DÜZCE/ BOLU- Gazete arşivlerine göre son olarak 16 Ocak 2013 günü Mardin’de evine giderken servis aracında öldürülen bir çocuk babası 32 yaşındaki polis memuru Cengiz Engizek ve bu saldırının ardından altı gün sonra düzenlenen operasyonda Midyat kırsalında öldürülen isimleri belirsiz iki PKK militanın ardından bu savaşta 83 gündür hiçbir insan ölmedi.

30 yıldır en az 40 bin insanın canına mal olan savaş bilançosunun korkutucu ölüm ortalamalarına bakılırsa çözüm süreciyle birlikte 83 gündür silahların susması sayesine en az 20 genç insan bugün hayatta.

İnsan yazarken bile nazar değmesinden, kötü bir haberin bu hayırlı sessizliği bozmasından endişe ediyor. Barışın kendisi değil önden esen havası bile onlarca genç hayatı şimdiden kurtarmış durumda. İşte üzerine titrememiz, konuşurken dikkat etmemiz, pamuklara sarıp kollamamız gereken barış bu.

Âkil İnsan Heyeti Karadeniz Grubu’nun ilk durağı Düzce ve Bolu’da barışın sesinin bu kadar gür çıkmasının sebebi de buydu.

Barışı savunmak hayatı ve geleceği savunmak çünkü. O yüzden işimizin savaşı savunanlardan daha kolay olduğu kesin.

Eski öcülerle korkutulamayacak, hamasete karnı doymuş, sadece savaş için değil barış için de “analar ağlamasın”dan daha rasyonel gerekçeler isteyen insanlarla tanıştık Düzce ve Bolu’da.

Düzce Küçük İstanbul olarak anılıyor. Çünkü Türkiye’nin 81. ilinde tam 29 farklı dil konuşuluyor. Bir zamanlar farklı dillerde bir saatlik çiçek böcek belgeseli yayınıyla bölüneceğini zanneden bir devletin Düzce Valisi, artık şehrin bu çokkültürlülüğünü bir turizm markasına dönüştürmeye çalışıyor.Uzunmustafa İlköğretim Okulu’nun beşinci sınıfında okuyan öğrencilerin ailelerinden gelen talep sonucu seçmeli Çerkesce dersi aldıklarını övünerek anlatıyor.

Korsan Taraf adıyla nam-ı diğer Düzce Yerel Haber sitesini yapan kadronun çıkardığı Düzcenin Sesi gazetesi Âkil İnsan Heyeti’ni “Hoşgörü Şehri Düzce’ye Hoşgeldiniz” manşetiyle karşılamış.

Bu yepyeni Türkiye fotoğrafı Âkil İnsanlar Heyeti’nin toplantısında da kendini gösteriyor. Öcalan’a bile siyasi af isteyen ticaret odası başkanları, “Mahmut Esat Bozkurt zihniyeti artık bitiyor” diyenAbhaz toplumu temsilcileri, Orhan Doğan ile Merve Kavakçı’nın Meclis’ten kovulmasına birlikte tepki gösteren emekli öğretmenler, “Bir Çerkes olarak sorunun çözümü noktasına yabancı değilim. Atalarımız anlaşamayıp savaştıklarında bir süre sonra oturup konuşuyorlardı, bu yüzden savaştığınız zaman oturup konuşabilmelisiniz, konuşmalısınız” diyen Kadın Kooperatifi başkanları, “Silah bırakma şartıyla terör örgütüyle görüşülür, İngiltere böyle yaptı” diyenişadamları, “Namaz kazaya kalır ama fırsat kalmaz bu fırsatı kaçırmayalım, en kötü barış, en iyi savaştan hayırlıdır” diyen siyasetçiler, “Esed’in, Saddam’ın yerine Kürdistan’la komşu olsak ne olur, yeter ki biz güçlü olalım” diyen tüccarlar dinledik.

Şehit Aileleri Dernekleri’nin bile “Artık bu iş bitsin, biz bu süreci destekliyoruz” dedikten sonra kaygılarını paylaştıkları bambaşka bir Türkiye ile karşılaştık.

Kaygılar ve korkular da var. Ama bu kaygılar ve korkular “iyi olacak inşallah” diye giderilmeyecek âkil kaygılar ve korkular. Yemek sırasında “Peki ne karşılığında PKK silahı bıraktı” diye soran bir Düzceli dernek başkanına “Kara kaşımız kara gözümüz için değil, kendisi için de bunun en doğrusu olduğunu düşündüğü için, Yeni Ortadoğu’da terör listesinden bir örgüt olarak kurulan hiçbir masaya davet edilmeyeceğinin farkına vardığı için, sivil bir aktör olarak daha fazla mesafe alacağını düşündüğü için” dediğimde “Bak işte bu mantıklı, bizi kandırmaya çalışmıyorsunuz yani” cevabını aldım.

Kimse kimseyi kandırmıyor, kimse kimseye yalan söylemiyor, çünkü her şey gözlerimizin önünde oluyor ve herkes her şeyin farkında. Büyük bir konuşma bu. Türkiye ilk kez bir meselesini bu kadar şeffaf ve geniş kapsamlı olarak konuşuyor.

Ve bu büyük konuşmaya silahların sustuğu her yeni gün hayatları kurtulan yeni gençler katılıyor. Biz konuştukça hayatlar kurtuluyor...

Çok hayırlı bir iş bu...

yildirayogur@gmail.com