde bulunduğu durum yol açmaktadır.

Örneğin bugün Türkiye'de Kürt meselesinde, siyasi iktidara 'bu sorunu çözmezsen, müzakere etmezsen yakana yapışırım' diyerek muhalef yapan tek siyasi aktör yoktur.

Örneğin barış sürecini desteklediğini açıklayan Kılıçdaroğlu'nun CHP'si (özellikle Kürtlere) ana dilde savunma hakkını sağlayan yasaya 'hayır' diyebilmiştir. CHP millevekili Birgül Ayman Güler de o vahim çıkışını, bu yasanın genel kuruldaki görüşmeleri esnasında yapmıştır.

Kılıçdaroğlu bu koşullarda her anlamda 'siyaset dışı' kalmaktadır.

Siyaset, CHP için siyaset once yüzleşmeyi ve bilmeyi gerektirir.

Bir dönemlerin CHP Niğde milletvelini Asım Eren'i bilir mi Kılıçdaroğlu?

1959'da Kerkük'te Türkmen ile Kürtler arasında çıkan olaylarda yüz civarında Türkmen hayatını kaybedince, dönemin başbakanına verdiği soru önergesinde, 'Kürtlerin Türkmenlere baskı ve zülum uyguladıklarını öldürdüklerini söyleyerek Türkiye'de yaşayan Kürtlere mukabele-i bil misil (yaptıkları kadar karşılık) düşüp düşünmediğini' soran Asım Eren'i…

Bunu takiben 102 Kürt öğrencinin bu soru önergesine protesto amacıyla çektikleri telgraftan haberi var mıdır?

Bu telgrafta, Asım Eren'e hitaben, 'Türkiye'de sizin gibi hortlak zihniyet eserlerinin çok az olduğuna inanıyor, bu hareketinizle Türk amme efkarı nazarında yaşayan bir ölü olduğunuzu hatılatıyoruz…' sözlerinin yer aldığını bilir mi?

Bu olayların devamında, Kürtlere yönelik 50 tutuklama kararının, 49'lar olayı adı altında Kürt siyasi hareketinde bir kilometre taşı oluşturduğunu birileri anlatmış mıdır ona?

Benzerlikler ne kadar çok değil mi Sayın Kılıçdadoğlu?

Önce kendinize bakın…

Gerekirse kaybetmeyi göze alın ve 'temizlik' yapın…